تفنگ خودکار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۹:
در طول جنگ جهانی دوم شورویها هم به نتایجی مشابه با آلمانیها رسیده و بسیار به ایده تفنگ تهاجمی علاقهمند شده بودند. آنها بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم رقابتی برای طراحی یک تفنگ تهاجمی ترتیب دادند که برندهٔ آن [[آکا-۴۷]] نام داشت. تفنگی که به نام سازندهاش کلاشنیکف معروف شده و به محبوبترین سلاح دنیا تبدیل شد. آتش رگبار، سهولت استفاده، هزینه پایین و اتکاپذیری بالا دقیقاً همان چیزهایی بود که نظریهٔ جنگی جدید روسها آن را طلب میکرد.
در آن سوی اقیانوس اما ارتش آمریکا از تفنگهای نیمهاتوماتیک خود راضی بود. عملکرد [[ام۱ گرند]] و [[ام۱ کارابین]] در جنگ جهانی دوم بسیار رضایتبخش بود. در طول جنگ این تفنگها نشان داده بودند که برتری قابل توجهی بر تفنگهای گلنگدنی دارند. هرچند مطالعات آمریکاییها هم به نتایجی نزدیک به آلمانیها و روسها رسیده بود اما آنها ترجیح میدادند همچنان از ایده سنتی استفاده از تفنگهای نیمهاتوماتیک دوربرد با فشنگ پرقدرت پیروی کنند. در [[جنگ کره]] مدل آتش انتخابی [[ام۲ کارابین]] تا حد زیادی جایگزین [[مسلسل دستی تامسون]] شد اما تجربه جنگ نشان میداد که فشنگ .۳۰ کارابین بیش از حد ضعیف است.
طراحان سلاح آمریکایی در آن دوران به این نتیجه رسیده بودند که استفاده از تفنگ اتوماتیکی با یک فشنگ متوسط با کالیبر پایین و شتاب گلوله زیاد، ضروری است اما فرماندهان ارشد ارتش آمریکا که در جنگ جهانی دوم و جنگ کره مشکلات
نخستین رویارویی بین ام۱۴ آمریکاییها و کلاشنیکف روسها (تفنگ جنگی و تفنگ تهاجمی) در آغاز [[جنگ ویتنام]] اتفاق افتاد. گزارشهایی که از میدان جنگ میرسید نشان میداد که انتخاب آمریکاییها اشتباه بوده است. ام۱۴ در حالت رگبار غیرقابل کنترل بود و تعداد فشنگی که هر سرباز میتوانست همراه خود داشته باشد کافی نبود. ارتش آمریکا این بار به سراغ فشنگی رفت که حتی از فشنگ متوسط کلاشنیکف هم کوچکتر بود. فشنگ ۵.۵۶x۴۵ کالیبر پایینتری داشته اما سرعت زبانه بالاتری داشت که دقت آن را افزایش میداد. تفنگ [[ایآر-۱۰]] که برای رقابت با ام۱۴ طراحی شده و در آخرین مرحله مغلوب آن شده بود، برای استفاده از این فشنگ بازطراحی شده و محصول نهایی ایآر-۱۵ و کمی بعد [[ام۱۶]] نامیده شد.
خط ۲۹:
در ۱۹۷۴ شورویها کالیبر کلاشنیکف را پایین آورده و مدل [[آکا-۷۴]] این سلاح را تولید کردند که از فشنگهای ۵.۴۵x۳۹ با خصوصیاتی مشابه فشنگ متوسط ناتو بهره میبرد و یک روند جهانی را برای استفاده از تفنگهای اتوماتیک کالیبر پایین با شتاب زبانه بالا نشان میداد.
در سال ۱۹۷۷ اتریشیها طرحی نوین را معرفی کردند که به سرعت مورد توجه بسیاری از ارتشهای دنیا قرار گرفت. [[اشتایر آاوگ]] اولین تفنگ موفق با طراحی بولپاپ بود. در این تفنگ دریافتکننده سلاح در داخل قنداق قرار کمیگرفت و این باعث کاهش چشمگیر طول سلاح میشد که افزایش قابل توجهی را در حملونقلپذیری و خوشدستی سلاح به همراه داشت. اشتایر آاوگ تفنگی بسیار پیشرفته برای زمان خود بود که از بدنه [[پلیمر]]ی، دستگیرههای افقی دوتایی، [[دوربین
== نگارخانه ==
|