تباهی لکه زرد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: حذف میان‌ویکی موجود در ویکی‌داده: ۲۲ میان‌ویکی |
جز ویکی‌سازی رباتیک(۷.۵) >فشار خون بالا، درمان دارویی، مواد غذایی، سرطان ریه، عروق خونی، اکسید روی، [[لکه ... |
||
خط ۱۱:
| MeshID = D008268
}}
'''دژنراسیون ماکولا''' {{انگلیسی|Macular degeneration}} (AMD or ARMD)، یا '''تباهی لکه زرد'''، شایعترین علت کوری در افراد مسن است. در این بیماری [[ماکولا]] یا [[لکه زرد]] تخریب می‌شود. ماکولا قسمت حساس به نور [[شبکیه]] و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
دژنراسیون ماکولا بر دو نوع است: خشک (Dry) و تَر (Wet). نوع خشک شایعتر بوده و حدود ۹۰٪ بیماران به این نوع مبتلا می‌شوند. نوع تَر معمولاً با کاهش دید شدیدتر و جدی تری همراه است.
خط ۲۴:
== علت دژنراسیون ماکولا ==
علت دقیق این بیماری هنوز شناخته نشده‌است. نوع خشک ممکن است بر اثر پیر و نازک شدن بافت ماکولا، رسوب رنگدانه‌ها در ماکولا، و یا ترکیبی از این دو ایجاد شود. در نوع تَر [[عروق خونی]] جدید در زیر شبکیه رشد کرده و خون و مایع از آنها نشت می‌کند. این نشت سبب مرگ سلول‌های شبکیه شده و باعث ایجاد نقاط کور در دید مرکزی می‌شود.
عواملی که شانس ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد عبارتند از: سابقه خانوادگی، مصرف سیگار، [[فشار خون
بعضی از [[مواد غذایی]] نظیر [[روی]]، [[لوتئین]]، زیگزانتین (Xyxantine) و ویتامین‌های A، C و E به کاهش خطر ابتلا به بیماری کمک کرده و یا پیشرفت AMD خشک را کند می‌کنند. چربی‌ها نیز ممکن است در این میان نقش داشته باشند. مصرف اسیدهای چرب امگا-۳ که در ماهی به میزان فراوانی یافت می‌شود اثر حفاظتی در مقابل دژنراسیون ماکولا دارد. مصرف اسیدهای چرب امگا-۶ که در روغن‌های نباتی یافت می‌شوند خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
بعضی از موارد دژنراسیون ماکولا عارضه‌ای از داروهای سمی نظیر [[کلروکین]] (دارویی ضد [[مالاریا]]) یا فنوتیازین‌ها (دسته‌ای از داروهای روانپزشکی) هستند.
خط ۴۱:
۴۰۰واحد ویتامین E
۱۵میلی گرم بتا-کاروتن
و ۸۰ میلی گرم [[اکسید روی]]
کسانیکه سیگار می‌کشند نباید از قرص‌های بتا-کاروتن (ویتامین A)استفاده کنند زیرا ریسک ابتلا به [[سرطان ریه]] در این افراد و کسانیکه تازه سیگار را ترک کرده‌اند با مصرف بتا-کاروتن افزایش می‌یابد.
[[درمان دارویی]] با ویزودین (Visudyne): ویزودین اولین دارویی است که برای نوع تَر بکار می‌رود. در این روش درمانی، دارو به دست بیمار تزریق شده و سپس با استفاده از یک [[لیزر]] غیر حرارتی فعال می‌شود. فعال شدن دارو سبب ایجاد واکنشی شیمیایی می‌شود که عروق خونی غیر طبیعی را از بین می‌برد. از هر ۶ بیمار درمان شده یک نفر دید بهتری پیدا می‌کند و این دو برابر بیمارانی است که از این دارو استفاده نمی‌کنند.
درمان با لیزر: فوتوکوآگولاسیون با لیزر (Laser Photocoagulation) با تخریب و عایق بندی عروق خونی جدید و جلوگیری از نشت خون و مایع باعث بهبود بیماران مبتلا به نوع تَر می‌شود. در این روش جای لیزر مانند زخمی بر روی شبکیه باقی می‌ماند و باعث بوجود آمدن نقاط کور در دید بیمار می‌شود.
خط ۶۲:
[[رده:بیماری‌های چشم]]
[[رده:پیری]]
[[رده:ویکی‌سازی رباتیک]]
| |||