موسیقی راک: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

نوازندگان راک در میانه دهه ۱۹۶۰ میلادی شروع به جایگزینی [[آلبوم|جُنگ]] به جای [[تک‌آهنگ|تک آهنگ]] در هنر موسیقی کردند. [[بیتلز|گروه موسیقی بیتلز]] پیشرو این جنبش بود. موسیقی آنها به راک پایه‌های فرهنگی مورد نیاز را داد تا بتواند خود را با نام [[موسیقی عامیانه|موسیقی مورد پسند]] جای بیندازد.

 

 

 

== ویژگی‌های موسیقی راک ==

 

|title = Chuck Berry Invented the Idea of Rock and Roll

\version "2.22.0"

\header { tagline = ##f}

\with { \numericTimeSignature }

{

}

\layout {}

\score {

\unfoldRepeats {

 

}

}

 

مهم‌ترین ویژگی راک گیتار برقی است که به همراه یک تقویت کننده استفاده می‌شود. گیتار برقی به گونه امروزی در دهه ۱۹۵۰ با محبوبیت [[راک اند رول]] به وجود آمد.<ref>J.M. Curtis, ''[[iarchive:rockerasinterpre00curt|Rock Eras: Interpretations of Music and Society, 1954–1984]]'' (Madison, WI: Popular Press, 1987), {{ISBN|0-87972-369-6}}, pp. &nbsp;68–73.</ref>

|description3 = ترانه [[خواجه آسمان آبی]] از [[الکتریک لایت ارکسترا|ایلو]]، یکی از مشهورترین ترانه‌های پراگرسیو راک و پراگرسیو پاپ

}}

 

پراگرسیو راک برای استفاده از چندین ساز مختلف در آهنگسازی ترانه‌های خود مشهور است. سروده‌های این سبک بیشتر مبتنی بر زمینه‌های مانند فلسفه، فانتزی و داستان‌های علمی تخیلی هستند و از سروده‌های دربارهٔ دلبستگی و دلدادگی پرهیز می‌کنند.<ref>E. Macan, ''Rocking the Classics: English Progressive Rock and the Counterculture'' (Oxford: Oxford University Press, 1997), {{ISBN|0-19-509887-0}}, p. 64.</ref> جنگ ''[[SF اندوه|اس اف سارو]]'' (۱۹۶۸) از گروه [[د پرتی تینگز]]، ''[[آرتور (یا زوال و سقوط امپراتوری بریتانیا)|آرتور (سقوط امپراتوری بریتانیا)]]'' (۱۹۶۹) از گروه [[کینکس|دِ کینگس]] و [[تامی (آلبوم)|تامی]] از گروه [[د هو]] فرمت [[اپرای راک]] را معرفی کردند و در را به روی [[آلبوم مفهومی|آلبوم‌های مفهومی]] باز کردند، که اغلب داستان‌های حماسی و مهم را روایت می‌کردند.<ref>{{Citation|title=Prog rock|work=AllMusic|url={{AllMusic|class=explore|id=style/d374|pure_url=yes}}|archive-url=https://www.webcitation.org/5wRFWXQdF?url=http://www.allmusic.com/explore/style/d374|archive-date=12 February 2011|url-status=dead}}.</ref> اولین جنگ گروه [[کینگ کریمسون]] [[در بارگاه شاه کریمسون]] (۱۹۶۹) که ترکیبی از ریف‌های گیتار و [[ملوترون]] را با [[ارکستر|موسیقی]] [[جاز]] و [[ارکستر|سازگان]] بود، از آن بیشتر به عنوان کلیدی‌ترین جنگ پراگرسیو راک یاد می‌شود که به گسترده شدن این سبک در نیمه نخست دهه ۱۹۷۰ میلادی کمک زیادی کرد. بیشتر گروه‌های بلوز راک و سایکدلیک راک انگلیسی در دهه ۷۰ میلادی به این سبک روی آوردند. جنبش [[کنتربری سین|کانتربری]] با درهم آمیختن سایکدلیک راک، جاز و هارد راک توسط گروهای مانند [[کاروان (گروه موسیقی)|کاراوان]]، [[هاتفیلد و شمال|هتفیلد اند د نورس]]، [[گونگ (باند)|گانگ]] و [[بهداشت ملی|نشنال هلث]] به گستردگی پراگرسیو راک کمک شایانی کرد.<ref>E. Macan, ''Rocking the Classics: English Progressive Rock and the Counterculture'' (Oxford: Oxford University Press, 1997), {{ISBN|0-19-509887-0}}, p. 129.</ref> گروه فرانسوی [[ماگما (گروه موسیقی)|ماگما]] در نیمه نخست دهه ۷۰ میلادی به تنهایی توانست سبک موسیقی تازی با نام [[زویل]] را درست کند.<ref name="Wagner2010">{{cite book|author=Jeff Wagner|title=Mean Deviation: Four Decades of Progressive Heavy Metal|url=https://books.google.com/books?id=8ZwZcZ2X5ToC&pg=PA242|year=2010|publisher=Bazillion Points Books|isbn=978-0-9796163-3-4|page=242}}</ref>

