تحلیل عیوب و ریزساختار به کمک پراش: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پراش اشعه ایکس]] اولین بار برای شناسایی [[ساختار مواد]] [[بلور|بلورین]]ین بکار گرفته شد. اما به زودی مشخص شد که ساختار واقعی مواد بلورین کاملاً پریودیک نیست. پس از آن کشف شد که مواد بلوری طبیعی و مصنوعی از نظم حالت ایده‌آل انحرافات زیادی دارند{{نشانه|ref1}}.

بنابراین مطالعهٔ ساختار حقیقی [[جامد|جامدات]]ات و انحرافات مختلف ار حالت ایده‌آل اهمیت زیادی دارد. مبحث بررسی [[نابجایی|نابجایی‌ها]] و [[ریزساختار]] به کمک پراش به این موضوع اختصاص دارد.

اولین مقاله در مورد آنالیز ساختار واقعی [[ماده چگال|مواد چگال]] به کمک پراش [[اشعه ایکس]] توسط کیتایی گورودسکی نوشته شده و در سال ۱۹۵۲ چاپ شد{{نشانه|ref2}}. مدت اندکی پس از آن دو کتاب به نام‌های ''تئوری و تکنیک رادیوکریستالوگرافی'' توسط گوینر(۱۹۵۶){{نشانه|ref3}} و ''تحلیل مستقیم پراش ماده'' توسط هوسمان(۱۹۶۲){{نشانه|ref4}} چاپ شدند. بعدها منابع متعدد دیگری در این زمینه به چاپ رسیدند.