ویکی‌پدیا

اوگانسون: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ترجمه از ویکی پدیای انگلیسی
ترجمه از ویکی پدیای انگلیسی
خط ۳۲:
و با بررسی اینکه واپاشی <sup>290</sup>Uuo با [[زنجیره واپاشی]] هسته <sup>294</sup>Uuo همخوانی داشت، مورد تایید قرار گرفت.<ref name="synthesis-118-116"/> <sup>290</sup>Lv یا هستهٔ دختر بسیار نا پایدار است و با طول عمر ۱۴ میلی ثانیه به [[ایزوتوپ‌های فلروویم| <sup>286</sup>Fl]] واپاشیده می‌گردد و ممکن است [[شکافت خود به خود]] یا واپاشی آلفا به [[ایزوتوپ‌های کوپرنیسیم| <sup>282</sup>Cn]] که درواقع نتیجهٔ شکافت خود به خود است، نیز روی دهند.<ref name="synthesis-118-116">{{cite journal|last1=Oganessian|first1=Yu. T.|first2=V. K.|last2=Utyonkov|displayauthors=1|title=Synthesis of the isotopes of elements 118 and 116 in the {{SimpleNuclide|Californium|249}} and {{SimpleNuclide|Curium|245}} + {{SimpleNuclide|Calcium|48}} fusion reactions|journal=[[Physical Review]] C|volume=74|issue=4|pages=044602|year=2006|doi=10.1103/PhysRevC.74.044602|bibcode = 2006PhRvC..74d4602O}}</ref>
 
در مدل تونل-کوانتومی، نیمه عمر واپاشی آلفای <sup>294</sup>Uuo مقدار {{val|0.66|+0.23|-0.18|u=ms}}<ref name=half-lives/> با انرژی تولیدی (Q-Value) تجربی در ۲۰۰۴ منتشر شد.<ref name=oga04>{{cite doi|10.1103/PhysRevC.70.064609}}</ref> محاسبه با میزان انرژی (Q-Value)های نظری از مدل ماکروسکوپی-میکروسکوپی مونتیان-هافمن-پاتیک-سوبیچفسکی نتایج تقریبا پایین ولی قابل مقایسه‌ای می‌دهد.<ref name=npa07>{{cite journal|journal=Nucl. Phys. A|volume=789|pages=142–154|year=2007|title=Predictions of alpha decay half-lives of heavy and superheavy elements|author=Samanta, C. ; Chowdhury, R. P. ; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001|arxiv = nucl-th/0703086 |bibcode = 2007NuPhA.789..142S}}</ref>
 
== نامگذاری ==
خط ۴۴:
 
== مشخصات ==
=== پایداری هسته و ایزوتوپ هاایزوتوپ‌ها ===
پایداری هسته با افزایش عدد اتمی پس از [[پلوتونیم]]، سنگین ترین [[هسته دیرینه|عنصر دیرینه]] به شدت کاهش می‌یابد و تمام ایزوتوپ‌های با عدد اتمی بالای [[مندلیفیم|۱۰۱]]، به استثنای [[دوبنیم]]-۲۶۸، با [[نیمه عمر]] زیر یک روز، [[پرتوزایی]] می‌کنند. هیچ عنصری با [[عدد اتمی]] بالای ۸۲ (بعد از [[سرب]]) ایزوتوپ پایدار ندارد.<ref>{{cite journal
|last1 =de Marcillac|first1 = Pierre
خط ۵۳:
|date=April 2003|title = Experimental detection of α-particles from the radioactive decay of natural bismuth|journal = Nature|volume = 422|pages = 876–878|pmid=12712201|doi = 10.1038/nature01541|issue = 6934|bibcode = 2003Natur.422..876D}}</ref> با این وجود، به علت برخی [[عدد جادویی (فیزیک)|دلایل]] که هنوز به خوبی درک نشده‌اند، کمی افزایش پایداری حول اعداد اتمی [[دارمشتادیم|۱۱۰]] تا [[فلروویوم|۱۱۴]] وجود دارد که منجر به ظهور مفهومی در فیزیک هسته‌ای با عنوان "[[جزیرهٔ ثبات (فیزیک)|جزیرهٔ ثبات]]" می‌گردد. این مفهوم، مطرح شده توسط استاد [[دانشگاه کالیفرنیا، برکلی|دانشگاه کالیفرنیا]]، [[گلن سیبورگ]]، شرح می‌دهد که چرا [[عنصر فرا اورانیم|عناصر فوق سنگین]] بیشتر از حد انتظار باقی می‌مانند.<ref>{{cite book|title=Van Nostrand's scientific encyclopedia|first1=Glenn D. |last1= Considine |first2=Peter H. |last2= Kulik|publisher=Wiley-Interscience|year=2002|edition=9|isbn=978-0-471-33230-5|oclc=223349096}}</ref> آن‌ان‌اکتیوم [[پرتوزایی|پرتوزا]] است و [[نیمه عمری]] ظاهرا کمتر از یک [[میلی ثانیه]] دارد. با این وجود، این مقدار بیشتر از مقادیر پیش بینی شده است،<ref name=half-lives/><ref>{{cite journal|title=Heaviest nuclei from 48Ca-induced reactions|first=Yu. T.|last=Oganessian|year=2007|journal= Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=34|pages=R165–R242|doi=10.1088/0954-3899/34/4/R01|bibcode = 2007JPhG...34..165O|issue=4}}</ref> بنابراین ایدهٔ مفهوم "جزیرهٔ ثبات" را تقویت می‌کند.<ref>{{cite web|url=http://archive.dailycal.org/article.php?id=21871|title=New Element Isolated Only Briefly|publisher=[[The Daily Californian]]|date=2006-10-18|accessdate=2008-01-18}}</ref>
 
