گندزدا: تفاوت میان نسخه‌ها

نخستین توضیح گسترده پیرامون استفاده نوین از گندزداها در عمل‌های جراحی در سال ۱۸۶۷ توسط [[جوزف لیستر]] جراح انگلیسی و طی مقاله‌ای با نام [[اصول گندزدایی در عمل جراحی]] {{به انگلیسی|Antiseptic Principle of the Practice of Surgery}} منتشر گشت که در آن از [[نظریهٔ میکروب‌های بیماری‌زا]] که نخستین بار توسط [[لویی پاستور]] بیان شده بود اقتباس شده بودگردید. درطبق این مقاله بیان شده بود که استفاده از موادی مانند [[فنول]] می‌تواند بسیاری از میکروب‌ها را کشته و محل جراحی را گندزدایی کند. برخی روش‌های گندزدایی مشابه در گذشته توسط دانشمندانی چون [[بقراط]] و [[جالینوس]] و همچنین در کتیبه‌های باستانی سومری بیان گشته‌اند. افرادی چون [[جوزف اسمیت]] برای نخستین بار از موادی مانند [[الکل]] برای گند زدایی [[زخم]]‌ها و جراحت‌ها استفاده نمودند.<ref name=autogenerated1>Inflammation in wound repair: molecular and cellular mechanisms</ref>نخستین استفاده از مواد گندزدا را می‌توان در اثرعصر باستان و دربه هنگام [[مومیایی کردن]] اجساد مشاهده نمود. امروزه از محلول آب و فنل که دارای یک قدرتقدرتی خاص و ثابت است به عنوان استانداردیمعیاری برای مقایسهٔ تاثیر و قدرت گندزداها استفاده می‌شود.<ref name=autogenerated2>Edwards, H, 1976. Theodoric of Cervia, a medieval antiseptic surgeon, Proceedings of the Royal Society, 69 (3) pages=553–5</ref>

مدتها قبل از کشف پنی‌سیلین بشر آموخته بود بطورکه به طور تجربی بعضی مواد خام را به عنوان عامل ضد میکروب مورد استفاده قرار دهد. ۶۰۰ - ۵۰۰ سال قبل از میلاد، چینیها شیره کپک زده لوبیای شور را برای درمان عفونتها بکار می‌بردند. اصطلاح آنتی بیوز (Antibiosis) اولین بار در سال ۱۸۸۹ به‌وسیله ویلمین برای توجیه ماهیت رقابتی جوامع بیولوژیک که در آن فقط قویترین و اصلح‌ترین زنده می‌ماندمی‌ماند، بکار برده شد و چند سال بعد این اصطلاح برای آنتاگونیسم میکروارگانیسمها نیز مورد استفاده قرار گرفت.

کشف اولین ماده آنتی‌بیوتیک به سال ۱۹۲۸ توسط فلیمینگ صورت گرفت، او به طور اتفاقی متوجه اثر ضدباکتریایی ماده مترشحه توسط قارچ [[پنی‌سیلیوم نوتاتوم]] شد. هاوارد فلوری {{به انگلیسی|Howard Florey}} این ماده را تخلیص کرد و با تجویز آن موفق به درمان عفونتها به روش سیستمیک شد. پس از این یافته دانشمندان مواد طبیعی دیگری را هم به عنوان آنتی‌بیوتیک به دست آوردند شامل تتراسایکلین، استرپتومایسین و سفالوسپورین‌ها به دست آوردند. پس از شناسایی ساختار این مواد توسط شیمیدانها، با ایجاد تغییرات در آنها انواع صناعیآنتی‌بیوتیکهای آنتی‌بیوتیکهاصنعتی تولید شدند. در نهایت انواع جدید کاملااین صناعیگونه آنتی‌بیوتیکها با اثر بخشی بیشتر و ثبات شیمیایی بیشتر نیز تولید شدند.<ref>Modern Pharmacology With