|description = [[تعجبی نداره|ترانه ای]] از گروه [[ریدیوهد]]

|filename2 = Final cut - sample.mp3

}}

 

|description3 =

}}

 

[[File:Eagles 1977.jpeg|thumb|left|256x256px|اجرا زنده گروه [[ایگلز]] در سال ۱۹۷۷]]

 

جنگ سافت راک ''[[ملیله (آلبوم کارول کینگ)|پرده نگاری]]'' از [[کارول کینگ]] که در فوریه سال ۷۱ میلادی پخش شد توانست به یکی از [[فهرست پرفروش‌ترین آلبوم‌ها|پرفروش‌ترین جنگ‌های تمام دوران]] تبدیل شد. تک آهنگ [[رو و پشت صفحه|دو طرفه]] اصلی این جنگ [[خیلی دیر است (آهنگ کارول کینگ)|خیلی دیر شده]]/[[من حرکت زمین را احساس می‌کنم|من چرخش زمین را احساس می‌کنم]] در اواسط ژوئن سال ۷۱ میلادی پخش و توانست در نمودار [[بیلبورد هات ۱۰۰|''بیلبورد'' هات ۱۰۰]] در جایگاه نخست بنشیند.<ref>Bronson, Fred, (2003).</ref> جنگ مشهور [[شایعات (آلبوم)|شایعات]] از گروه [[فلیتوود مک]] که در ۱۱ فوریه سال ۷۷ میلادی پخش شد توانست پیش از ۳۰ میلیون نسخه در سراسر جهان بفروشد و تبدیل به ۹ امین جنگ پرفروش تمام دوران شود.<ref>J. Kennaugh, "Fleetwood Mac", in P. Buckley, ed.</ref>

{{سخ}}

 

 

==== یات راک و سیتی پاپ ====

آرنا راک یا سرود راک که گاهی با نام‌های ای او آر یا استادیوم راک نیز شناخته می‌شود<ref>{{Harvard citation no brackets|Crystal|2014}}; {{Harvard citation no brackets|Donaldson|2009}}; {{Harvard citation no brackets|Joyner|2008}}</ref> زیر سبکی از موسیقی راک است که در دهه ۱۹۷۰ به وجود آمد. آرنا راک شامل موسیقی راک همه پسندی بود که در [[رادیو|ایستگاه‌های رادیویی]] برای مخاطب عامه و خانواده‌ها پخش می‌شد زیرا که سروده‌های آن ساده بودند و از مسایل جنسی دوری می‌کردند. سروده‌های آرنا راک بیشتر از دلبستگی و دلدادگی و دلشکستگی می‌گویند.<ref>{{cite journal|last1=Meier|first1=Leslie M.|date=September 2008|title=In Excess? Body Genres, “Bad” Music, and the Judgment of Audiences|journal=Journal of Popular Music Studies|volume=20|issue=3|pages=240–260|doi=10.1111/j.1533-1598.2008.00160.x|quote=Arena rock—a label initially used by the popular press to describe bombastic rock bands such as Journey and Chicago—includes rock bands that write excessively sentimental songs about love and angst. The fact that Mariah Carey covered Journey’s song “Open Arms” illustrates the compatibility between these two melodramatic genres. More evidence to support this link is [Canadian cultural critic Carl] Wilson’s observation that “Celine [Dion]’s main form, the power ballad, was the 1970s’ arena-rock invention that did most to recover the schmaltz impulse after its 1960s exile” (2007: 66). More recent arena rock acts such as Nickelback have adopted a more contempt-laden, rather than romantic, look at love. Nevertheless, songs such as “This Is How You Remind Me” reveal a comparable preoccupation with heartbreak, are consistent with arena rock’s anthemic tradition, and are similarly critiqued for poetic triteness.|quote-page=251}}</ref>