محاسبات با استفاده از مدل تونل-کوانتوم وجود ایزوتوپ‌های غنی از نوترون آن‌ان‌اکتیوم را با نیمه عمرهای واپاشی آلفای نزدیک به ۱ میلی ثانیه پیش بینی می‌کنند.<ref name=prc08ADNDT08>{{cite journal|journal=Physical Reviews C|volume=77|page=044603|year=2008|title=Search for long lived heaviest nuclei beyond the valley of stability|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.77.044603|bibcode = 2008PhRvC..77d4603C|issue=4|arxiv = 0802.3837 }}</ref><ref name="sciencedirect1">{{cite journal|journal=At. Data & Nucl. Data Tables |volume=94|pages=781–806|year=2008|title=Nuclear half-lives for α -radioactivity of elements with 100 ≤ Z ≤ 130|author=Chowdhury, R. P. ; Samanta, C. ; Basu, D.N.|doi=10.1016/j.adt.2008.01.003|bibcode = 2008ADNDT..94..781C|issue=6|arxiv = 0802.4161 }}</ref>
 
محاسبات نظری انجام گرفته بر مسیرهای ترکیب و نیمه عمرهای دیگر [[ایزوتوپ‌های آن ان اکتیم|ایزوتوپ‌ها]] نشان می‌دهند که برخی می‌توانند کمی [[نسبت ایزوتوپ پایدار|پایدارتر]] از ایزوتوپ ترکیب شدهٔ <sup>294</sup>Uuo باشند، احتمالا <sup>293</sup>Uuo، <sup>295</sup>Uuo، <sup>296</sup>Uuo، <sup>297</sup>Uuo، <sup>298</sup>Uuo، <sup>300</sup>Uuo و <sup>302</sup>Uuo.<ref name=half-lives/><ref name=odd>{{cite journal|journal=Nuclear Physics A|volume=730|year=2004|pages=355–376|title=Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements|first1=G. |last1=Royer|first2= K. |last2=Zbiri|first3 =C. |last3=Bonilla|doi=10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010|arxiv = nucl-th/0410048 |bibcode = 2004NuPhA.730..355R|issue=3–4}}</ref> از موارد مذکور، <sup>297</sup>Uuo می‌تواند بیشترین احتمال برای کسب عنوان هستهٔ جاویدتر داشته باشد،<ref name=half-lives>{{cite journal|journal=Phys. Rev. C|volume=73|page=014612|year=2006|title=α decay half-lives of new superheavy elements|first1=Roy P.|last1=Chowdhury |first2=C. |last2=Samanta |first3= D. N. |last3=Basu|doi=10.1103/PhysRevC.73.014612|arxiv = nucl-th/0507054 |bibcode = 2006PhRvC..73a4612C}}</ref><ref name=odd/> و بنابراین می‌تواند محل تمرکز اقدامات بعدی حول این عنصر قرار بگیرد. برخی ایزوتوپ‌ها با نوترون‌های زیاد، مانند برخی که حول <sup>313</sup>Uuo قرار دارند نیز می‌تواند هستهٔ پایدارتری داشته باشند.<ref>{{cite journal|title=Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei|year=2004|journal=Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics|volume=30|pages=1487–1494|doi=10.1088/0954-3899/30/10/014|first1=S. B.|last1=Duarte|first2=O. A. P.|last2=Tavares|first3=M.|last3=Gonçalves|first4=O.|last4=Rodríguez|first5=F.|last5=Guzmán|first6=T. N.|last6=Barbosa|first7=F.|last7=García|first8=A.|last8=Dimarco|bibcode = 2004JPhG...30.1487D|issue=10}}</ref>
 
