تیتان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تیتان''' {{به فرانسوی|Titan}}، یا تایتان، بزرگ‌ترین قمر [[کیوان (سیاره)]] (زحل) (دومین سیاره بزرگ منظومه خورشیدی) است که در فاصله 1.2 میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده‌است.

این قمر در ۲۵ مارس ۱۶۵۵ توسط [[کریستین هویگنس]] هلندی کشف شد. تیتان توسط [[چشم غیر مسلح]] قابل رویت نیست ولی می‌توان آن را توسط تلسکوپ‌های آماتوری و یا حتی برخی دوربین‌های دو چشمی قوی مشاهده نمود.

تیتان تنها قمری است که دارای [[هواکره|اتمسفر]] غلیظ بوده و تنها جرمی غیر از زمین است که دارای منابع اثبات شده سطحی مایعات می‌باشد. تیتان غالباغالباً قمری با مشخصات سیاره خوانده می‌شود. تیتان دومین قمر بزرگ در [[سامانه خورشیدی]] است. جو تیتان غالباغالباً از [[نیتروژن]] است با این حال دارای [[متان]] و [[اتان]] نیز می‌باشد. وجود باد و باران سطح تیتان را به شکلی مشابه سطح زمین تبدیل کرده‌است.

این نگاره‌ها نشان می‌دهد که سرمای سطح این دریاچه به ۱۸۰ [[درجه سانتی‌گراد]] زیر صفر می‌رسید.<ref>[http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=58673 تابناک]، کدخبر: ۵۸۶۷۳، تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۳۸۸. بازدید: اکتبر ۲۰۰۹.</ref>

اگر چه تیتان یکی از قمرهای [[سیاره کیوان]] است، اما دارای یک جو کدری است که [[ده برابر]] ضخیم‌تر از زمین و یک چرخه هیدرولوژیکی شبیه به سیاره خودمان می‌باشد. تیتان حتی یک مدل زنده‌ای از زمین ابتدائی نامیده شده‌است تا جائیکه شامل میزان زیادی از نیترو‍ژن است که خیلی شبیه به سیاره ما است.

جو تیتان ممکن است که از ستاره‌های دنباله‌دار به وجود آمده باشد. مدل‌های سنتی، فرض کرده‌اند که جو تیتان بوسیله فعالیت آتشفشانی یا تاثیر پرتو افکنی خورشیدی به وجود است، اما اینها بستگی به این دارد که تیتان در گذشته نسبت به حال بیشتر گرم بوده باشد. تحقیق جدید نشان می‌دهد که بر خوردهای ستاره‌های دنباله‌دار در طول یک دوره که `اواخر بمباران سنگین` نامیده می‌شود، یعنی زمانی نزدیک به ۴ میلیارد سال پیش زمانی‌که تصادفات توسط اجسام بزرگ همچون [[ستارگان دنباله‌دار]] و شهاب‌های آسمانی به طور منظم در میان اجرام بزرگ مانند سیارات، در منظومه خورشیدی‌ماه اتفاق می‌افتاده‌است، ممکن است جو نیتروژنی تیتان را بوجود آورده باشد. پژوهشگران دیدند با شلیک لیزر به داخل محلول آمونیاک و مواد آب یخ، چیزی که در تیتان اولیه احتمالااحتمالاً وجود داشته‌است، نیتروژن به وجود می‌آید. بالغ بر هزار سال این بر خوردها می‌توانستند نیتروژن کافی را بوجود آورند تا قمر را در یک مه(بخار) متراکم بپوشاند تا جو ضخیمی را که ما امروز می‌بینیم حاصل شود.

جو تیتان از تبدیل آمونیاکی که در طول دوره اواخر [[بمباران سنگین]] در ۴ میلیارد سال پیش به وجود آمده‌است. اگر این مدل درست باشد، بدین معناست که منبع نیتروژنی تیتان از دنیاهای خارجی دیگر و حتی سیارات داخلی مثل خودمان بسیار متفاوت است.

تیتان بزرگ‌ترین قمر شگفت انگیز و ناشناختهٔ زحل، سراسر پوشیده از ابر ضخیمی از متان است. دمای سطح آن ۳۰۰- [[درجهٔ فارنهایت]] و قطرش کمتر از نصف قطر زمین است که با طوفان‌های بارانی و دریاچه‌های متانش خودنمایی می‌کند. در [[منظومهٔ شمسی]] به غیر از زمین تیتان تنها مکانی است که سطح آن با مقادیر بسیار زیادی از مایع پوشیده شده‌است.

یکی از این سوال‌های عجیب در رصدی در سال ۲۰۰۹ بود، زمانی که گروهی از پژوهندگان به سرپرستی پروفسور «اودد آهارونسون» (Oded Aharonson)، از [[موسسهٔ فن‌آوریفناوری کالیفرنیا]] (کلتک) دریافتند که دریاچه‌های متان بیشتر در حوالی قطب‌های تیتان دیده می‌شوند و در [[نیمکرهٔ شمالی]] بیشتر از جنوب وجود دارند. کشف دوم این بود که در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر نزدیک به استوای تیتان رطوبت و دریاچه‌های کمتری وجود دارد. در سال ۲۰۰۵ وقتی کاوشگر هیوگنس بر سطح تیتان نشست کانال‌هایی پر از متان مایع یافت و در سال ۲۰۰۹ پژوهشگران کلتک طوفان‌های شدیدی را کشف کردند که این باران را به این مناطق خشک رسانده بود. سومین مورد عجیب وقتی بود که دانشمندان متوجه شدند.