دوزله سازی محلی و از انواع بادی هایبادی‌های یک زبانه است.
== شکل ساز ==
این ساز از دو لوله مسی (یا نئی) که به موازات هم بسته و محکم شده اند،شده‌اند، تشکیل شده است. بعضی از دوزله هادوزله‌ها از جنس پر دال (نوعی پرنده شبیه به عقاب) یا استخوان قلم مرغان دیگر ساخته میمی‌شود. شود.هر کدام از لوله هالوله‌ها دارای [[قمیش]]ی یک زبانه و مستقل از یکدیگر هستند. در طول هر لوله شش سوراخ وجود دارد.سوراخهاسوراخها در طول دو لوله در کنار هم قرار میمی‌گیرند. گیرند.انتهای پایینی لوله ها،لوله‌ها، باز است. دوزله در طول هایطول‌های مختلفی ساخته می شودمی‌شود که کوچکترین آن حدود 22۲۲ سانتی متر و قطری حدود 2۲ سانتی متر دارد.
== وسعت صدا ==
وسعت ساز حدود یک تا دو اکتاو است که بسته به بزرگی و کوچکی ساز در میدان صدایی متفاوتی قرار می گیردمی‌گیرد.
== طرز اجرا ==
به وسیله سه انگشت وسطی هر دو دست که روی سوراخ هایسوراخ‌های ساز قرار می گیرند،می‌گیرند، انجام می شودمی‌شود.شستهاشستها ساز را از پشت می گیرندمی‌گیرند. نوازنده زبانه را در داخل دهان قرار داده و در آن می دمدمی‌دمد.
دوزله سازی رایج در میان عشایر ایران است و در بعضی از مناطق ایران آن را جفته یا جفتی می نامند. در استان ایلام آنرا بیشتر با نام جفتان میشناسند. از نوازندگان بنام این ساز در ایران استاد علیدوست فلاحتیان از استان ایلام است که تا به حال همکاری های زیادی با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران داشته استمی‌نامند.
== منابع ==
{{پانویس}}
* سازشناسی، تالیف پرویز منصوری از انتشارات اداره کل آموزش هنری وزارت فرهنگ و هنر 1355۱۳۵۵
