توکیو بدون توقف: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه فیلم | عنوان= توکیو بدون توقف

| تصویر=

| تهیه‌کننده= [[علی سرتیپی، مجید آقاگلیان]]

| فیلمنامه= [[فرهاد توحیدی]]

| موسیقی=

| فیلمبرداری= [[تورج اصلانی]]

* صدا: Mono

* لوکیشن: [[تهران]]،

 

== خلاصه فیلم ==

برادری مجنون، خواهری معصوم، عمه‌ای عجیب، پسری عاشق و پررو و بلیتی برای توکیو، مایه‌های طنز این فیلم را تشکیل می‌دهند

 

== یادداشت ==

{{لحن نامناسب}}

داستان فیلم ترکیبی است از چندین کلیشه معروف و نخ نمای تم طنز یعنی برادر شکاک و متعصب، عاشق بی معشوق، پولدار و فقیر و ... . البته یک کلیشه دیگر خود مهران مدیری است که به تکرار خود می پردازد. اصلا انگار فیلم همان مجموعه های طنز اوست که در قالب سینما درآمده و وجود چیزی به نام کارگردان را نیاز ندارد. مدیری یک تنه همه کاره است، همان تیپ خودساخته اش را با اندکی تغییر ارائه می دهد. بیشتر بازیگران هم بازیگران سابق او هستند از سعید و رئیس تا فیوضات. البته همان ها هم جزو نقاط قوت فیلم هستند و فیلم بدون مدیری بی معنا می شود.

فیلم را می توان در رده کمدی - تجاری جای داد هرچند هم کمدیش نیم بند و پرداخت نشده است و هم بخش تجاری و تبلیغی کار. فیلم قرار است یک شرکت و نام جدید به نام "سینالکو" را در غالبی طنز معرفی کند ولی نه آن را درست معرفی و تبلیغ می کند نه غالب را صحیح اجرا می کند. اینکه سینالکو در نهایت نجات دهنده کارخانه برشکسته خانواده نشاط می شود دم دستی ترین فکر تبلیغی است یعنی اصلا در فیلم نامه به صورت درست و حرفه ای در جنبه تبلیغی فیلم کار نشده است و به صورت کاملا باز و فکرنشده مانند آگهی های تلویزیونی باید از ابتدا تا انتها تنها آرم سینالکو را ببینیم.

طنر فیلم هم اگرچه با بازی خوب بازیگران تا حدی دلپذیر شده است و جذاب برای علاقه مندان غیر جدی سینمایی، اما به طور کامل مانند فیلم طنز پیشین "نان و عشق و... موتور هزار" نمی تواند جزییات را حساب شده ، قابل قبول و از همه مهمتر اریجینال و غیر تکراری بکار برد.

البته فیلم توکیو بدون توقف را نمی توان فیلم بی ارزشی نامید، همین که با استفبال تماشاگران روبرو شده است یعنی توانسته ارتباط برقرار کند، دیدن بازیگر و کارگردان محبوب طنز تلویزیون بر پرده سینما می تواند بالقوه جذاب باشد اگرچه همان مدیری تکراری با همان تکیه کلامها و نگاه ها باشد. ایده ها هرچند کمرنگ و تکراری است اما بسیار به فیلم کمک کرده است، مانند ایده شنیدن افکار دیگران توسط پرویز- برادر متعصب و خشک مغز- مخصوصا در صحنه های دونفره پرویز و منشی، یا وجود احمدعلی -مردترین نامرد- بادیگراد قدیمی که حضورش خنده دار و کمیک از کار درآمده. بازی حسن شکوهی در نقش محسن توکیو نقته قوت دیگر است همینطور پانته آ بهرام. البته در این میان نقش عمه الیس بسیار سردرگم و پیشتر به نظر می رسد برای پرکردن فضا و شلوغ کردن رابطه ها استفاده شده است.الیزابت امینی هم نشان می دهد توانایی اجرای نقش های متفاوت را دارد.

حرف زیاد شد، در آخر به نظر من این فیلم می توانست بسیار بهتر از این باشد و ضعف فیلم نامه مشکل اصلی فیلم است. مدیری نشان داد می تواند درمیان تماشاگران گزیده تر هم موفق باشد و آن ها را بخنداند، اما اگر بخواهد در سینما به محبوبیت تلویزیون برسد باید درچنته چیز جدید داشته باشد.

 

== منبع ==

* [http://www.iranmania.com ایران مانیا]

 

[[رده:فیلم‌های ایرانی ۱۳۸۱]]