یاروسلاو سایفرت: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +املا+مرتب+تمیز (۸.۸): + رده:برندگان جایزه نوبل اهل جمهوری چک |
ابرابزار |
||
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام =
| تصویر = Jaroslav Seifert 1931.jpg
| توضیح تصویر = سایفرت و دخترش '''ینا'''
| نام اصلی =
| زمینه فعالیت =
| ملیت = {{flagicon|Czech}} [[جمهوری چک|چکی]]
| تاریخ تولد = {{تولد|۱۹۰۱|۹|۲۳}}
| محل تولد = [[پراگ]]، [[امپراتوری اتریش-مجارستان]]
| والدین =
| تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۱۹۸۶|۱|۱۰|۱۹۰۱|۹|۲۳}}
| محل مرگ = [[پراگ]]، [[چکسلواکی]]
| محل زندگی =
خط ۲۸:
|دیوان اشعار =
|تخلص =
|فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر =
| شریک زندگی =
خط ۶۹:
}}
'''یاروسلاو سایفرت''' {{انگلیسی|Jaroslav Seifert}} (زاده [[۲۳ سپتامبر]] [[۱۹۰۱ (میلادی)|۱۹۰۱]] - [[۱۰ ژانویه]] [[۱۹۸۶]]
== زندگی ==
یاروسلاو در یکی از محلات کارگرنشین [[پراگ]] به دنیا آمد. مادر سایفرت [[کاتولیک|کاتولیکی]] مؤمن بود و پدرش [[سوسیالیست|سوسیالیستی]] [[نا-خداباوری|نا-خداباور]]. سایفرت با هر دوی آنها میانه خوبی داشت.
به رغم تنگناهای مالی خانواده، سایفرت توانست در دبیرستانی خوب ثبت نام کند؛ اما تحصیلاتش را به پایان نرسانید و به فعالیتهای روزنامه نگاری روی آورد و خود را وقف ادبیات کرد. بعدها در وصف این دوران نوشت، همه وقت خود را به تمرین شعر و شاعری می گذرانیده است.
سایفرت نوجوان، پیش از سرآمدن [[جنگ جهانی اول]] و قبل از شکل گیری [[چکسلواکی]] که هنوز یکی از ایالات کشور پادشاهی [[اتریش]] به [[مجارستان]] محسوب
سالهای دهه بیست برای سایفرت و دوستانش، دوران سرمستی جوانی، گاه خودنمای و همواره فعالیت پرشور در شعر، روزنامه نگاری، هنر و بحثهای سیاسی بود.
نخستین مجموعه شعر سایفرت، با نام '''شهر، غرقه در اشکها''' در بیست سالگی او انتشار یافت و به عنوان یکی از اصیلترین آثار پرولتاریایی تاریخ چک شناخته شده است، با این همه حتی در چنین کتابی نیز، سایفرت شاعر، بیشتر از سایفرت سیاستمدار خودنمایی
بعد از آن، وی ضمن انتشار دفترهای شعر دیگری از خود، ترجمه اشعاری از شاعران سمبولیست روسیه و فرانسه همچون الکساندر بلوک و پل ورلن و گیوم آپولیز را نیز به چاپ رسانید. سایفرت همراه دوست خود تیگه دست به سفری طولانی از وین تا شمال ایتالیا، مارسی و پاریس زد. وی مابین سالهای ۱۹۲۵ و ۱۹۲۸ از شوروی دیدار کرد.
