در سال [[2004 (میلادی)]] [[پروژه اچ‌نتاچ‌بهائی]] نوشته های میرزا احمد سهراب را که بیش از هشت سال به عنوان منشی و مترجم در خاور میانه و در سفرهای اروپایی و آمریکایی عبدالبهاء در خدمت او بود، به شکل دیجیتالی درآورد. در چند کتاب سهراب مخصوصاً در "سکوت شکسته": تاریخ تلاش امروز برای آزادی ادیان (1942) و الواح وصایای عبدالبهاء : یک بررسی (1944)، سهراب مطرح می کند که طی دهه 1920 و 1930 (میلادی) آیین بهایی کاملاً در مسیراستحاله به یک تشکیلات سرکوبگر، برای بهره برداری از افراد افتاده بود وبا گذشت هر سال ازاعتدال و عمدتاً آزادیخواهی دموکراتیک بهاءالله و عبدالبهاء دورتر میشد. سهراب منبع پیدایش مشکلات وجدان و آزادی مذهب را در میل برخی از بهاییان آمریکایی قدیمی برای کنترل مطلق میدانست، که از کلیسای کاتولیک رومی و دیگر اشکال سازمان های دینی استبدادی تقلید شده، که برداشت شدیداً تعصب آمیز شوقی افندی رااز الواح وصایای عبدالبهاء هدایت و تشویق می کند.
