اسکات اریژن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳:
|عنوان= اسکات اریژن
|سرشناسی=
|تصویر= [[Fileپرونده:Johannes-Scotus-Erigena.jpg|160px]]
|نام کامل=
|لقب=
خط ۵۴:
 
== زندگی ==
وی در حدود سال [[۸۱۰ (میلادی)|۸۱۰]] در [[ایرلند]] زاده شد و در صومعه‌های ایرلند تحصیل کرد. حدود سی سالگی به فرانسه رفت و هنگامی که بیش از ۵۰ سال داشت، مهم‌ترین کتابش را با عنوان «درباره تقسیمات طبیعت» نوشت و در حدود ۶۵ سالگی نیز فوت کرد. از زندگی اریژن اطلاعات دقیقی در دست نیست و تنها کتاب‌های او در دسترس هستند. علاوه بر کتاب «درباره تقسیمات طبیعت»، ترجمه‌هایی از آثار یونانیان به ویژه دیونیسوس و تفسیر انجیل یوحنا نیز از وی باقی ماندهباقی‌مانده است. او به وسیله [[چارلز تاس]] به ریاست فرهنگستان ایرلند انتخاب گردید. [[آلفرد بزرگ]] او را رئیس [[خانقاه]] [[مامسبری]] کرد. اریجینا توسط راهبان [[خانقاه]] مزبور در سال [[۸۷۷ (میلادی)|۸۷۷]] کشته شد.<ref>[http://www.persianbook.net/structure/viewpoint.php?bid=59&start=160 آی کتاب] (برداشت آزاد)</ref>
 
== ترجمه انجیل ==
خط ۶۲:
[[فلسفه]] او شاعرانه‌است. به نظر او [[خدا]] جوهر همه اشیاء است و هیچ کس قادر نیست او را مستقیماً بشناسد. طبق عقیده اریژن، وحی در فهم دین اهمیت بسیار دارد، اما این وحی نیز باید به عقل منجر شود و عقل و وحی باید با یکدیگر همکار شوند. هنگامی که درجه انسان در خداشناسی بالا می‌رود، عقل و وحی به اوج همکاری می‌رسند.
 
عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در بخش دیگری از سخنانش گفت: اریژن نیز مانند افلاطون و ارسطو، شناختن و علم را سعادت می‌داند. منظور اریژن از شناخت، شناخت عقلی است. عقل واقعی جست‌وجوگرجستجوگر و پژوهشگر است که در مراحل پیشرفته‌تر دست به ابداع می‌زند. برای او حکمت واقعی با علم تحصلی امروزی ما فرق دارد. او در برابر این علم کاربردی، حکمتی را قرار می‌دهد که از آن با عنوان «حکمت واقعی» یاد می‌کند و معتقد است همین حکمت ما را به خدا می‌رساند.<ref>[http://ibna.ir/vdcewx8zejh8exi.b9bj.html فروغی نخستین معرف اسکات اریژن به ایرانیان بود]</ref>
 
او را نخستین حکیم [[اسکولاستیک]] می‌دانند. او مدعی‌ست که حکمت حقیقی با دیانت مخالف نیست و حکم خدا آن است که عقل به آن حکم می‌کند و در باب حقیقت خلقت متمایل به نظر [[افلاطون]] و [[وحدت وجود]] است. به [[مثل افلاطونی]] قائل و آنها را صادر اول و مخلوق بی‌واسطه خداوند و خلاق موجودات می‌شمارد. مخلوق را ناشی از [[ذات باری]] و مظهر او می‌داند. انسان را عالم صغیر و مرکز و خلاصه عالم خلقت می‌پندارد و می‌گوید در آغاز تن انسان، پاک و شبیه به ذات الوهیت خلق شده بود، سپس جدایی افتاد و از شباهت دور شد و باید با طی مراحل چند دوباره به خدا بازگشت.<ref>سیر حکمت در اروپا، محمدعلی فروغی، تهران: هرمس، ص ۱۰۲</ref>
خط ۶۸:
== منابع ==
{{پانویس}}
 
{{ترتیب‌پیش‌فرض:اریژن، اسکات}}
 
[[رده:ادبیات قرون وسطی]]
[[رده:ایرلندی‌ها در سده ۹ (میلادی)]]
[[رده:درگذشتگان ۸۷۷ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۸۱۵ (میلادی)]]