=== خواص محاسبه شدهٔ اتمی و فیزیکی ===
خط ۶۴:
تاکنون انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم گسترده ترین [[قطبش‌پذیری]] را بین تمام عناصر ماقبل خودش (دوبرابر رادون) در جدول تناوبی داشته باشد.<ref name=Nash/> با برونیابی از دیگر گازهای نجیب، انتظار داریم آن‌ان‌اکتیوم نقطه جوشی بین ۳۲۰ و ۳۸۰ کلوین داشته باشد<ref name=Nash/> که خیلی با مقادیر تخمین زده شدهٔ قبلی یعنی ۲۶۳ کلوین<ref name=Seaborg>{{cite book|title=Modern Alchemy|authorlink=Glenn Theodore Seaborg|first=Glenn Theodore|last=Seaborg|year=1994|isbn=981-02-1440-5|publisher=World Scientific|page =172}}</ref> یا ۲۴۷ کلوین<ref>{{cite journal|journal=Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry|volume=251|issue=2|year=2002|pages=299–301|title=Boiling points of the superheavy elements 117 and 118|first=N. |last=Takahashi|doi=10.1023/A:1014880730282}}</ref> فاصله دارد. حتی با وجود عدم قطعیت‌های زیادی در محاسبات، خیلی بعید به نظر می‌رسد که در [[شرایط استاندارد دما و فشار|شرایط استاندارد]] یک گاز باشد،<ref name=Nash/> و چون محدودهٔ مایع بودن دیگر گازها خیلی کوچک است، یعنی بین ۲ تا ۹ کلوین، این عنصر در شرایط استاندارد باید [[جامد]] باشد. با این حال اگر آن‌ان‌اکتیوم در شرایط استاندارد به حالت [[گاز]] باشد، یکی از چگال ترین مواد گازی در شرایط استاندارد خواهد بود (حتی اگر مثل دیگر گازهای نجیب [[گاز تک اتمی|تک اتمی]] باشد).
 
به علت قطبش پذیری فوق‌العاده اش، انتظار می‌رود آن‌ان‌اکتیوم برخلاف قاعده [[انرژی یونش]] پایین (مشابه با [[سرب]] که ۷۰٪ رادون<ref name=hydride/> و به طور قابل ملاحظه‌ای از فلروویوم کمتر است<ref>{{cite journal|journal=Journal of Physical Chemistry A|volume=1999|issue=3|pages=402–410|title=Spin-Orbit Effects, VSEPR Theory, and the Electronic Structures of Heavy and Superheavy Group IVA Hydrides and Group VIIIA Tetrafluorides. A Partial Role Reversal for Elements 114 and 118|first=Clinton S.|last=Nash|doi=10.1021/jp982735k|year=1999|last2=Bursten|first2=Bruce E.}}</ref>) و [[فیزیک ماده چگال|فاز ماده چگال]] استانداردی داشته باشد.<ref name=Nash/>
 
=== ترکیبات پیش بینی شده ===
هیچ ترکیبی از آن‌ان‌اکتیوم تاکنون به دست نیامده، اما محاسبات روی [[شیمی نظری|ترکیبات نظری]] از ۱۹۶۴ آغاز شده‌اند.<ref name=60s>{{cite journal|doi=10.1016/0022-1902(65)80255-X|year=1965|publisher=Elsevier Science Ltd.|title=Some physical and chemical properties of element 118 (Eka-Em) and element 86 (Em)|first=A. V.|last=Grosse|journal=Journal of Inorganic and Nuclear Chemistry|volume=27|issue=3|pages=509–19}}</ref> پیش بینی شده است که اگر [[انرژی یونش]] این عنصر به قدر کافی بالا باشد، [[اکسایش – کاهش|اکسایش]] آن دشوار شده و در نتیجه [[عدد اکسایش]] رایج آن ۰ خواهد بود (مثل دیگر گازهای نجیب)؛<ref name="compounds">{{cite web|publisher=WebElements Periodic Table|url=http://webelements.com/webelements/elements/text/Uuo/comp.html|title=Ununoctium: Binary Compounds|accessdate=2008-01-18}}</ref> با این حال، ظاهرا این نظریه درست ترین نیست.<ref name=BFricke/>
 
محاسبات بر روی [[مولکول دواتمی]] Uuo2 نشانگر وجود یک [[پیوند شیمیایی|پیوند]] تقریبا معادل با میزان محاسبه شده برای Hg2، و [[انرژی تفکیک پیوند]]ی برابر 6 kJ/mol، حدودا ۴ برابر Rn2 می‌باشند. اما چشمگیرتر آن است که [[طول پیوند]] کوتاهتری از Rn2 به میزان ۰٫۱۶ آنگستروم محاسبه شده که نشان دهندهٔ ساختار پیوند قابل ملاحظه‌ای است.<ref name=Nash/> از سوی دیگر، ترکیب UuoH[[انرژی تفکیک پیوندی(به عبارت دیگر [[پروتون خواهی]]) کمتر از RnH[[ نشان می‌دهد.<ref name=Nash/>
 
