شورش‌ها در زمان خلافت علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی مطالب منبع دار اضافه کنید ... نه نوشتار بی منبه
برچسب: خنثی‌سازی
Ilia124sm (بحث | مشارکت‌ها)
در منبع ذکر شده چنین نبود و در جلد 1 کتاب اشاره ای به شورش مردم ایران نشده بود اما در جلد 11 چنین بود که اورده ام
خط ۳۴:
 
== شورش ایرانیان ==
پس از بازگشت علی از صفین، سهل بن حنیف، منصوب او به ناحیه فارس ، توسط اهالی آنجا رانده شد و پس از آن، زیاد را فرستاد.  مردم فارس از رهبری زیاد راضی بودند و او توانست ''خراج ناحیه را جمع آوری کند'' .<ref>Hasson, I. (2002). "Ziyād b. Abīhi". In [[:en:Peri_Bearman|Bearman, P. J]].; [[:en:Thierry_Bianquis|Bianquis, Th]].; [[:en:Clifford_Edmund_Bosworth|Bosworth, C. E.]]; [[:en:Emeri_van_Donzel|van Donzel, E.]] & [[:en:Wolfhart_Heinrichs|Heinrichs, W. P.]] (eds.). ''The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Volume XI: W–Z''. Leiden: E. J. Brill. pp. 519–522. [[:en:ISBN|ISBN]] <bdi>[[:en:Special:BookSources/978-90-04-12756-2|978-90-04-12756-2]]</bdi>.</ref>
در دوران [[خلافت علی]] جنگهای داخلی بین مسلمانان و شورش ایرانیان به راه افتاد. شورش ایرانیان در آخرین سال خلافت [[علی]] اتفاق افتاد که توسط سپاهیان ارسالی خلیفه سرکوب شد.<ref>{{یادکرد دانشنامه |نام خانوادگی= Vaglieri |نام=Laura Veccia|پیوند نویسنده=لارا وسیا وگلییری |مقاله= ALI B. ABl TALIB |سال=۱۹۸۶ | دانشنامه = [[دانشنامه اسلام|Encyclopaedia of Islam]] |بازبینی =|ویرایش = second|جلد=۱|ناشر =E. J. Brill|مکان=Leiden| زبان=en}}</ref>
 
[[عبدالحسین زرینکوب]] در این باره می‌گوید:{{نقل قول|در سالهای آخر خلافت عثمان نیز که دستگاه خلافت دستخوش ضعف و تزلزل بود این گونه زد و خوردهای محلی همچنان وجود داشت. چنان‌که در دوره خلافت پرآشوب علی نیز چون بصره و کوفه در دست وی بود ازین دو لشکرگاه کار فتوح همچنان دنبال می‌شد. چنان‌که بعد از کشته شدن عثمان باز اهل استخر سر به شورش برآوردند و عبدالله بن عباس به فرمان علی عصیان آنها را در خون فرونشاند. ماهوی سوری مرزبان مرو به کوفه آمد و علی به دهقانان و اسواران و دهسالاران نامه نوشت و دستور داد تا [[جزیه]] خویش را به او پرداخت کنند. اما چندی بعد اوضاع خراسان آشفته. اهل نیشابور پیمان شکستند و از پرداخت جزیه و خراج امتناع کردند. علی لشکری به خراسان فرستاد و نیشابور را گرفت و مرو را نیز به صلح بازگشود با اینهمه، در پایان دوران خلافت وی خراسان همچنان آشفته بود و آشوب‌ها و جنگ‌های عراق و شام آن ولایت را نیز آشفته می‌داشت. اهل هر ناحیه عامل خویش را برکنار نمودند و علی ناچار شد برای رفع این آشوب زیاد بن ابیه را به ولایت فارس و کرمان منصوب کند. زیاد به هوشیاری، آن دو ولایت را امن کرد و به آشوب و شورش پایان داد.<ref>{{پک|زرین کوب|۱۳۸۳|ک=تاریخ ایران بعد از اسلام|ص=۳۵۰و۳۵۱}}</ref>}}