سرریز بافر: تفاوت میان نسخه‌ها

در امنیت کامپیوتر و برنامه نویسی، سرریز بافر، و یا تاخت و تاز کردن بافر، یک استثنا است که در آن برنامه، هنگامی که در حال نوشتن داده‌ها به بافر است، از مرز بافر تخطی می‌کند و باعث رونویسی حافظه مجاور می‌شود. این یک مورد خاص از نقض ایمنی حافظه‌است.

سرریزهای بافر توسط ورودی طراحی شده‌اند که برای اجرای کد، و یا راه عمل برنامه را تغییر می‌دهند، باعث شده‌است. این امر ممکن است در رفتار نامنظم، از جمله خطاهای دسترسی به حافظه، نتایج نادرست، تصادف، یا نقض امنیت سیستم منجر شود. بنابراین، آنها اساس بسیاری از آسیب پذیری‌های نرم افزارنرم‌افزار است و می‌تواند مخرب مورد سوء استفاده قرار بگیرند.

زبان [[برنامه نویسی]] معمولامعمولاً با سرریزهای بافر همراه عبارتند از C و C + +{{چر}}، ساخته شده‌است، در حفاظت در برابر دسترسی و یا جای نوشتن داده‌ها در هر بخشی از حافظه و انجام به طور خودکار نیست بررسی کنید که داده‌ها به آرایه (ساخته شده در نوع بافر) داخل مرزهای آن آرایه نوشته شده‌است.

امروزه بیشتر سیستم‌عامل‌های مدرن از یک [[پشته]] برای ارسال آرگومان‌ها به توابع و همچنین ذخیره کردن متغیر‌هایمتغیرهای محلی استفاده می‌کنند. یک پشته، حافظه‌ای به صورت LIFO است که ورود و خروج اطلاعات از یک طرف انجام می‌گیرد. بنابراین آخرین شیئی که وارد پشته شده، اولین شیئی است که از آن خارج می‌شود. هر [[فرآیندفرایند]] برای خود پشته‌ای دارد که آرگومان‌های توابع و متغیر‌هایمتغیرهای محلی در آن ذخیره می‌شوند و این پشته در بالاترین آدرس تصویر فرآیندفرایند در حافظه قرار دارد. وقتی که یک برنامه تابعی را فراخوانی می‌کند، یک «قاب پشته» جدید ایجاد می‌شود. این قاب پشته علاوه بر اینکه دربرگیرنده آرگومان‌هایی است که به تابع ارسال شده‌اند، دربرگیرنده فضایی پویا برای متغیر‌هایمتغیرهای محلی تابع است. «اشاره‌گر پشته» [[ثبات|ثباتی]] است که آدرس بالای پشته را نگه داری می‌کند. از آنجا که هر وقت مقدار جدیدی وارد پشته می‌شود محتوای این ثبات هم تغییر می‌کند، در خیلی از موارد یک «اشاره‌گر قاب» هم وجود دارد که در ابتدای پشته قرار دارد تا بر اساس این اشاره‌گر بتوان به متغیر‌هایمتغیرهای محلی راحت‌تر دسترسی پیدا کرد. اما مساله ای که باعث ایجاد سرریز بافر می‌شود این است که آدرس برگشت فراخوانی تابع هم در پشته ذخیره می‌شود و از آنجا که سرریز شدن یک متغیر محلی می‌تواند باعث شود آدرس برگشت تابع در پشته بازنویسی شود، یک کاربر خرابکار قادر خواهد بود هر کدی که می‌خواهد را اجرا کند. <ref>http://www.freebsd.org/doc/en/books/developers-handbook/secure-bufferov.html</ref>

در مثال زیر، یک برنامه تعریف شده دو داده که مجاور در حافظه: ۸-بایت بافر رشته‌ای، A، و یک [[عدد صحیح]] دو بایتی، B. در ابتدا،A دارای هیچ چیزی صفر بایت و B شامل شماره ۱۹۷۹. طول هر کاراکتر یک بایت است.

