مناره گلپایگان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۱:
| پانویس =
}}
'''مناره شهر [[گلپایگان]]''' <ref>ارتفاع مناره '''[[گلپایگان]]''' ۱۸ متر است.</ref> در زمره بلندترین منارههای قرن پنجم هجری قمری است. مناره گلپایگان که به آن «میل گلپایگان» نیز گفته می شود در خیابان امام خمینی ، سه راه آیت طالفانی و روبروی پارک فانوس قرار دارد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی = http://www.tishineh.com/touritem/993/1|عنوان = مناره گلپایگان، ایرانگردی تیشینه| }}</ref>
==ساختار مناره ==
منار گلپایگان دارای دو در است و در درون آن پلکانی تعبیه شدهاست. قسمتهای پایین و بالای مناره مرمت گردیده و دارای کتیبه آجری است که این کتیبه به خط کوفی نوشته شده و فاقد تاریخ میباشد و متن کتیبه آن از آیات کلام الله مجید است.{{سخ}}این مناره با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در برابر عوامل طبیعی (زلزله، باد، باران، سرما و گرما) سرفراز برجای ماندهاست و از جمله بلندترین منارههای ایران میباشد. دو راه پله دارد که بصورت دورانی با ۶۴ پله به بالای مناره میتوان صعود کرد. {{سخ}}این مناره از زمان سلجوقیان میباشد که ساختمان آن را احتمالا با ساختمان مسجد جامع و بازار چهارسوق همزمان میدانند. تا حدود چهل سال قبل، اطراف آن خرابه و چاله چوله بود که مردم گاهی از آنجا خاک میبردند و قطعههای ظروف سفالین شکسته نیز دیده میشد و آن محل را چالههای پامناره میگفتند. حول و حوش منار، خلافهای گوناگون صورت میگرفت و کلاً محل خوبی نبود...{{سخ}} بزهکاران که دعوا راه میانداختند ورد زبان شان این بود که «اگه راست میکی بیا پا منار» {{سخ}}در محل منار گلپایگان جای خندقی هم بود که یک قسمت آن را برای زمین ورزش صاف کرده بودند ولی اکنون فقط چند متری اطراف مناره را حصار نمودهاند.
==اشعار نوشته شده در مناره==
گفته میشود این مناره برای راهنمایی کاروانیان بوده و بالای آن چراغ نصب میکردهاند و در جنوبی چهارسوق از جلوی مناره شروع میشدهاست.{{سخ}} فعلاً خیابان، گودتر از سطح پای مناره و بازار چهارسوق است. در داخل منار و بالای راه پلهها در میان اشعار و یادگاریهای نوشته شده، این شعر هم دیده میشود:{{سخ}} منار است و نشان باستان است{{سخ}}چه تاجی بر سر گلپایگان است.{{سخ}} دریغا کاین نشان آسمانی {{سخ}} که...بر زمین و سر بر آسمان است.{{سخ}} زیر این شعر امضاء شده بود: «سید علی آقا ابطحی اهل گوگد و ساکن تهران» {{سخ}}
== شیرهای مناره ==
دو شیر قبلا در محل پاشیرا نزدیک مقبره باباعبدالله در کنار جاده قافله و ابتدای کوچه حکومتی بودند. میدان پاشیرا نسبتا وسیع و دکه بازی و ورزش بچههای محل بود و براین شیرها که وسیله سرگرمی بچهها بود سوار میشدند و بازی میکردند. بعد از خیابان کشی چون خیابان چند متری از جاده قافله فاصله پیدا کرد و زمینهای اطراف پاشیرا را با قسمتی از جاده قدیم به مالکین آن حدود دادند و میدان پاشیرا را هم گودبرداری نمودند که رختشوی خانه بسازند. شیرهای سنگی را با تخته و گرده چوب و غلطک که بوسیله دو گاو نر کشیده میشد، تک تک به پای مناره منتقل کردند. {{سخ}}از دو شیر سنگی امروز، یکی تنها شده و در زیر سایه مناره سلجوقی در فراق دوست بسر میبرَد. یکی از شیرها را چند سال قبل در شبی دزدیدند و الان تنها یک شیر در پای منار است. {{سخ}}شیرهای به این سنگینی که با غلتک و ۲ گاو نر آوردند معلوم نشد چطور بردند و هنوز هم اثر آبادی از آن نیست. گویی آب شده و زیر زمین رفته است.<ref>سنگ رخام بالای در ورودی بقعه ۱۷ تن، قسمتی از در گرانبهای مسجد سراور، و پیشتر (در سالیان گذشته) قُپکهای طلایی بالای امامزاده ابوالفتوح وانشان ...هم به کام دشمنان هنر افتاد.</ref>
== پانویس ==
|