پیوند بین آن‌ان‌اکتیوم و [[هیدروژن]] در UuoH بسیار شل در نظر گرفته می‌شود و می‌توان آن را به عنوان یک نیروی اصیل [[نیروی واندروالسی|واندروالسی]] در نظر گرفت تا یک [[پیوند شیمیایی]] واقعی.<ref name=hydride/> در سوی دیگر، با وجود عناصر الکترونگاتیو بالا، به نظر می‌رسد آن‌ان‌اکتیوم مثلا نسبت به [[کوپرنیسیم]] یا [[فلروویوم]] ترکیباتی پایدارتری تشکیل دهد.<ref name=hydride/> اعداد اکسایش پایدار [[۲ و [[۴ برای [[فلورید]]ها در ترکیب‌های UuoF<sub>2</sub> و UuoF<sub>4</sub> پیش بینی شده‌اند.<ref name=hydride/> عدد [[۶ به خاطر پیوند قوی در زیر لایهٔ 7p1/۲ پایداری کمتری دارد.<ref name=BFricke>{{cite journal |last1=Fricke |first1=Burkhard |year=1975 |title=Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties |journal=Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry |volume=21 |pages=89–144 |doi=10.1007/BFb0116498 |url=http://www.researchgate.net/publication/225672062_Superheavy_elements_a_prediction_of_their_chemical_and_physical_properties |accessdate=4 October 2013}}</ref> این نتیجهٔ تعاملات مدار – اسپینی است که آن‌ان‌اکتیوم را معمولا واکنش پذیر و فعال می‌نماید. برای مثال، نشان داده شد که واکنش آن‌ان‌اکتیوم با F2 برای تشکیل UuoF<sub>2</sub> انرژی 106 kcal/mol را از 46 kcal/mol که از این گونه تعاملات حاصل می‌شود، آزاد می‌کند.<ref name=hydride/> برای مقایسه، تعامل مدار – اسپینی برای مولکول مشابه RnF2 تقریبا برابر 10 kcal/mol از انرژی ساختار 49 kcal/mol است.<ref name=hydride/> تعامل یکسان [[هندسه مولکولی چهاروجهی|آرایش چهاروجهی Td]] را برای UuoF<sub>4</sub>، برخلاف [[آرایش هندسی مربعی D4h]] برای [[زنون تترافلورید|XeF4]] و هم چنین RnF4 تثبیت می‌کند. پیوند Uuo-F به احتمال زیادی [[پیوند یونی|یونی]] باشد تا یک [[پیوند کووالانسی]] که باعث غیرفرار بودن ترکیبات UuoFn شود.<ref name=Kaldor/><ref>{{cite journal|journal=Journal of the Chemical Society, ChemicalCommunications|year=1975|pages=760–761|doi=10.1039/C3975000760b|title=Fluorides of radon and element 118|first =Kenneth S.|last = Pitzer|issue=18}}</ref> انتظار می‌رود UuoF<sub>2</sub> به علت [[الکترونگاتیوی|الکتروپوزیتیوی]] بالای آن‌ان‌اکتیوم نسبتا [[پیوند یونی|یونی]] باشد.<ref name=EB>{{cite web|author=Seaborg|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/603220/transuranium-element|title=transuranium element (chemical element)|publisher=Encyclopædia Britannica|date=c. 2006|accessdate=2010-03-16}}</ref> برخلاف دیگر گازهای نجیب (احتمالا به جز [[گزنون (عنصر)|زنون]])،<ref name="无机化学丛书">{{cite book|title=《无机化学丛书》第一卷：稀有气体、氢、碱金属|pages=P72|author=张青莲|isbn=7-03-002238-6|location=Beijing|publisher=Science Press|date=November 1991}}</ref><ref>{{cite journal|author=Proserpio, Davide M. ; Hoffmann, Roald; Janda, Kenneth C.|title=The xenon-chlorine conundrum: van der Waals complex or linear molecule?|year=1991|volume=113|journal=Journal of the American Chemical Society|issue=19|page=7184|doi=10.1021/ja00019a014}}</ref> آن‌ان‌اکتیوم به قدر کافی الکترون دهنده<ref name=EB/> تصور می‌شد که می‌تواند پیوند Uuo-Cl با [[کلر]] تشکیل بدهد.<ref name=Kaldor/>
 
== منابع ==
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/اوگانسون»