در کتابهای شعری که سایفرت به سالهای ،۱۹۲۹ ۱۹۳۳ و ۱۹۳۶ منتشر کرد، سبک خاص خود را گسترش داد. اشعار او اکثراً بسیار موجز بودند و از فرط آهنگین بودن به ترانه
حدود سال ،۱۹۳۷ کتاب '''هشت روز''' منتشر شد. این اشعار به شرح اندوهی
[[پرونده:Jaroslav Seifert grave at Kralupy nad Vltavou cemetery CZ 0008.jpg
|thumb]]
'''چراغها را خاموش کن''' که به سال ۱۹۳۸ منتشر شد، یادداشت روزانههای شاعرانهای بودند در وصف ماجرای تهدید آلمان هیتلری که در ابتدا با بسیج ارتش و یکپارچگی و اتحاد مردم چکسلواکی برای دفاع از خاک چکسلواکی، لحنی سرشار از شور و هیجان دارد و زمانی که به دستور رئیس جمهور وقت و پیرو تصمیمات کنفرانس مونیخ در سپتامبر ۱۹۳۸ ملت وادار به تسلیم و دست کشیدن از مرزهای ملی
در مارس ،۱۹۳۹ بازمانده خاک چکسلواکی توسط ارتش نازی اشغال شد. سایفرت طی دوران اشغال آلمانیها و جنگ دوم جهانی، سه کتاب شعر منتشر کرد و اشعار او در بالا بردن روحیه مردم و تقویت اراده و تصمیم آنها برای پایداری بسیار مؤثر و کارساز بود. این اشعار که عشق به سرزمین مادری، عشق به پراگ و زبان چک را
خاطرات دلهره آور خود او از دوران اشغال نازیها در می ۱۹۴۵ با نثری پرکشش و نفس گیر در کتاب شرح حال او آمده است.
با آزاد شدن کشور در ماه مه ،۱۹۴۵ سایفرت دوباره فعالیتهای روزنامه نگاری خود را از سرگرفت. اما بعد از روی کار آمدن یک دولت کمونیستی در فوریه ،۱۹۴۸ او خود را در مطبوعات، مطرود و منفور یافت. به او تهمت اجنبی، بورژوا و دشمن خلق
بعد از ،۱۹۴۵ در فضای نسبتاً باز فرهنگی،
خواسته سایفرت، برملا کردن نقش جور و نشان ستم در دوران حکومت [[استالین]] و دادخواهی از ستمدیدگان و بیبهرگان است. شاعر که در سالهای دهه بیست به خاطر اشعار غنایی لطیف شهرت یافته بود، اکنون سخنگوی وجدان جامعه و مدافع منافع مردم است.
سخنان سایفرت، حضار را سخت تحت تأثیر قرار داد، به همان اندازه نیز ظاهر فیزیکی او. شاعر به زحمت راه
بعد از یک دهه سکوت، سایفرت با شعرهای تازه که لحنی دیگر و رنگ و رویی دیگر داشتند به میدان آمد. در دفتر شعر '''کنسرت در جزیره'''
در ،۱۹۶۸ دخالت نظامی شوروی در چکسلواکی، سایفرت را واداشت، به رغم بیماری جدی، از بستر برخیزد و خود را با تاکسی تلفنی به ساختمان انجمن نویسندگان برساند. نویسندگان او را به عنوان رئیس موقت اتحادیه مستقل انتخاب کردند. یک سال بعد این اتحادیه منحل شد. سایفرت بیمار و منزوی، به نوشتن ادامه داد. اشعار تایپ شده اش، تکثیر
بین سالهای ۱۹۶۸ و ،۱۹۷۵ تنها
با گذشت سالیان، اشعار تازه سایفرت، دیگر بار اجازه چاپ در داخل چکسلواکی را یافتند. ترجمه انگلیسی آثارش توسط ادوارد اسرس، لین کانین و دیگران در انگلستان و آمریکا به چاپ رسیدند. گلچینی از اشعار ادوار مختلف زندگی اش در چک، در تورنتو و پراگ منتشر شدند. خاطراتش تحت عنوان '''همه زیباییهای جهان'''، در ۱۹۸۱ در چک، تورنتو به چاپ رسید و بعد در کلن آلمان، همزمان، با همان عنوان اما با حذف و تغییرات کمتر در پراگ نیز انتشار یافت:
در اکتبر ۱۹۸۴، وقتی سایفرت [[جایزه نوبل]] را برد، سرانجام چشمان جهانیان متوجه او شد. خبرنگاران تلویزیون و روزنامهنگاران به سوی او هجوم بردند. او به سرودن ادامه داد اما بیماریی با شدت بیشتری به او حمله کرد.
یاروسلاو سایفرت روز دهم ژانویه ۱۹۸۶ در گذشت.
خط ۱۱۵:
{{پانویس}}
{{ویکیانبار-رده|Jaroslav Seifert}}
* کتاب گزیده اشعار یاروسلاو سایفرت ترجمه فریده
* [http://www.hamshahrionline.ir روزنامه همشهری]
|