نو (تئاتر): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Noh3.jpg|بندانگشتی|اجرای ''نو'']]

 

نوعی [[تئاتر]] [[سنتی]] [[ژاپنی]] است. بطور [[سنتی]] نوازندگان [[موسیقی]] و [[بازیگران]] آن را [[مردان]] تشکیل می‌دادند اما از آغاز [[قرن بیستم]] روند ورود [[زنان]] به عرصهٔ [[بازیگری]] این [[تئاتر]] [[سنتی]] [[ژاپنی]] آغاز و بطور پیوسته افزایش یافت. اغلب [[بازیگران]] اصلی آن [[نقاب|نقابی]] بر چهرهٔ خود می‌نهند که به ''شیته'' موسوم است. موضوع‌های اصلی نمایش‌ها را معمولاً داستانهای [[اساطیر ژاپن|اساطیر ژاپنی]] یا [[اساطیر چین|چینی]] و یا [[ادبیات ژاپن|ادبیات ژاپنی]] تشکیل می‌دهند ولی امروزه موضوع‌های روز نیز در ''نو'' به نمایش کشیده می‌شوند.{{سخ}}

تئاتر ''نو'' در قرن ۱۴ میلادی توسط ''کانامی'' و فرزندش ''زیامی موتوکیو'' ابداع شد. در آن زمان [[بازیگران]] ''نو'' همزمان [[نویسندگان]] قطعات [[نمایش]] نیز بودند. ''زیامی موتوکیو'' یکی از مشهوز ترین ایده پردازان ''نو'' است.{{سخ}}

در دورهٔ زمانی ''[[دوره ادو|اِدو]]''، مابین قرون ۱۶ تا ۱۹ میلادی، [[بازیگری]] و تماشای ''نو'' امتیاز ویژه‌ای برای طبقهٔ [[سامورایی‌ها]] محسوب می‌شد و بازیگران رتبه‌های موروثی سامورایی داشتند. مهمترین مدارس بازیگری ''نو'' عبارت بودند از: 観世, ''کانزه''; 宝生, ''هوشو''; با金春, ''کمپارو''; و 金剛, ''کونگو''، که [[بازیگران]] را برای بازی در نقش‌های گوناگون تعلیم می‌دادند؛ [[موسیقی]] مختص ''نو'' و بازیگران نقش مکمل نیز از این مدارس آغاز شد. این سیستم که به ''ایمتو'' موسوم است امروزه نیز به کار خود ادامه می‌دهد. در [[دوره میجی|دورهٔ میجی]] البته مدرسهٔ بازیگری دیگری به آن چهار [[مدرسه]] با امتیازات برابر افزوده شد که ''کیتا''(喜多) نام دارد.{{سخ}}

 

== جستارهای وابسته ==