فرهنگ سینتاشتا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فرهنگ سینتاشتا''' ({{lang-en|Sintashta culture}}) یا '''فرهنگ سینتاشتا پتروکا''' یا '''فرهنگ سینتاشتا آرکائیم''' ؛ فرهنگ باستان‌شناسی [[عصر برنز]] میانی در استپ اوراسیای شمالی در مرزهای [[شرق اروپا]] و [[آسیای مرکزی]] است که مربوط به دوره ۲۲۰۰–۱۸۰۰ قبل از میلاد بوده‌است. این فرهنگ به طور گسترده ای به عنوان خاستگاه زبان های ایرانی و هندیهندوایرانی (همچنین به نام [[زبان‌های هندوایرانی|زبان های هندی-ایرانی]]) در نظر گرفته می شود، که گویندگان آنها در ابتدا خود را [[آریایی|آریا]] می نامیدند. قدیمی‌ترین ارابه‌های شناخته‌شده در مقبره های سینتاشتا پیدا شده‌اند، و این فرهنگ به عنوان یک نامزد قوی برای منشأ این فناوری در نظر گرفته می‌شود که در سراسر جهان قدیم گسترش یافت و نقش مهمی در جنگ‌های جهان باستان داشت. سکونتگاه های سینتاشتا نیز به دلیل شدت استخراج مس و فلزکاری برنز در آن قابل توجه است که برای یک فرهنگ استپی غیرمعمول است.از جمله ویژگی های اصلی فرهنگ سینتاشتا، سطوح بالای نظامی گری و سکونتگاه های مستحکم گسترده است که 23 مورد از آنها شناخته شده است.<ref>{{Cite journal|date=2023-12-25|title=Sintashta culture|url=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sintashta_culture&oldid=1191701419|journal=Wikipedia|language=en}}</ref>