ید-۱۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها

| error2 =

}}

== کاربرد ==

ید رادیواکتیو اغلب در تست‌های تصویربرداری یا در درمان [[تیروئید پرکار]]، سرطان تیروئید، و انواع خاص دیگری از سرطان استفاده می‌شود. در مطالعات تصویربرداری مانند اسکن تیروئید، بیمار دوز کوچکی از ید رادیواکتیو را دریافت می‌کند که در سلول‌های تیروئید و یا در انواع خاصی از تومورها تجمع می‌یابد و می‌توان با استفاده از اسکنر محل تجمع ید را ردیابی نمود. محلهایی که ید بیشتری در آن تجمع یافته باشد نشاندهنده فعالیت بیش از حد طبیعی (مانند ندول داغ تیروئید) هستند.

 

از ید پرتوزا در [[پرتودرمانی]] داخلی سرطان [[پروستات]]، [[ملانوم]] داخل چشم، وتومورهای کارسینوئید هم استفاده می‌شود ([[براکی‌تراپی]]). برای از بین بردن سلول‌های سرطانی، ید رادیواکتیو را به شکل مایع یا کپسول خوراکی، از طریق انفوزیون ، یا در داخل دانه‌های بدون روزنه‌ای (Sealed In Seeds) به‌کار می‌برند که در داخل یا در نزدیکی [[تومور]] می‌گذارند.

استفاده از مواد پرتوزا در پزشکی در ایران با سنجش مقدار یُد رادیواکتیو در سال ١٣٣٩ به وسیله یک [[شمارشگر گایگر]] در آزمایشگاه پیمان مرکزی دانشکده علوم پزشکی تهران آغاز گردید. در این راستا، یک کارشناس بریتانیایی به نام Malcolm Cuthbert Nokes سهم بزرگی در پیشرفت کار پزشکی هسته‌ای در ایران ایفا کرد.<ref>[http://www.shariatihospital.com/modules/pages/index.php?pagenum=20 مشخصات بخش پزشکی هسته ای : Shariati Hospital- بيمارستان شريعتي<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

 

{{پزشکی-خرد}}

 

[[رده:پزشکی هسته‌ای]]