ال‌تی‌وی ای-۷ کرسر ۲: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویکی‌سازی رباتیک(۷.۵) >نیروی دریایی ایالات متحده، پشتیبانی نزدیک هوایی، نیروی دریایی آمریکا، [[جنگنده برتری... |
||
خط ۲۰:
|مدل‌های دیگر=
}}
'''لینگ-تمکو-ووت ای-۷ کرسر ۲''' {{انگلیسی|Ling-Temco-Vought A-7 Corsair II}}[[جنگنده]] ایست [[هواگرد تهاجمی|تهاجمی]]، سبک، فروصوت و [[هواگرد ناونشین|ناونشین]] که جایگزین [[داگلاس ای-۴ اسکایهاوک]] در [[نیروی دریایی آمریکا]] گردید. بدنهٔ ای-۷ بر پایهٔ [[جنگنده برتری هوایی]] [[ووت اف-۸ کروسیدر]] طراحی شد. این هواپیما یکی از نخستین جنگنده‌هایی بود که مجهز به [[سیستم هاد]] (نمایشگر بالای سر) بود و از موتور [[توربوفن]] نیرو می‌گرفت.
کرسر ۲ در خلال [[جنگ ویتنام]] به خدمت [[نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا|نیروی دریایی ایالات متحدهٔ آمریکا]] درآمد. بعداً این هواپیما در [[نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا|نیروی هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا]] از جمله [[گارد ملی هوایی]] نیز به خدمت گرفته شد تا جایگزین [[داگلاس ای-۱ اسکایریدر]]، [[نورث امریکن اف-۱۰۰ سوپرسیبر|اف-۱۰۰ سوپرسیبر]] و [[ریپابلیک اف-۱۰۵ ثاندرچیف|اف-۱۰۵ ثاندرچیف]] گردد. این هواپیما در دههٔ ۱۹۷۰ به یونان و در اواخر دههٔ ۱۹۸۰ به پرتغال صادر شد.
خط ۲۶:
== طراحی و ساخت ==
[[پرونده:A-7A mockup NAN9-64.jpg|بندانگشتی|نخستین [[پیکرنما|پیکرنمای]] ای-۷ در سال ۱۹۶۴.]]
در سال ۱۹۶۲ [[نیروی دریایی ایالات متحده]] پروژه‌ای مقدماتی را برای جایگزین کردن جنگنده‌ای به جای [[داگلاس ای-۴ اسکایهاوک|ای-۴ اسکایهاوک]] با برد و گنجایش مهمات بیشتر آغاز نمود. در این پروژه تاکید بر روی سلاح‌های دقیقتر بود تا هزینهٔ سلاح بر هدف کاهش یابد. نیازسنجی‌ها در سال ۱۹۶۳ به پایان رسید و هدف پروژه [[جنگنده زمینی|جنگندهٔ زمینی]] تعیین شد. فلسفه نیروی هوایی ایالات متحده به کارگیری یک [[شکاری بمب‌افکن]] فراصوت مانند اف-۱۰۵ ثاندرچیف و اف-۱۰۰سوپرسیبر بود. ولی نیروی دریایی احساس می‌کرد که یک جنگندهٔ فروصوت سوخت کمتری مصرف کرده و می‌تواند بیشترین مهمات را به دورترین نقطه حمل نماید<ref name="Swan Navy 76 p292">Swanborough and Bowers 1976, p. 292.</ref> و برای یک بمباران دقیق در هر صورت هر [[شکاری-بمب‌افکن]] فراصوتی مجبور بود تا در سرعتی پایین تر از سرعت صوت پرواز کند و بیشتر مهمات هوا به زمین در سرعت بالاتر از سرعت صوت کارآیی نداشتند. دلیل دیگری که نیروی دریایی عنوان می‌کرد هزینهٔ پایین ساخت یک جنگندهٔ فروصوت بود. نیروی دریایی مدعی بود که هزینهٔ خرید سه جنگندهٔ فروصوت برابر است با هزینهٔ خرید یک جنگندهٔ فراصوت و در نتیجه به کارگیری جنگندهٔ ای-۷ در [[جنگ ویتنام]] برای نیروی دریایی کاملاً توجیه پذیر بود، به ویژه این که پیروزی‌های ای-۷ در این جنگ فوق العاده بود.<ref name="A-7 Corsair II p. 5, ISBN: 0830685324, 0853688273">'''A-7 Corsair II''' by Bert Kinzey, 1986, England: Airlife Publishing Limited, p. 5, ISBN: 0830685324, 0853688273</ref>
[[پرونده:a7e-3Seiten.jpg|بندانگشتی|ای-۷ئی]]
خط ۳۳:
برای برنده شدن اعلام نیاز نیروی دریایی، ووت دو تیم تشکیل داد که یکی تیم قرمز و دیگری تیم آبی نام گرفت. مسئولیت تیم قرمز تحلیل طرح‌های احتمالی شرکت‌های رقیب بر پایهٔ گسترش و بهینه سازی طرح‌های پیشین این شرکت‌ها بود. تیم آبی وظیفهٔ کار بروی گسترش و بهینه سازی طرح بدنهٔ [[ووت اف-۸ کروسیدر|اف۸یو]] برای برآورده کردن نیاز نیروی دریایی را عهده دار شد. با جمع بندی کوشش‌های دو تیم و پیش بینی این که رقیبان احتمالاً چه طرحی را ارائه خواهند کرد ووت به این نتیجه رسید که می‌تواند بهترین پیشنهاد خود را ارائه دهد. نیروی دریایی ووت را در تاریخ ۱۱ فوریه ۱۹۶۴ برنده اعلام نمود<ref name="A-7 Corsair II p. 5, ISBN: 0830685324, 0853688273"/> و در تاریخ ۱۹ مارس شرکت ووت قراردادی را برای تحویل نخستین گروه از این هواپیما که‌ای-۷ نامگذاری شده بود دریافت کرد. در سال ۱۹۶۵ این [[هواپیما]] نام محبوب کرسر ۲ را که از نام [[ووت اف۴یو کرسر]] که جنگندهُ بسیار موفق [[جنگ جهانی دوم]] بود گرفته شده بود دریافت کرد.