با وجودی که [[برنامه نویس]] قصد ندارد برای تغییر B در مقدار B در حال حاضر تعداد شکل گرفته از بخشی از رشته کاراکتر جایگزین می‌شود. در این مثال، بر روی یک سیستم big-endian است که با استفاده از ASCII، "E" به دنبال یک بایت صفر تبدیل شدن به تعداد ۲۵۲۵۶ است.

تکنیک بهره برداری از [[آسیب پذیری]] سرریز بافر با توجه به نوع معماری، [[سیستم عامل]] و منطقه حافظه‌حافظه متفاوت است. به عنوان مثال، بهره برداری بر اساس هیپ (برای حافظه به صورت پویا اختصاص داده شده استفاده می‌شود)، بسیار متفاوت از بهره برداری در پشته است.

با جای نوشتن آدرس برگشت در قاب پشته. پس از بازده عملکرد، اجرا خواهد شد در آدرس برگشت، به عنوان مهاجم، معمولامعمولاً پر از بافر ورودی کاربر را مشخص سر گرفته شود.

با استفاده از یک روش به نام "trampolining"، در صورتی که آدرس داده‌های کاربر را تامین ناشناخته‌است، اما محل در ثبت نام ذخیره می‌شود، و سپس آدرس برگشت، می‌تواند با آدرس شناسنده رونویسی است که باعث می‌شود که اجرای [[حکم اعدام]] به پرش تامین شده توسط کاربر داده‌است.

سرریز بافر در منطقه پشته داده به عنوان یک [[سرریز پشته]] اشاره می‌شود و بهره برداری را به شیوه‌ای متفاوت از سرریزهای مبتنی بر پشته انجام می‌دهد. حافظه پشته به صورت پویا توسط برنامه در زمان اجرا اختصاص داده شده و به طور معمول شامل داده‌های برنامه می‌باشد.

استثمار با فساد این داده‌ها در روش‌های خاص باعث می‌شود برنامه را بازنویسی سازه‌های داخلی مانند [[اشاره گر]] [[لیست پیوندی]] انجام می‌شود. روش سرریز پشته استاندارد، رونویسی پیوندی تخصیص حافظه‌های پویا (مانند داده‌های meta malloc) و با استفاده از ارز اشاره گر منجر به بازنویسی برنامه اشاره گر تابع است.

با این حال، تکنیک‌ها یی برای دور زدن این فیلتر و دستکاری وجود داشته باشد ؛کد عدد و الفبایی، کدهای چند شکلی، خود را تغییر کد و بازگشت به حملات-libc. از روش مشابه می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد برای جلوگیری از شناسایی توسط سیستم‌های تشخیص نفوذ است. در برخی موارد، از جمله که در آن کد را به یونیکد تبدیل شده، خطر از آسیب پذیری شده‌اند تحریف توسط disclosers به عنوان انکار تنها از خدمات که در واقع اعدام از راه دور کد دلخواه، امکان پذیر است.

برای انجام این بخش بسیار بزرگتر از پشته‌ها را با دستور العمل دستگاه بدون عملیات خراب شده‌است. در پایان از داده‌های مهاجم تامین، پس از دستورالعمل‌های بدون عمل، دستور العمل به انجام پرش نسبت به بافر که در آن شل کد واقع شده‌است. این مجموعه‌ای از هیچ OPS به عنوان "NOP-سورتمه" می گویند چرا که اگر آدرس بازگشت با هر آدرس در منطقه بدون عملیات بافر رونویسی است از آن خواهد شد "اسلاید" پایین بدون-OPS تا آن را به کد مخرب واقعی پرش در پایان هدایت می‌شود. این روش نیاز به مهاجم که در پشته NOP-سورتمه‌است به جای استفاده ازشل کد نسبتانسبتاً کوچک، آن راحدس زد.

این مهم است توجه داشته باشید که NOP-سورتمه لزومالزوماً شامل دستورالعمل دستگاه تنها سنتی بدون عملیات، دستور العمل‌ها که ماشین حالت به یک نقطه که در آن شل کد اجرا نمی‌شوند ومی تواند از [[سخت افزار]] مورد استفاده قرار می‌گیرد.

[[رده:اشکالهایویکی‌سازی برنامه‌نویسیرباتیک]]