 

 

 

=== هارد راک ===

=== دیسکو و دنس راک ===

{{اصلی|دیسکو}}

{{Listen

|filename = Dancing queen-sample.mp3

|filename2 = Stayin' alive - sample.mp3

|title2 = زنده ماندن

|filename3 = Funkytown by Lipps Inc.ogg

|title3 = شهر رقصان

پس از موفقیت‌های اولیه راک لاتین در دهه ۱۹۶۰، نوازندگان [[چیکانو]] راک مانند [[کارلوس سانتانا]] و [[آل طوفان|آل هوریکان]] در طول دهه ۱۹۷۰ به موفقیت‌های خود ادامه دادند. سانتانا در نیمه نخست دهه ۱۹۷۰ ترانه پرفروش «[[زن جادویی سیاه]]» که در جنگ ''[[ابراکساس (آلبوم)|آبراکساس]]'' خود بود را منتشر کرد. سومین آلبوم او ''[[سانتانا (آلبوم ۱۹۷۱)|سانتانا ۳]]'' و ترانه «کسی نیست تا بهش تکیه کنم» نیز توانست موفق باشد اما چهارمین جنگ او ''[[کاروانسرا (آلبوم)|کاروانسرا]]'' در زمان پخش موفقیت‌های قبلی را به دست نیاورد.<ref>referred to as career suicide, as recalled in a 2013 interview by drummer and album co-producer [[Michael Shrieve]]</ref><ref>{{Cite magazine |last=Gleason |first=Ralph J. |date=8 December 1976 |title=Santana: Caravanserai: Music Reviews: Rolling Stone |url=https://www.rollingstone.com/music/albumreviews/caravanserai-19761208 |url-status=live |magazine=[[Rolling Stone]] |archive-url=https://web.archive.org/web/20170605232733/http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/caravanserai-19761208 |archive-date=5 June 2017 |access-date=14 April 2012}}</ref> او در ادامه چهار جنگ دگر پخش کرد که به فروش بیشتری رسیدند: ''[[خوش آمدید (آلبوم سانتانا)|خوش آمدید]]''، ''[[بوربولتا]]''، ''[[آمیگوس (آلبوم سانتانا)|آمیگوس]]'' و ''[[جشنواره (آلبوم سانتانا)|جشنواره]]''.

 

 

=== راک مسیحی ===

{{اصلی|راک مسیحی}}

 

راک و هوی متال همیشه زیر انتقاد سران و روحانیون کلیسای مسیحیت قرار داشت. آنان موسیقی راک را غیراخلاقی، ضد مسیحیت و گاهی شیطانی می‌خواندند.<ref>J.J. Thompson, ''Raised by Wolves: the Story of Christian Rock & Roll'' (Toronto: ECW Press, 2000), {{شابک|1-55022-421-2}}, pp. 30–31.</ref> با این حال راک مسیحی در اواخر دهه ۱۹۶۰ شروع به رشد کرد، به ویژه پس از [[جنبش عیسی]] که در کالیفرنیای جنوبی آغاز شد. در دهه ۱۹۷۰ [[لری نورمن]] که از او با نام اولین ستاره بزرگ راک مسیحی یاد می‌شود توانست راک مسیحی را به موفقیت‌های چشمگیری برساند.<ref>J.R. Howard and J.M. Streck, ''[[Apostles of Rock: The Splittered World of Contemporary Christian Music|Apostles of Rock: The Splintered World of Contemporary Christian Music]]'' (Lexington, KY: University Press of Kentucky, 2004), {{شابک|0-8131-9086-X}}, p. 30.</ref>

