اسکات اریژن: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۴) +املا+مرتب+تمیز (۷.۷): + رده:ایرلندیها در سده ۹ (میلادی) |
||
خط ۳:
|عنوان= اسکات اریژن
|سرشناسی=
|تصویر= [[
|نام کامل=
|لقب=
خط ۵۴:
== زندگی ==
وی در حدود سال [[۸۱۰ (میلادی)|۸۱۰]] در [[ایرلند]] زاده شد و در صومعههای ایرلند تحصیل کرد. حدود سی سالگی به فرانسه رفت و هنگامی که بیش از ۵۰ سال داشت، مهمترین کتابش را با عنوان «درباره تقسیمات طبیعت» نوشت و در حدود ۶۵ سالگی نیز فوت کرد. از زندگی اریژن اطلاعات دقیقی در دست نیست و تنها کتابهای او در دسترس هستند. علاوه بر کتاب «درباره تقسیمات طبیعت»، ترجمههایی از آثار یونانیان به ویژه دیونیسوس و تفسیر انجیل یوحنا نیز از وی
== ترجمه انجیل ==
خط ۶۲:
[[فلسفه]] او شاعرانهاست. به نظر او [[خدا]] جوهر همه اشیاء است و هیچ کس قادر نیست او را مستقیماً بشناسد. طبق عقیده اریژن، وحی در فهم دین اهمیت بسیار دارد، اما این وحی نیز باید به عقل منجر شود و عقل و وحی باید با یکدیگر همکار شوند. هنگامی که درجه انسان در خداشناسی بالا میرود، عقل و وحی به اوج همکاری میرسند.
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در بخش دیگری از سخنانش گفت: اریژن نیز مانند افلاطون و ارسطو، شناختن و علم را سعادت میداند. منظور اریژن از شناخت، شناخت عقلی است. عقل واقعی
او را نخستین حکیم [[اسکولاستیک]] میدانند. او مدعیست که حکمت حقیقی با دیانت مخالف نیست و حکم خدا آن است که عقل به آن حکم میکند و در باب حقیقت خلقت متمایل به نظر [[افلاطون]] و [[وحدت وجود]] است. به [[مثل افلاطونی]] قائل و آنها را صادر اول و مخلوق بیواسطه خداوند و خلاق موجودات میشمارد. مخلوق را ناشی از [[ذات باری]] و مظهر او میداند. انسان را عالم صغیر و مرکز و خلاصه عالم خلقت میپندارد و میگوید در آغاز تن انسان، پاک و شبیه به ذات الوهیت خلق شده بود، سپس جدایی افتاد و از شباهت دور شد و باید با طی مراحل چند دوباره به خدا بازگشت.<ref>سیر حکمت در اروپا، محمدعلی فروغی، تهران: هرمس، ص ۱۰۲</ref>
خط ۶۸:
== منابع ==
{{پانویس}}
{{ترتیبپیشفرض:اریژن، اسکات}}
[[رده:ادبیات قرون وسطی]]
[[رده:ایرلندیها در سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۷۷ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۸۱۵ (میلادی)]]
|