نیوه‌مانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

در صحنه‌های پایانی فیلم مامو و فرزندان هنرمندش چون مشتی آوارگان غارت زده در کوه و کمر سرگردان مانده‌اند. در زمین‌های مرزی سه کشور [[ایران]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] که کردها در هر سه آنها رگ و ریشه دارند، اما هیچ کدام به آن‌ها تعلق ندارد.

کابوس‌های خیالی مامو سرانجام تحقق می‌یابد، اما نه در عالم واقع، بلکه در هیأت کابوسی تیره‌تر: تابوت حامل او در مرزهای سه کشور کردنشین سرگردان است، و او سرانجام در آغوش مرگ لبخند می‌زند. کنایه به سرنوشت قومی سرگردان که برای مردن هم زمینی از آن خود ندارد.

 

== جوایز ==