تاریخ سندیکاهای ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

جنبش سنديكائي[[سندیکا]]ئي واتحاديه اي ايران در دوران انقلاب مشروطيت توسط كارگراني كه در باكو و عشق اباد كار كرده و به وطن بازگشته بودند بنا نهاده شد. اين كارگران كه عموماً با افكار سوسيال دموكراسي اشنا بودند تاثير عميق خود را بر روي ديگر كارگران ايراني نيز گذاشتند. هم چنين حركتهاي انقلابي ۱۹٠۵ و ۱۹٠۷ تحولي ملموس در كارگران ايران به وجود اورند. در سال ۱٢٨۴ در چاپخانه اي كوچك در تهران نخستين اتحاديه كارگري تاسيس شد. هم زمان با اتحاديه كارگران چاپخانه ها در ديگر كارخانه ها نيز اين امر رو به نضج نهاد، تا اينكه كارگران مشهد، تبريز، انزلي و ديگر نقاط كشور را هم در بر گرفت. شعارهاي مزد عادلانه، هشت ساعت كار در روز، زمين براي دهقان و جمهوري سر داده شد.