میکل‌آنژ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دستور زبان اصلاح شد برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید |
|||
خط ۵۳:
شماری از آثار هنری میکل آنژ در زمینه نقاشی، پیکرتراشی و معماری در میان نام‌آورترین آثار هنری که وجود دارند، به ثبت رسیده‌اند.<ref name="Britannica"/> آثار هنری وی در زمینه‌های نامبرده تعداد شگرفی دارند؛ با نگاه به فزونی تعداد نامه‌های بازمانده، شرح حال‌ها و مستندات تاریخی، وی برترین هنرمند سده شانزدهمی است که در موردش مستنداتی تاریخی وجود دارند. دو عدد از شناخته شده‌ترین آثارش، [[ترحم (میکل‌آنژ)|''پیئتا'']]{{نشان|سه}} و [[تندیس داوود|''داوود'']]{{نشان|چهار}}، را پیش از سن سی‌سالگی خلق کرده‌بود. به رغم این که او احترام اندکی برای نقاشی قائل بود، دو تا از تأثیرگذارترین [[فرسکو]]ها در تاریخ هنر غرب یعنی صحنه‌هایی از آفرینش (بر [[سقف پرستشگاه سیستین]] در رم) و [[داوری نهایی (میکل‌آنژ)|''واپسین داوری'']]{{نشان|پنج}} (بر روی دیوارهایش) را خود آفریده بود. طراحی [[کتابخانه لورنزی]]{{نشان|شش}} توسط وی، کاری پیشرو در معماری [[تکلف‌گرایی|تکلف‌گرا]]{{نشان|هفت}} بود.<ref>Hughes, A. , & Elam, C. (2003). "Michelangelo". ''Oxford Art Online''. Retrieved 14 April 2018, from http://www.oxfordartonline.com</ref> در سن ۷۴ سالگی، وی به عنوان معمار [[کلیسای سن پیترو]]، جانشین [[آنتونیو دا سانگالو یانگر|''آنتونیو دا سانگالو'']]{{نشان|هشت}} گردید تا پایانه غربی کلیسا و نیز گنبد آن با انجام برخی تغییرات، با معماری وی (البته پس از مرگش) به اتمام برسد.
میکل آنجلو (آنژ) نخستین هنرمند غربی بود که دوبار زندگی‌نامه‌اش در دوران زندگی‌اش به رشته تحریر درآمد.<ref name="Britannica"/> در حقیقت، دو زندگی‌نامه از وی در طول حیاتش نوشته‌شدند. در یکی از آنان که نگارنده اش ''[[جورجو وازاری]]''{{نشان|نه}}است، ادعا شده که آثار هنری میکل آنژ از آثار هر هنرمند زنده یا مُرده‌ای فراتر رفته‌اند و «نه تنها در یک هنر برجسته می‌باشند، بلکه در تمامی سه هنر نامبرده نیز.»<ref>Smithers, Tamara. 2016. ''[https://books.google.com/books?id=-fKcCwAAQBAJ&pg=PR7&dq= Michelangelo in the New Millennium: Conversations about Artistic Practice, Patronage and Christianity]''. Boston: Brill. p. vii. {{ISBN|978-90-04-31362-0}}.</ref>
میکل آنژ در طول زندگی‌اش اغلب «ایل دیوینو» (به ایتالیایی: ''Il Divino)'' به معنای ''خداوار'' یا ''خداگونه'' خوانده می‌شد''.<ref>{{cite book|last=Emison|first=Patricia. A|title=Creating the "Divine Artist": from Dante to Michelangelo|publisher=Brill|year=2004|isbn=978-90-04-13709-7|url=https://books.google.com/?id=1EofecqX_vsC&pg=PA144&lpg=PA144&dq=michelangelo+%22il+divino%22}}</ref>'' معاصران وی اغلب فره و شکوهش را می‌ستودند. تلاش‌هایی که توسط هنرمندانِ پس از او برای تقلید<ref>Art and Illusion, E.H. Gombrich, {{ISBN|978-0-691-07000-1}}</ref> فراورده‌های [[هنر]]<nowiki/>ی‌اش به عمل آمدند، به سبک بسیار شخصی [[تکلف‌گرایی]] منتج شدند که خود جنبش بزرگ بعدی در تاریخ هنرِ پس از رنسانس والا بود''.''
| |||