اقلیم مدیترانه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اقلیم مدیترانه‌ای''' از ویژگی‌های اقلیمی سرزمین‌های [[حوضه مدیترانه]] و گونه‌ای از اقلیم [[مناطق نیمه‌گرمسیری]] است. سرزمین‌های اطراف دریای مدیترانه بزرگترین منطقه‌ای است که این اقلیم در آن یافت می‌شود، ولی در بخش‌هایی از [[کالیفرنیا|کالیفرنیای]] ایالات متحده، در بخش‌هایی از [[استرالیای غربی]] و [[استرالیای جنوبی|جنوبی]]، جنوب غربی [[آفریقای جنوبی]]، [[آسیای میانه]] و بخش‌هایی از غرب و شمال [[ایران]] و مرکز [[شیلی]] نیز وجود دارد.{{سر خط}} در ایران شهر های [[خرم آباد]]، [[یاسوج]]، [[ایلام]] و [[ساری]] براساس طبقه[[سامانه بندیطبقه‌بندی اقلیمی کوپن|طبقه‌بندی کوپن]] جزو مناطق مدیترانه ای محسوب می شوند.

در [[سامانه طبقه بندیطبقه‌بندی اقلیمی کوپن]] اقلیم‌های نیمه‌گرمسیری با تابستان خشک که با نمادهای Csa و Csb طبقه بندی می‌شوند اغلب به عنوان اقلیم مدیترانه‌ای شناخته می‌شوند. در سیستم کوپن-گایگر مناطق گروه C(اقلیم معتدل) دارای دمای میانگین بالای ۱۰ درجهٔ سانتیگراد در گرمترین ماه و دمای میانگین ۱۸ تا منفی ۳ درجهٔ سانتیگراد(طبق برخی معیارهاصفر تا ۲۰ درجهٔ سانتگراد) در سردترین ماه هستند. حرف دومی که به حرف C افزوده می‌شود نشانگر الگوی بارش است. حرف s نشان دهندهٔ تابستان خشک است. طبق معیار کوپن ماه خشک به ماهی می‌گویند که کمتر از یک سوم بارش مرطوب ترین ماه زمستان و کمتر از ۳۰ میلیمتر بارش داشته باشد. بعضی از اقلیم شناسان سطح ۴۰ میلیمتر را به کار می‌برند. حرف سوم نشانگر درجهٔ گرمای تابستان است. حرف a نشان می‌دهد که دمای چهار ماه از سال دارای میانگین بالای ۱۰ درجه سانتیگراد می‌باشد. حرف b نشان می‌دهد که دمای میانگین در گرمترین ماه زیر ۲۲ درجهٔ سانتیگراد است و دست کم میانگین دمای دو ماه از سال بالای ۱۰ درجهٔ سانتیگراد است.