سایکدلیک راک: تفاوت میان نسخه‌ها

اکثر بازماندگان این سبک از آن رویگردان شدند و به سبک های ریشه ای راک "Roots Rock" ، سبک های با مبنای سنتی، فولک معنا گرا، طیف گسترده ای از پراگرسیو راک و هوی راک مبتنی بر ریف های سنگین روی آوردند.در ۱۹۶۶ هنگامی که سایکدلیک راک بر موسیقی آن زمان استیلا داشت، [[باب دیلن]] جنبش بازگشت به ریشه های راک را زمانی که برای ضبط آلبوم Blonde on Blonde به [[نشویل]] می رفت رهبری می کرد.(باب دیلن سایکدلیک راک و پیروان آن را خوار میداشت و در فستیوال وواستاک شرکت نکرد). سایر گروه هایی که از گرایش بازگشت به ریشه ها در سبک های مختلف پیروی می کردند گروه کانادایی The Band و گروه کالیفرنیایی Creedence Clearwater Revival بودند. گرایش "بازگشت به ریشه های راک" در آلبومهای رولینگ استونز از بگار بنکوئت(۱۹۶۸) تا اکسایل آن سنت مین(۱۹۷۲) نیز مشهود است.[[ابرگروه]] [[کرازکرازبی، بی، استیل،استیلز، نش اند یانگ]] در ۱۹۶۸ از اعضای [[بیردز]], [[بوفالو اسپرینگفیلد]] و [[هولیز]] تشکیل شد و بعدها [[نیل یانگ]] در ۱۹۷۰ به آن ملحق شد که از حاشیه های سایکلدیک راک فاصله می جست و بر تفسیر سیاسی و هارمونی آوازی تأکید می کرد.