آندرونیکوس چهارم: تفاوت میان نسخه‌ها

| زادروز = [[۱۱ آوریل]] [[۱۳۴۸ (میلادی){{تولد|۱۳۴۸]]|۴|۱۱}}<ref name="Britannica"/><ref name="گوگل بوک">Dumbarton Oaks, Alfred Raymond Bellinger, Philip Grierson, Whittemore Collection (Fogg Art Museum). ''[http://books.google.com/books?id=NJmoF52BiBsC&lpg=PA207&dq=andronicus%20iv&pg=PA207#v=onepage&q=andronicus%20iv&f=false Catalogue of the Byzantine Coins in the Dumbarton Oaks Collection and in the Whittemore Collection: Michael VIII to Constantine Xi]''. Dumbarton Oaks, 1992, ISBN 0-88402-261-7. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۱).</ref>

| تاریخ درگذشت = [[۲۸{{مرگ ژوئن]]و [[۱۳۸۵ (میلادی)سن|۱۳۸۵]]|۶|۲۸|۱۳۴۸|۴|۱۱}}<ref name="Britannica"/>

}}</ref>

'''آندرونیکوس چهارم''' با عنوان کامل '''آندرونیکوس چهارم پالایولوگوس'''{{به یونانی|Ανδρόνικος Δ' Παλαιολόγος, Andronikos IV Paleologos}}{{انگلیسی|Andronikos IV Palaiologos}} (زادهٔ ۱۱ آوریل ۱۳۴۸ - درگذشتهٔ ۲۸ ژوئن ۱۳۸۵) امپراتور بیزانس از ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ بود. او علیه پدرش ژان پنجم شورید و از جانشینی او خلع و زندانی گردید.<ref name="Britannica"/> اما به کمک جنوایی‌ها گریخت و پدرش را زندانی نمود و خود بر تخت امپراتوری نشست.<ref name="Britannica"/> با این جال ژان پنجم نیز به‌کمک ونیزی‌ها و ترک‌ها از زندان فرار کرد و با شرط قبول جانشینی مجدد آندرونیکوس چهارم و تبعیت‌نمودن از سلطان ترک، بار دیگر به قدرت باز گشتبازگشت.<ref name="Britannica"/> اما آندرونیکوس چهارم پیش از پدرش درگذشت و پسرش ژان هفتم جانشین او شد.<ref name="Britannica"/>

| ناشر = Britannica Online Encyclopedia}}</ref> او همچنین در اوایل ۱۳۷۳ مجبور شد تا برای نمایش سرسپردگی خود به [[مراد یکم]]، سلطان عثمانی او را در لشکرکشی‌هایش در [[آسیای صغیر]] همراهی کرده و همراه او بجنگد.<ref name="گوگل بوک ۲">Mark C. Bartusis. ''[http://books.google.com/books?id=rUs-hHd89xAC&lpg=PA107&dq=andronikos%20iv&pg=PA106#v=onepage&q=andronikos%20iv&f=false The late Byzantine army: arms and society, 1204-145]''. USA: University of Pennsylvania Press, 1997, ISBN 0-8122-1620-2. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۱).</ref>

دور بودن دو فرمانروا از پایتخت، موقعیت مناسبی را برای آندرونیکوس چهارم و ساوجی بیگ، پسر مراد یکم فراهم آورد تا هردو در همان سال علیه پدرانشان سر به شورش بردارند.<ref name="گوگل بوک ۲"/> با این‌حال هر دو شورش به‌آسانی سرکوب گردید، آندرونیکوس در مه و ساوجی بیگ در سپتامبر شکست خورده و دستگیر شدند.<ref name="گوگل بوک"/> مراد دستور داد تا چشمان پسر شورشیش را کور نمایند و از ژان پنجم نیز خواست تا او هم چنین نماید.<ref name="گوگل بوک ۲"/> با این‌حال ساوجی بیگ با چنان قساوتی کور شد که درگذشت اما در مورد آندرونیکوس چهارم با شفقت رفتار شد به‌گونه‌ای که او پس از مدتی بخشی از بینایی خود را به‌دست آوردبه‌دست‌آورد و یا به‌طور کامل بهبود یافت.<ref name="گوگل بوک"/> در مورد ژان هفتم، پسر آندرونیکوس نیز همینگونه رفتار شد.<ref name="گوگل بوک ۲"/> همچنین این احتمال نیز وجود دارد که آندرونیکوس را تنها از یک چشم نابینا کرده و پسرش را هم صرفاً لوچ ساخته باشند.<ref name="گوگل بوک ۴"/>

ژان پنجم در ۱۳۷۶ با فروش تندوس به ونیزی‌ها با شرایطی مشابه ۶ سال پیش موافقت کرد و تندوس را به آنان واگذار نمود.<ref name="گوگل بوک ۴"/> این موضوع سبب رنجش جنوایی‌های گالاتا شد و آنها درصدد تلافی این کار بیزانس برآمدند.<ref name="گوگل بوک ۴"/> تا آن زمان آندرونیکوس سه سال را در زندان گذرانده بود<ref name="گوگل بوک"/> اما در ژوئیهٔ ۱۳۷۶ با کمک جنوایی‌ها موفق به فرار گردید و پیش سلطان عثمانی رفت. او توافق کرد تا در ازای حمایت مراد از آندرونیکوس، [[گالیپولی]] را که بیزانسی‌ها ۱۰ سال پیش به‌کمک آمادئوس ششم، کنت ساووی پس‌گرفته بودند به او بازگرداند.<ref name="ویکی"/> درنتیجهٔ این توافق سپاهی متشکل از سواره‌نظام و پیاده‌نظام در اختیار او قرار داده شد<ref name="ویکی"/> و آندرونیکوس توانست کنترل قسطنطنیه را پس از یک ماه محاصرهٔ شهر در ۱۲ اوت ۱۳۷۶ در اختیار گیرد و در اکتبر همان سال، پدر و برادرش را که در دژ «دروازهٔ طلایی» پناه گرفته بودند را مجبور به تسلیم شدن کرد.<ref name="گوگل بوک"/> ژان پنجم و پسرانش مانوئل و تئودور سپس در برج آمناس در گوشهٔ شمال‌غربی شهر زندانی شدند.<ref name="گوگل بوک ۲"/> آندرونیکوس سپس گالیپولی را به ترکان و تندوس را به جنوایی‌ها واگذار کرد، با این‌حال پادگان تندوس علیه این واگذاری سر به شورش برداشت و جزیره را تسلیم ونیزی‌ها نمود. <ref name="گوگل بوک ۴"/>

با کمک ونیزی‌هاونیزی‌ها،<ref name="گوگل بوک ۳"/>، ژان پنجم و پسرانش در ژوئن ۱۳۷۹ موفق به فرار شده و آنها نیز با رفتن پیش سلطان مراد یکم به‌نوبهٔ خود از او تقاضای یاری نمودند.<ref name="گوگل بوک ۲"/> مراد با این خواستهٔ آنها به شرط پذیرش دوبارهٔ آندرونیکوس به‌عنوان جانشین ژان پنجم<ref name="Britannica"/><ref name="گوگل بوک ۳">Ian Heath, Angus McBride. ''[http://books.google.com/books?id=jR-B1CnCft8C&lpg=PA9&dq=andronikos%20iv&pg=PA9#v=onepage&q=andronikos%20iv&f=false Byzantine Armies Ad 1118-1461]''. Osprey Publishing, 1995, ISBN 1-85532-347-8. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۱).</ref> موافقت کرد و ژان پنجم همراه با سپاهیان ترک و به‌کمک ونیزی‌ها وارد قسطنطنیه شد و توانست در همان سال قدرت را از آندرونیکوس چهارم بازپس گیرد.<ref name="گوگل بوک ۲"/> ژان و مانوئل سپس پذیرفتند تا با پرداختن خراج به عثمانی‌ها از آنان کمک نظامی دریافت دارند و همچنین با واگذاری فیلادلفیا، آخرین منطقهٔ در تملک بیزانس در آصیای صغیر به ترکان نیز موافقت نمودند.<ref name="گوگل بوک ۲"/>