جو (گیاه): تفاوت میان نسخه‌ها

'''جو''' {{نام علمی|Hordeum vulgare}} یکی از [[غلات]] است. چرخه زندگی این گیاه یک ساله و از خانواده گرامینه‌ها (گندمیان) است. کشت جو احتمالاً از [[اتیوپی]] و [[آسیای جنوب‌شرقی]] آغاز شده‌است.

خاستگاه واقعی جو هنوز ناشناخته است. اما بسیاری از محققین، خاستگاه این گیاه را [[کوه‌های زاگرس]] در غرب ایران، آناتولی جنوبی و فلسطین می‌دانند. بر پایه نظریه والیوف، مبداء جوی ریشک دار و غلاف دار، کشور اتیوپی و [[شمال آفریقا]] و مبداء نوع بدون ریشک، ریشک کوتاه و کلاهک دار، آسیای جنوب شرقی، به ویژه چین، ژاپن و تبت است.

«در حدود پنج هزار سال پیش از میلاد مردم غارنشین [[فلات ایران]] بر اثر تغییراتی که از لحاظ [[آب و هوا]] و تشکیل مزارع و چمنزارها به وجود آمد به دشت‌ها روی آوردند و زندگی تازه‌ای را آغاز کردند و در تمدن آن‌ها نسبت به دوران‌های پیشین پیشرفت بیشتری دیده شد. قدیمی‌ترین مردم دشت‌نشین، مردم محل [[تپه سیلک|سیلک]] (Sialk) نزدیک [[کاشان]] بودند که آثار زندگی ایشان را در آن‌جا به دست آورده‌اند. ..... تحقیقاتی که در محل مزبور انجام گرفته است نشان می‌دهد که مردم فلات ایران به امر کشاورزی پرداختند و [[حیوانات اهلی]] را نیز پرورش دادند. در هزاره چهارم پیش از میلاد مردم دشت‌نشین فلات ایران در کار زندگی پیشرفت بیشتری کردند ..... در این دوره تجارت نیز رو به پیشرفت نهاد. اما دادوستد بیش‌تر مربوط به محصولات کشاورزی مانند گندم و جو بود. مسئله دیگر که اهمیت دارد این است که کشت گندم و '''جو''' نخستین بار در '''[[ایران]]''' متداول شد.»<ref>تاریخ سرزمین ایران، عباس پرویز، انتشارات نگاه، 1390، ص25 و 26.</ref>

جو برای تعداد زیادی از مردمان نواحی سردسیر و خشک (به ویژه [[خاور میانه]] و شمال آفریقا) منبع غذایی مهمی به شمار می‌رود. البته امروزه بیشتر برای خوراک دام و تهیهٔ فراورده‌های تخمیری از این گیاه استفاده می‌کنند.

دانه جو نسبت به گندم برای [[جوانه زدن]] به رطوبت کمتری نیاز دارد. در مواردی که پس از جوانه زدن دانه، گیاه به علت کمبود رطوبت خشک شود، با فراهم شدن شرایط مساعد رطوبتی، گیاه رشد مجدد خود را با شدت بیشتری آغاز می‌نماید.

جو از لحاظ مقاومت به سرما، نسبت به گندم در ردیف پایین تری قرار می‌گیرد. بنابراین به نظر می‌رسد که کشت جوی پاییزه در مناطق سردسیر چندان اطمینان بخش نباشد.در مقایسه با سایر غلات، جو نسبت به شوری خاک، چه در مرحله [[جوانه زنی]] و چه در مراحل دیگر مقاوم تر است.[[پرونده:Sjb whiskey malt.jpg|بندانگشتی|]]

نوع بهاره که به سرما حساس بوده و بنابراین در بهار کاشته می‌شود. نوع پاییزه که در [[فصل پاییز]] کاشته می‌شود و تا فرارسیدن فصل بهار، سنبله تولید نمی‌کند. نوع حد واسط که نسبت به سرما مقاومت کمتری داشته و در نقاط نسبتاً گرمسیر در هر دو [[فصل بهار]] و پاییز کشت می‌شود.

* جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و [[کم خونی]] و [[سوء هاضمه]] است .

* برای درمان نقرس پماد در جو را با [[آب بر]] روی قسمت‌های دردناک بگذارید .

* برای برطرف کردن [[گلو درد]] و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید .

* زراعت عمومی دکتر [[محمد علی]] رستگار