سیاه‌بازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیاه بازی''' یکی از گونه هایگونه‌های نمایش سنتی در ایران است که در آن شخصی دارای غلامی سیاه و گیج و گول است و با هم دست به کارهای خنده داری میزنندمی‌زنند. از این کلمه بمعنی عملیات از پیش طراحی شده برای فریب دیگری نیز استفاده شده است.<ref>[http://www.vajehyab.com/moein/%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87+%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C معنی: سیاه بازی|فرهنگ لغت معین] سایت vajehyab.com</ref>

در این گونه نمایش با رویكردیرویکردی انتقادی و طنزآمیز به موضوعات اجتماعی، سیاسی، عاطفی و حتی تاریخی پرداخته می شودمی‌شود.<ref name="vista">[http://vista.ir/article/273872 وقتر کمدی کمرنگ میشودمی‌شود] وبسایت ویستا. حسن پارسایی. روزنامه جوان </ref>

نمایش سنتی سیاه بازی برآمده از آئینآئین‌ها، ها، جشن هاجشن‌ها و جشنواره‌هایی همچون نوروز است.

این گونه نمایش در حقیقت بخشی از هنرهای عامیانه میباشدمی‌باشد هدف از این نمایش فقط به قصد سرگرمی، سرخوشی و شاد زیستی نیست.

به مضحکه کشاندن نظم تحمیلی و فرو کشیدن صاحبان قدرت و ثروت و جاه و مقام حتی شاه و وزیر توسط فردی "عوام" و خنداندن تماشاچی برآنها از رویکردهای این نمایش میباشدمی‌باشد.<ref name="nashreghatreh">[http://nashreghatreh.com/sites/default/files/book_pdf/978-600-119-104-6.pdf کتاب نظریه‌ینظریهٔ نمایش سیاه بازی] نویسنده: محسن سراجی. ناشر: نشر قطره.</ref>

آنچه که امروز و بیشتر می‌تواند مورد توجه قرار گیرد بخش مربوط به ساختار این نمایش سنتی است.<ref name="nashreghatreh" />

در این نمایشنامه معمولاً دو تیپ حضور داشتند: یکی «حاجی» یا حاکم و دیگری سیاه که «مبارک» نام داشت و نوکر بود. در این نمایش سیاه سمبل مردم زجر کشیده و حاکم تجلی حکومت وقت محسوب میشدمی‌شد.

بدیهه سازی و بدیهه سرایی محور اصلی این نوع نمایشنامه محسوب میشدمی‌شد. رقص و آواز نیز در آن وجود داشت. و پایان خوش و نتیجه گیری اخلاقی از ویژگیهای آن بشمار میرودمی‌رود.<ref name="goonagoon" />