این زیر سبک بیشتر در ایالات متحده محبوب بود و در اروپا موفقیتی نداشت.<ref>J.R. Howard and J.M. Streck, ''[[Apostles of Rock: The Splittered World of Contemporary Christian Music|Apostles of Rock: The Splintered World of Contemporary Christian Music]]'' (Lexington, KY: University Press of Kentucky, 2004), {{شابک|0-8131-9086-X}}, pp. 43–44.</ref> بسیاری از موسیقیدانان راک مسیحی با جنبش [[موسیقی مسیحی معاصر|موسیقی معاصر مسیحی]] ارتباط دارند. از دهه ۱۹۸۰ موسیقیدانان بیشتری از راک مسیحی توانستند به موفقیت‌های بیشتری دست پیدا کنند. در حالی که این هنرمندان تا حد زیادی در جوامع مسیحی موفق بودند اما ورود هارد راک و [[گلم متال]] توسط گروه‌هایی مانند [[استرایپر]] به راک مسیحی در نیمه دوم دهه ۱۹۸۰، موجب خشم روحانیون مسیحی شد.<ref>J.J. Thompson, ''Raised by Wolves: the Story of Christian Rock & Roll'' (Toronto: ECW Press, 2000), {{شابک|1-55022-421-2}}, pp. &nbsp;66–67 and 159–161.</ref><ref>M.B. Wagner, ''God's Schools: Choice and Compromise in American Society'' (Rutgers University Press, 1990), {{شابک|0-8135-1607-2}}, p. 134.</ref>

 

 

=== موج نو ===

:{{اصلی|موسیقی موج نو}}

| align = right

| direction = horizontal

| image1 = Blondie (Debbie Harry) One.jpg

| image2 = B52-1979.webp

| total_width = 450

| caption2 = گروه [[د بی-۵۲ز]] <small>(چپ)</small> در سال ۱۹۷۹

}}

}}

 

 

 

 

برخی از گروه‌های راک سنتی‌تر خود را با [[موزیک ویدئو|دوران نماهنگ]] سازگار کردند و از [[ایرپلی|پخش]] نماهنگ‌های خود در ام تی وی سود زیادی بردند.<ref>M. Haig, ''Brand Royalty: How the World's Top 100 Brands Thrive & Survive'' (London: Kogan Page Publishers, 2006), {{شابک|0-7494-4826-1}}, p. 54.</ref> هرچند گروه‌های راکی که در دهه ۷۰ میلادی محبوبیت داشتند و موسیقی خود را بر اساس سازهای سنتی راک بدون سیت سایزر، [[ماشین درام]] و جلوه‌های صوتی می‌نوشتند، فروش خود را از دست دادند. موج نو و سینث-پاپ توانستند تا نخستین سال‌های دهه ۱۹۹۰ و ظهور [[گرانژ]] موسیقی راک را در چنگال خود نگه دارند.<ref>{{cite book|last=Young|first=Jon|contribution=Roll over guitar heroes, synthesizers are here|editor-last=Cateforis|editor-first=Theo|title=The Rock History Reader|year=2007|edition=1st|publisher=Routledge|location=London, UK|isbn=978-0-415-97501-8|pages=21–38}}</ref>

