شورش‌ها در زمان خلافت علی بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏شورش ایرانیان: جمله بندی و نوشتار اصلاح شد
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید
به نسخهٔ 39889703 از Holy.Yasin (بحث) برگردانده شد: هرچه در اینترنت پیدا می شود معتبر نیست. استفاده از منابع اولیه هم تحقیق دست اول است.
برچسب‌ها: توینکل خنثی‌سازی
خط ۴۰:
زرینکوب در کتاب [[تاریخ ایران کمبریج]] می‌نویسد:
{{نقل قول|بعد از کشته شدن عثمان بن عفان در شورش سال ۳۵ هجری قمری (۵۶۲–۵۶۳ میلادی)، مردم اصطخر تصمیم به شورش گرفتند که عبدالله بن عباس به دستور پسر عمویش، علی بن ابی طالب، خلیفه چهارم، شورش اصطخر را در خون فرونشاند. مدتی نه چندان بعد، علی زیاد بن ابیه را برای سرکوب شورش فارس و کرمان در سال ۳۹ هجری (۶۵۹ میلادی) فرستاد. مردم نیشابور هم در خلافت علی معاهده خود را شکسته و از دادن جزیه و خراج سر باز زدند. خلیفه سپاهی فرستاد تا آنها را به فرمانبرداری بازگرداند.<ref>{{پک|ZARRINKUB|۱۹۷۵|ک=THE CAMBRIDGE HISTORY OF IRAN|ص=۲۶}}</ref>}}
 
این بیانات زرین کوب دارای تواتر تاریخی نیست و با برخی منابع در تضاد است.به نقل از [[محمد بن جریر طبری|طبری]]،[[ابن اثیر]]،[[ابن خلدون]] و [[ابن کثیر]] زمانی که [[عبدالله بن عمر حضرمی|ابن حضرمی]] فرستاده [[معاویه]] برای ایجاد شورش در بصره،کشته شد،اوضاع در بصره که دریافت مالیات فارس را بر عهده داشت آشفته گشت؛اهل فارس و کرمان سر به شورش برده و والیان خود را بیرون راندند.علی برای سر و سامان دادن به شورش ها [[زیاد بن ابیه]] را سوی فارس فرستاد.زیاد پس از حضور در فارس با سیاست زیرکانه ای که به کار بست، توانست بدون جنگ و خونریزی بر فارس مسلّط شود.در این منابع آمده مردم فارس زیاد بن ابیه را به انوشيروان تشبیه نمودند.<ref>https://www.islamquest.net/fa/archive/fa21830</ref><ref>تاریخ ‏الطبری، ج ‏5، ص 138، دار التراث، بیروت، چاپ دوم، 1387ق؛ ابن جوزی، عبد الرحمن، المنتظم، ج ‏5، ص 159، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1412ق؛</ref><ref>ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج ‏3، ص 382، دار صادر- دار بیروت، بیروت 1385ق؛ ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج ‏7، ص 320، دار الفکر، بیروت، 1407ق؛</ref><ref>تاریخ ‏ابن ‏خلدون،ج‏2، ص 644، دار الفکر، بیروت، چاپ دوم، 1408 ق؛ ابن اثیر، عز الدین، أسد الغابة، ج ‏2، ص 318، دار الفکر، بیروت، 1409ق.</ref>
 
[[محمد بن جریر طبری]] در [[تاریخ طبری]]  در  مورد گسیل داشتن [[زیاد بن ابیه]] آورده است: