'''درستی''' در معنای محاوره‌ای به شرایطی دلالت دارد که عملی مورد قبول انجام شده است.
هنگامی که واژه ی درست یا نادرست را بکار می بریم لازم است مشخص کنیم که منظور درست و نادرست از منظر [[اخلاق]] است یا درست و نادرست از منظر [[منطق]].چرا که واژگان درست و نادرست در این دو علم معناهای متفاوتی را دارا هستند.
* درستی و نادرستی در [[اخلاق]]
*صفت مقابل با درست، [[نادرست]] است.
*علمی که به مطالعه‌ی درستی یاو نادرستی [[استدلال]]ها می پردازددر [[علم منطقحقوق]] نام دارد.
*علمی که به مطالعه ی درستی یاو نادرستی رفتارها از منظر هنجاری می پردازددر [[علمنظریه اخلاقانطباق]] نام دارد.
* [[صدق]]
*در دستگاه معرفت شناسی رئالیستی (واقع‌گرایانه) این واژه اشاره دارد به انطباق میان [[گزاره|گزاره‌ی]] ذهنی و [[واقعیت عینی]].
در [[منطق فازی]] عضویت گزاره‌ها در دسته‌ی گزاره‌های درست، و عضویت گزاره‌ها در دسته‌ی گزاره‌های نادرست، یک عدد بین ۰ تا ۱ است. به این معنا که یک گزاره الزاما ۱۰۰٪ درصد ممکن است درست (یا نادرست) نباشد بلکه تا حدی درست باشد. مثلا می‌توان گفت میزان عضویت این گزاره در دسته‌ی گزاره‌های درست ۷۰٪ است.