در مقایسه با جنگندهٔ اف-۸، ای-۷ بدنهٔ کوتاه تر و پهن تری داشت و بال‌های آن نیز دراز تر بود. برای به دست آوردن برد مورد نیاز موتور توربوفن پرات اند ویتنی تی اف۳۰-پی-۶ برای آن در نظر گرفته شد.<ref name="Swan Navy 76 p292"/> این موتور جدید برای [[اف-۱۱۱]] و [[اف-۱۴ تام‌کت|اف-۱۴ تام‌کت‌های]]
این هواپیما نخستین هواپیمای آمریکایی بود که به سیستم مدرن [[سیستم هاد|هاد]] مجهز شد. این سیستم نمایشگر زاویهٔ شیرجه، سرعت هوا، ارتفاع و هدفگیری است.<ref>[http://www.flightglobal.com/pdfarchive/view/1974/1974%20-%201837.html "Avionics: HUDAVAC."] ''flightglobal.com.' Retrieved: 13 October 2010.</ref>
خط ۵۲:
در تاریخ ۲۲ فوریه ۱۹۷۳ در لائوس و در کامبوج تا ۱۵ ژوئیه ۱۹۷۳ آخرین عملیات برای پشتیبانی از نیروهای مسلح ملی خمر در برابر خمر سرخ انجام شد.
ای-۷دی نیروی هوایی آمریکا مجموعاً ۱۲۹۲۸ سورتی پرواز در خلال جنگ در [[آسیای جنوب شرقی]] انجام دادند و فقط شش فروند از این هواپیما سرنگون گردید<ref>Hobson 2001, pp. 268, 269.</ref> که کمنرین تعداد سرنگونی در میان هواپیماهای درگیر در جنگ‌های آسیای جنوب شرقی بود. از نظر پرتاب مهمات روی هانوی نیز این هواپیما پس از [[بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس]] بیشترین تعداد بمب را در هر سورتی پرواز پرتاب نمود. این پرتاب‌ها دقیقتر از پرتاب‌های دیگر جنگنده‌های زمینی آمریکا بود.
در پانزدهم می۱۹۷۵ چند فروند ای-۷ئی و ای-۷دی به آخرین نبرد جنگ ویتنام اعزام شدند. در این ماموریت ای-۷ها مسئولیت پوشش هوایی برای بازپس گیری کشتی مایاگوئز که به وسیلهُ قایق‌های توپ دار خمر سرخ ربوده شده بود به عهده داشتند. در عملیات مایاگوئز سه فروند هلیکوپتر سی ایچ-۵۳ نیروی هوایی سرنگون شد و دو درجه دار نیروی هوایی، یازده تفنگدار دریایی و دو پرسنل نیروی دریایی کشته شدند و سه تفنگدار دریایی نیز مفقودالاثر شدند.<ref>Wetterhahn, Ralph. ''The Last Battle: The Mayaguez Incident and the End of the Vietnam War.'' New York: Plume, 2002. ISBN 0-452-28333-7.</ref>
خط ۵۹:
==== گرانادا و لبنان ====
در اکتبر ۱۹۸۳ ای-۷ئی‌های نیروی دریایی هنگام [[تهاجم آمریکا به گرانادا]] وظیفهُ [[پشتیبانی نزدیک هوایی]] در این عملیات داشتند. نام این عملیات ارجنت فری(خشم اضطراری) بود.<ref name="Dorr p63">Dorr 1987, p. 63.</ref>
ای-۷ها همچنین در سال ۱۹۸۳ پشتیبانی هوایی برای [[نیروهای چندملیتی در لبنان|ماموریت آمریکا در لبنان]] فراهم نمودند. در چهاردهم دسامبر ۱۹۸۳ یک فروند ای-۷ به همراه یک فروند [[گرومن ای-۶ اینترودر]] به وسیلهُ موشک‌های [[موشک زمین‌به‌هوا|سام]] سوریه سرنگون شدند.<ref name="Dorr p63">Dorr 1987, p. 63.</ref> خلبان ای-۷ ادوارد اندروز موفق شد هواپیمای خود را پیش از بیرون پریدن به آب‌های ساحلی برساند. او به وسیلهُ قایق ماهیگیری لبنانی نجات پیدا کرد و به سلامت به محل خدمت خود بازگشت.<ref>Rausa [http://www.history.navy.mil/download/pistons-jets-09.pdf 1987, p. 34].</ref>
خط ۲۰۹:
== منابع ==
{{پانویس|۲|چپ‌چین=بله}}
[[رده:جت‌های تک‌موتوره]]
خط ۲۲۰:
[[رده:هواگردهای جنگ خلیج‌فارس]]
[[رده:هواگردهای نظامی جنگ ویتنام]]
[[رده:ویکی‌سازی رباتیک]]
| |||