سینت-پاپ مخفف سینث سایرز پاپ{{Sfn|Trynka|Bacon|1996|ص=۶۰}} که سینث-راک یا تکنو پاپ نیز نامیده می‌شود<ref name="SR">{{Cite journal|year=1983|title=High-fidelity sound systems|url=https://books.google.com/books?id=QVkJAQAAMAAJ&q=%22technopop%22+%22synthpop%22|journal=[[Stereo Review]]|volume=48|page=89}}</ref><ref name="electrosynth">{{Harvard citation no brackets|Collins|Schedel|Wilson|2013}}; {{Harvard citation no brackets|Hoffmann|2004}}</ref> یک زیر سبک موسیقی راک است که برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ به وجود آمد و از [[سینث‌سایزر|سینث سایرز]] را به عنوان ساز نخست خود استفاده می‌کند.<ref>{{Cite web|title=Synth-Pop Music Guide: A Brief History of Synth-Pop|url=https://www.masterclass.com/articles/synth-pop-music-guide|website=Masterclass|date=7 June 2021}}</ref> در دهه ۱۹۶۰ و نیمه اول دهه ۱۹۷۰ استفاده از سینث سایرز در [[سایکدلیک راک]]، [[پراگرسیو راک]]، [[موسیقی الکترونیک|الکترونیک]]، [[آرت راک]]، [[دیسکو]] و به ویژه در سبک [[کراوت‌راک|کراتوک]] توسط گروه‌هایی مانند [[کرافت‌ورک|کرافت ورک]] رایج شد. در ژاپن و انگلستان در کنار [[پست-پانک|پست پانک]] و [[موسیقی موج نو|موج نو]] در نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ به محبوبیت رسید.

 

 

واژه تکنو پاپ توسط منتقد ژاپنی ''یوزورو آگی'' در نقد موسیقی [[کرافت‌ورک]] در سال ۱۹۷۸ استفاده شد. از این رو این واژه را می‌توان به جای سینث-پاپ استفاده کرد، اما بیشتر برای به جای واژه سینث-پاپ در ژاپن استفاده می‌شود.<ref>{{Cite web|last=Shikata|first=Hiroaki|date=October 17, 2005|title=The Origin of Techno-pop|url=https://allabout.co.jp/gm/gc/205790/|website=All About (in Japanese)}}</ref> واژه تکنو پاپ در اروپا نیز رایج شد، گروه کرافت‌ورک در سال ۱۹۸۶ جنگی با نام [[کافه الکتریک|تکنو پاپ]] پخش کردند. گروه انگلیسی [[باگلز|د باگلز]] ترانه ای به نام [[عصر پلاستیک|تکنوپاپ]] دارد و گروه اسپانیایی [[مکانو]] سبک خود را تکنو پاپ می‌خوانند.<ref>{{Cite web|url=https://www.grupomecano.com/libros.html|title=Mecano site}}</ref>

 

=== پست-پانک و گاتیک راک ===

: {{اصلی|پست-پانک}}

 

 

موج اول پست-پانک انگلیس توسط [[دومین تاخت و تاز انگلستان]] وارد آمریکای شمالی شد. گروه‌های انگلیسی مانند [[باند چهار (گروه)|گنگ آف فور]]، [[سوزی اند د بنشیز]] و [[جوی دیویژن|جوی دویژن]] توجه کمتری بر سویه هنری پست-پانک داشتند و بیشتر بر احساس در موسیقی خود توجه داشتند.<ref name="Bogdanov2002PostPunk2">S.T. Erlewine, "Post Punk", in [[Rock music#CITEREFBogdanovWoodstraErlewine2002|Bogdanov et al. , 2002]], pp. 1337–8.</ref><ref name="Bogdanov2002PostPunk3">S.T. Erlewine, "Post Punk", in [[Rock music#CITEREFBogdanovWoodstraErlewine2002|Bogdanov et al. , 2002]], pp. 1337–8.</ref> گروه‌هایی مانند [[سوزی اند د بنشیز]]، [[باوهاوس (گروه موسیقی)|باو هاوس]]، [[کیور (گروه موسیقی)|د کیور]]، [[خواهران رحمت|د سیسترز آف مرسی]]، [[جشن تولد (گروه)|د برث دی پارتی]]، [[نیک کیو]]، [[عشق و راکت (باند)|لاو اند راکتس]] و [[نیو اردر|نیو اوردر]] به این مسیر ادامه دادند و در انتها [[گوتیک راک]] را پایه‌گذاری کردند. گوت راک در نیمه نخست دهه ۱۹۸۰ [[خرده‌فرهنگ گوت]] را به وجود آورد که تا به امروز در دنیای غرب طرفدار دارد.<ref>{{Harvard citation no brackets|Goodlad|Bibby|2007}}</ref><ref name="Bogdanov2002PostPunk3"/>

