* '''تناقض''' عبارت است از رویارویی دو [[گزاره]] که از لحاظ موضوع و محمول یکساناند، ولی از حیث کیفیت یکسان نیستند و نیز کمیت یکسان ندارند (یکی از آن دو کلی، و دیگری جزئی است)، مانند «همهٔ دانشجویان روشنفکر هستند» و «برخی از دانشجویان، روشنفکر نیستند». درستی هر دو طرف همستیزی امکان ندارد، یعنی اگر قضیۀقضیهٔ « همۀهمهٔ دانشجویان، روشنفکر هستند» درست باشد، از درستی آن لازم می آیدمیآید که قضیۀقضیهٔ «برخی از دانشجویان روشنفکر نیستند» نادرست باشد و برعکس. نادرستی هر دو طرف همستیزی هم امکان ندارد، به این معنی که اگر قضیۀقضیهٔ « همۀهمهٔ دانشجویان، روشنفکر هستند» نادرست باشد، از نادرستی آن لازم میآید که قضیۀقضیهٔ «برخی از دانشجویان، روشنفکر نیستند» درست باشد، زیرا امکان دیگری در میان نیست. در این صورت باید گفت که در برابر هر قضیه فقط یک قضیۀقضیهٔ همستیز وجود دارد. به بیان دیگر دو طرف همستیزی برخلاف دوطرف تضاد،[[تضاد]]، هیچ امکانی برای شق ثالث باقی نمیگذارند.<ref name="d">دو منطق – اثر امیرحسین آریان پور – نشر احیا - 1357</ref>
با آن که معمولاً برای تحقق همستیزی باید یکی از دو قضیه دارای موضوعی کلی، و قضیۀقضیهٔ دیگر دارای موضوعی جزئی باشد، میان دو قضیه که دارای موضوع جزئی مشترکی باشند، نیز رابطۀرابطهٔ همستیزی برقرار میشود. از این رو دو گزارۀگزارهٔ «سازمان ملل متحد، سودمند است» و «سازمان ملل متحد، سودمند نیست» همستیز یکدیگر به شمار میآیند.<ref name="d"/>
برای تحقق هرگونه همستیزی باید قضیههای دوگانه در هشت مورد، مشترک باشند: دارای موضوع و محمول مشترک و شامل مکان و زمان مشترک باشند، هر دو مطلق یا هر دو و به شرطهایی مشترک مقید باشند و از حیث اضافه یا نسبت و جزء یا کل بودن و در مرحله قوه یا فعل قرارداشتن یکسان باشند. چنانکه ملاحظه میکنیم، در همه گونههای قضیههای متقابل میان دو قضیه تغایری وجود دارد. این تغایر در مورد قضیههای متداخل نسبتاً ملایم است و در مورد قضیههای همستیز بسیار شدید است.<ref name="d"/>
* در منطق، یک '''همستیزی''' عبارت است از ناسازگاری منطقی بین دو [[گزاره (منطق)|گزاره]]. هرگاه قضیهای صادق و درست باشد، [[نقیض]] آن '''کاذب''' و نادرست خواهد بود و برعکس. دو قضیهای را که نسبت به هم چنان اختلاف و تقابلی داشته باشند، دو قضیهٔ '''همستیز''' مینامند. در [[منطق صوری]] '''همستیزی''' خود یکی [[فرمول گزارهای]] است که همواره نادرست میباشد و با علامت <math>\bot</math> نشان داده میشود.
در همستیزی کمیت و کیفیت قضیه تغییر میکند؛ بنابراین همستیز قضیهٔ کلیه، قضیهٔ جزئیه است و برعکس. همستیز قضیهٔ موجبه، قضیهٔ سالبه است و برعکس. مثلاً دو جملهٔ «هر عالمی پرهیزکار است» و جملهٔ «بعضی عالمان پرهیزکار نیستند» همستیز هم هستند؛ همچنین دو جملهٔ «هیچ فلزی عایق نیست» و «بعضی فلزها عایقاند» متناقضاند.
سطر ۱۱ ⟵ ۱۲:
در قضیه شخصیه، تنها اختلاف در کیفیت قضیه کافی است و به شرط دیگری حاجت نیست؛ مثلاً همستیز قضیه «محمد خوشاخلاق است» میشود «محمد خوشاخلاق نیست».
در منطق سنتی مسأله [[وحدتهای هشتگانه]] مطرح شده است که معمولاً در این شعر بیان میشود: