'''نوای برادوی''' نخستین فیلم [[فیلم موزیکال]] بلند تاریخ سینما، به معنی دقیق کلمه، بود. اما روایتی ساده‌لوحانه دارد و جنبه بصری آن هم تعریفی ندارد. با این همه اهمیت تاریخی آن انکارناپذیر است. سرآغاز یکی از سرگرم‌کننده‌ترین ژانرهای سینمائی و در واقع نخستین فیلم ناطقی بود که پخش گسترده بافت و انبوه مخاطب را جلب کرد (هر چند پیش از آن فیلم‌هایی مثل [[خواننده جاز]] (۱۹۲۷ [[آلن کراسلند]]) و [[نورهای نیویورک]] (۱۹۲۸ [[برایان فوی]])، بر رده آمده بودند). فیلم از جهت‌های مختلف و اساسی الگوی نمونه‌های فراوان این ژانر در سال‌های بعد بوده است. چند تا از ترانه‌هایش جزء ملحقات لاینفک ژانر موزیکال شدند: "تو برای من ساخته شدی"، "نوای برادوی"، "سلام مرا به برودوی برسانید"، بعضی صحنه‌های نسخه اصلی به شیوه [[تکنی کالر]] فیلمبرداری شدند. بازسازی آن با نام دو دختر در برادوی (۱۹۴۰ [[سیلوان سایمن]])، با همکاری [[لانا ترنر]]، اثر به مراتب نازل‌تری بود.
