موسیقی آوازی: تفاوت میان نسخه‌ها

در فرهنگ‌ها مطلقِ [[صوت]] و صدا ذکر شده‌است، اما در [[موسیقی]] به معنی عام سرود، آهنگ و بانگ [[موزون]] زیر و بمی که از گلوی انسان و یا از سیم انواع سازها برآید، تعبیر شده‌است.

{{شعر}}

آواز به معنی وزن هم ذکر شده در تعریف هزج آمده «آواز هفدهم از هفده بحر اصول». آواز را از لحاظ علمی می‌توان تسلسل «ملودی-مدل»ها در حول یک یا چند نت معین به نام شاهد نامید.

 

از مهمترین مُهرنگاره های خنیاگری (:موسیقی) در جهان؛ باید از آنچه که در "[[تپه چغامیش|چوغامیش]]" [[خوزستان]] برجای مانده، یاد کرد که در سالهای ۱۹۶۱-۱۹۶۶ میلادی، یافت شده است. این مهرنگاره ۳۴۰۰ ساله؛ سیمایی از بزم رامشگران را نشان میدهد. در این بزم باستانی، دسته ای خنیاگر(:[[نوازنده]]) دیده میشوند که هر کدام، به نواختن سازی سرگرم هستند. چگونگی نواختن و نشستن این رامشگران، نشان میدهد که آنها، نخستین دسته خنیاگران(:[[ارکستر]]) جهان هستند. در این گروه رامشگران، میبینیم که نوازنده ای "[[چنگ (ساز)|چنگ]]" و دیگری "[[شیپور]]" و آن دیگر "[[تنبک]]" مینوازد. چهارمین رامشگر در این میان، خواننده ای است که "'''آواز'''" میخواند.<ref>''[[امرداد (هفته‌نامه)|هفته‌نامه امرداد]]''، شنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شماره ۲۸۸، ص ۶.</ref>

 

== پانویس ==

{{پانویس}}

== منبع ==

* {{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}}

[[رده:خوانندگی]]

[[رده:گونه‌های صدا]]