مایع مغزی-نخاعی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۹۲:
مایع مغزی-نخاعی را میتوان برای تشخیص انواع بیماریهای نورولوژیکی مورد آزمایش قرار داد. این مایع معمولا توسط روشی موسوم به پونکسیون کمری(lumbar puncture) یا گرفتن مایع مغزی-نخاعی بدست میآید. گرفتن مایع مغزی-نخاعی یا [[پونکسیون کمری]](LP) جزء بررسیهایی است که پزشکان در زمان مشکوک شدن به عفونت پردههای مغزی (مانند [[مننژیت]]) یا التهاب مغز آن را انجام میدهند. گاهی اوقات نیز برای تشخیص سایر بیماریهای مغزی از جمله خونریزیهای خاص مغزی و بیماریهای التهابی انجام میشود. در برخی اوقات از این روش برای تزریق برخی داروها به فضاهای دور مغز و نخاع نیز استفاده میشود. انجام LP یا گرفتن مایع مغزی-نخاعی در هر نوزاد شیرخوار یا کودکی که مشکوک به عفونت مغزی یا پردههای مغز باشد اقدامی بسیار ضروری و فوری است که نباید به تاخیر انداخته شود به عنوان مثال کلیه شیرخوارانی که با تب و تشنج مراجعه میکنند یا علائمی مانند از دست رفتن هوشیاری، ضعف ناگهانی عضلات، سفتی گردن دارند، مشکوک به مننژیت یا عفونت و التهاب مغز تلقی میشوند.
روش معمول اندازهگیری فشار مایع مغزی نخاعی سادهاست: ابتدا شخص دقیقا به حالت افقی بر یک پهلو میخوابد، به طوری که فشار مایع در کانال نخاعی با فشار درون حفره جمجمه برابر شود.
برای اندازه گیری فشار مایع نخاعی سوزن نخاعی را در انتهای تحتانی نخاع وارد کانال نخاع کمری میکنند و آن را به یک لوله شیشهای قائم وصل مینمایند که بالای آن به هوا راه دارد. اجازه میدهند مایع تا هر اندازه که میتواند در لوله بالا رود. اگر مایع ۱۳۶ میلیمتر بالاتر از سطح سوزن برود، میگویند فشار آن ۱۳۶ میلیمتر آب است؛ از تقسیم این رقم بر جرم مخصوص جیوه یعنی ۱۳٫۶، فشاری معادل ۱۰ mmHg به دست میآید.
در روش [[پونکسیون کمری]](LP)، فرد را ممکن است به پهلو خوابانده یا به حالت نشسته قرار دهند و معمولاً یک نفر دستیار ستون فقرات را خم میکند تا فضای بین مهرههای کمر از پشت باز شود. پس از ضدعفونی کردن و آمادهسازی محل مورد نظر، سوزن مناسبی را از لابلای دو مهره کمری عبور میدهند تا نوک سوزن وارد این فضای اطراف نخاعی شود. در این حالت چند قطره از مایع نخاعی گرفته میشود و سپس سوزن خارج شده و محل پانسمان میشود. گرفتن مایع مغزی-نخاعی در صورتی که کلیه اصول مربوط به آن رعایت شده باشد اقدامی تقریبا بی خطر به حساب میآید. شایع ترین عارضهٔ آن بروز سردرد است که در بزرگسالان شایع تر از کودکان میباشد و با اندکی استراحت نیز بهبود مییابد. گرفتن مایع مغزی-نخاعی در حین پونکسیون کمری میتواند سردرد شدیدی بعد از گرفتن مایع ایجاد کند، زیرا کشش بر روی رگها و ریشههای عصبی باعث تحریک فیبرهای درد میشود. درد را میتوان با تزریق داخل تراشهای محلول استریل سالین ایزوتونیک کاهش داد. پونکسیون کمری برای شمارش سلولها در مایع و شناسایی سطوح پروتئین و گلوکز انجام میگیرد. این پارامترها به تنهایی ممکن است در تشخیص هموراژ یا خونریزی ساب آراکنوئید و عفونتهای سیستم عصبی مرکزی (مانند مننژیت) بسیار سودمند و کمک کننده باشند.▼
▲
به علاوه معاینه کشت CSF ممکن است میکروارگانیزمهایی را تولید کند که مسبب ایجاد عفونت بودهاند. با استفاده از روشهای پیچیده تر، از قبیل شناسایی باندهای الیگوکلونال، میتوان یک بیماری التهابی مداوم (مانند اسکلروز چندگانه یا ام اس) را شناسایی کرد. سنجش بتا-۲-ترانسفرین بسیار خاص و حساس برای تشخیص، مانند نشت CSF میباشد.▼
▲به علاوه معاینه کشت CSF ممکن است میکروارگانیزمهایی را تولید کند که مسبب ایجاد عفونت بودهاند. با استفاده از روشهای پیچیده تر، از قبیل شناسایی باندهای الیگوکلونال، میتوان یک بیماری التهابی مداوم (مانند [[اسکلروز چندگانه]] یا ام اس) را شناسایی کرد. سنجش بتا-۲-ترانسفرین بسیار خاص و حساس برای تشخیص، مانند نشت CSF میباشد.
== فشار زیاد مایع مغزی نخاعی موجب ادم دیسک بینایی میشود-ادم پاپی ==
|