 

 

اگرچه بسیاری از گروه‌های پست-پانک به کار خود ادامه دادند، اما در میانه‌های دهه ۱۹۸۰ پست-پانک محبوبیت خود را از دست داد زیرا بسیاری از گروه‌ها منحل شدند یا سبک خود را عوض کردند. پست-پانک توانست به پیدایش [[آلترناتیو راک]] نیز کمک کند.<ref>D. Hesmondhaigh, "Indie: the institutional political and aesthetics of a popular music genre" in ''Cultural Studies'', 13 (2002), p. 46.</ref>

[[پرونده:Margaret goth.jpg|بندانگشتی|راست|200px|[[مارگو رابی|مارگارت رابی]] با مد گات]]

 

 

به گفته [[سایمون رینولدز]] روزنامه‌نگار و منتقد موسیقی، سازهای پایه گاتیک راک از «ریف‌های گیتار تیز، ریف‌های باس که نقش پرنگ و ملودیک تری را نسبت به زیر سبک‌های دیگر راک دارد و سازهای کوبه ای در آن بسیار سریع و تند نواخته می‌شوند» تشکیل شده است.{{Sfn|Reynolds|2005|ص=۴۲۳}} رینولدز سبک آواز و خوانندگی گاتیک را آمیزه ای از سبک [[جیم موریسون]] و [[لئونارد کوهن]] می‌خواند.{{Sfn|Reynolds|2005|ص=۴۲۳}} همچنین برخی از گروه‌های گاتیک راک از [[ماشین درام|ماشین‌های درام]] استفاده می‌کردند.{{Sfn|Charlton|2003|ص=۳۵۳}}

 

=== هارتلند راک ===

: {{اصلی|هارت‌لند راک}}

 

[[آلترنیتیو راک]] یکی از شاخه‌های راک است که تمام گروهای [[پست پانک]] را از اواسط دهه هشتاد تا اواسط دهه ۹۰ تحت تأثیر خود قرار داد. از مطرح‌ترین گروه‌ها و هنرمندا به یوتو، امو، نیروانا، میوز، کرید، پیومنت و … اشاره کرد.

 

=== گرانج ===

:{{اصلی|گرانج}}

سبکی که اوج درخشش آن در [[دهه ۹۰ (میلادی)|دهه ۹۰]] اتفاق افتاد و تبدیل به محبوب‌ترین سبک هارد راک این دهه شد و این درخشش نتیجه خلاقیت [[کرت کوبین]] و بقیه اعضای [[نیروانا (گروه موسیقی)|نیروانا]] بود.{{مدرک}} سبکی که از دل [[بلک سبث]] برخاست و حاصل ترکیب موسیقی [[پانک راک|پانک]] و [[موسیقی هوی متال|هوی متال]] بود و البته گرایشش بیشتر به سمت پانک بود تا [[هوی متال]]، به‌خصوص در انتخاب اشعار و نوع اعتراض موسیقایی آن. اما در نحوه نواختن ریف‌ها به هوی متال شباهت بیشتری داشت. این سبک دارای دو نسل و دورهٔ مشخص است: نسل اول شامل گروه‌های گرین ریور، ماد هانی می‌شد که این موج هنوز هم ادامه دارد و ریف‌های آن سنگین تر و خشن تر از ریف‌های دورهٔ دوم است. مشهورترین گروه از موج دوم نیروانا است که موسیقی آن ملودیک تر از سایر گروه‌های گرانج است و مهم‌ترین ویژگی آن stop-start زیاد آنست.{{مدرک}}

 

=== بریت پاپ ===