علیرضا افتخاری در سال ۱۳۳۷ در اصفهان بدنیا آمد. در کودکی نزد استاد طباطبایی نوازنده [[ویولن]] تعلیم دید. از ۱۲ سالگی نزد استاد [[تاج اصفهانی]] به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت. پس از مدتی نیز همزمان به بهره گیری از محضر استاد جلیل شهناز و استاد حسن کسایی در زمینه ردیف های موسیقی سنتی مشغول شد. در سال [[۱۳۵۷]] در آزمون باربد و در محضر اساتیدی چون علی اکبر خان شهنازی، داریوش صفوت، علی تجویدی و ... موفق به کسب رتبه نخست گشت. از سال ۱۳۶۰ پس از درگذشت [[تاج اصفهانی]] نزد استاد دادبه به ادامه تعلیم موسیقی پرداخت. در سال ۱۳۶۲ اولین آلبوم خود را به توصیه استاد فرامرز پایور با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد. پس از آن آثار او از صدا و سیمای ایران به صورت مرتب پخش شده و کنسرت‌های مختلفی<ref name="m"/>
در کشورهایی چون ژاپن، آلمان، کانادا و انگلستان برگزار نمود. وی در طول سه دهه فعالیت حرفه‌ای خود، تا کنون موفق به انتشار بیش از ۶۰ آلبوم موسیقی در سبکهای سنتی، ارکسترال و تلفیقی با همکاری اساتیدیهنرمندانی چون [[پرویز مشکاتیان]]، [[حسین علیزاده]]، [[فریدون خوشنود]]، [[علی تجویدی]]، [[عباس خوشدل]]، [[محمدعلی کیانی‌نژاد]]، [[جهانبخش پازوکی]]، [[جلال ذوالفنون]]، [[هابیل علیف]]، [[فریدون شهبازیان]]، [[کامبیز روشن‌روان]] و ... شده‌است. از آلبوم‌های معروف او می‌توان به مقام صبر، راز و نیاز، سروسیمین، شور عشق، [[نیلوفرانه]]، یاد استاد، سرمستان، مستانه، امان از جدایی، قلندروار و صیاد اشاره نمود.{{مدرک}}
