بومیان'''گویش بندرعباسهرمزگانی''' بهگویشی گویشاز بندری[[زبان فارسی]] است که در [[استان هرمزگان]] به آن صحبتتکلم می‌کنند. بندریهرمزگانی یکی از گویشهای زبان فارسی است که ویژگی‌های فارسی کهن را حفظ کرده‌است.گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه ای از سویگویش با ریشه ی پهلوی و زبان های دیگر است . زبان هایی که با ورود اقوام و مهاجرین از کشور های مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تاثیر خود قرار دادند. از عرب های تازی گرفته تا افریقاییها و پرتقالی ها و هلندی ها و انگلیسی ها و چناچه تاریخ می گوید از دیگر نواحی کشورمان چون لرستان و استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده اند که هر قومی ویژگی های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده است.به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>▼
'''گویش بندری''' گویشی از [[زبان فارسی]] است که در [[استان هرمزگان]] به آن تکلم می‌کنند.
بطور عمومی به گویش جنوب ایران نیز بندری گفته می‌شود.
▲بومیان بندرعباس به گویش بندری صحبت می‌کنند. بندری یکی از گویشهای زبان فارسی است که ویژگی‌های فارسی کهن را حفظ کرده‌است. از سوی دیگر به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>
