آلن رنه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار، اصلاح ارقام |
|||
خط ۱:
{{فیلمساز
| نام = آلن رنه
| تصویر = Alain Resnais Césars 2recorte.jpg
| اندازه تصویر =
|توضیح تصویر = آلن رنه کنار [[ژولیت بینوش]] در ۲۳امین مراسم [[جایزه سزار]] ۱۹۹۸
| تاریخ تولد = {{تولد|۱۹۲۲|۰۶|۰۳}}
| محل تولد = وان، [[موربیان]]، [[بریتانی]]، [[فرانسه]]
| تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۲۰۱۴|۳|۱|۱۹۲۲|۰۶|۰۳}}
| محل مرگ = پاریس
| علت مرگ =
| نام دیگر =
| ملیت = فرانسوی
| تحصیلات =
| دانشگاه =
| کتاب‌ها =
| نمایشنامه‌ها =
خط ۱۹:
| تأثیرگذاشته بر =
| تأثیرپذیرفته از =
|فیلم (های) ساخته‌شده دربارهٔ وی=
| همسر = {{-}}سابین آزما (۲۰۱۴-۱۹۹۸)
| شریک زندگی =
| فرزندان =
| والدین =
| محل زندگی =
| نقش برجسته =
| گفتاورد =
| imdb_id = 720297
|جایزه اسکار =
|جایزه کن =
|جایزه ونیز =
|جایزه لوکارنو =
|جایزه امی =
| جایزه‌های دیگر =
| وب‌گاه =
| گفتاورد =
}}
'''آلن رنه''' {{به فرانسوی|Alain Resnais}} (زاده ۳ ژوئن ۱۹۲۲ - درگذشت ۱ مارس ۲۰۱۴) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس فرانسوی با بیش از شش دهه پیشینه حرفه‌ای است. او همچنین به عنوان یکی از پیشروان [[موج نوی فرانسه]] شناخته می‌شود.
==
آلن رنه
زمانی که برای ساخت یکی از اپیزودهای مستندی به نام «تصویر» (PICTURA) به همراه سه کارگردان دیگر، جایزه ویژه‌ای از جوایز تازه‌تأسیس [[گلدن‌گلوب]] دریافت کرد. اما دوران شهرت رنه با ساخت مستند کوتاه «[[شب و مه]]» (۱۹۵۵) آغاز شد. این مستند به تاریخچه اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها می‌پرداخت. رنه برای این فیلم نامزد [[جوایز بفتا]] شد و جایزه ویژه ژان ویگو را هم برای بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد. البته رنه پیش از «[[شب و مه]]» هم یک بار این جایزه را دریافت کرده بود).
[[پرونده:Vous n'avez encore rien vu 2 Cannes 2012.jpg|بندانگشتی|راست|آلن رنه و سابین آزما]]
رنه در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ با ساخت سه فیلم پیاپی، غوغایی به پا کرد: «[[هیروشیما عشق من]]» (۱۹۵۹)، «[[سال گذشته در مارین باد]]» (۱۹۶۱) و «[[موریل]]» که با نام «زمان بازگشت» هم شناخته می‌شود. رنه برای «[[هیروشیما عشق من]]» جایزه ویژه سازمان ملل را از [[جوایز بفتا]] دریافت کرد و نامزد [[جایزه بفتا|جایزه بفتای]] بهترین فیلم به مفهوم مطلق شد و همچنین یکی از شرکت‌کنندگان بخش مسابقه [[جشنواره کن]] بود. ارتباط میان رنه و جشنواره کن که با این فیلم شروع شد، در دهه‌های بعد هم ادامه یافت و حاصل آن دو جایزه از [[جشنواره کن]] برای فیلم «[[عموی آمریکایی من]]» در سال ۱۹۸۰ و جایزه یک عمر فعالیت هنری در سال ۲۰۰۹ بود. «[[هیروشیما عشق من]]» همچنین رنه را نامزد جایزه بهترین کارگردانی سال از [[انجمن کارگردانان فیلم آمریکا]] کرد.
رنه با فیلم «[[سال گذشته در مارین باد]]» موفق شد جایزه [[شیر طلایی]] بهترین فیلم را از [[جشنواره ونیز]] دریافت کند و با فیلم «[[موریل]]» نامزد شیر طلایی شد. در همین سه فیلم، رنه علایق و نگاه خاص خودش را به رخ تماشاگران کشید. رنه از معدود کارگردان‌های تاریخ است که روند موفقیت‌هایش محدود به دوره خاصی از زندگی کاری‌اش نیستند. به طوری که او برای آخرین فیلمش، «[[زندگی رایلی]]»، موفق شد دو جایزه از [[جشنواره فیلم برلین]] دریافت کند.
چه سینمای آلن رنه را دوست داشته باشیم و چه نه، نمی‌توانیم انکار کنیم که او در فیلم‌هایش نگاهی منحصر به فرد به کارکردهای سینما داشت و همین دیدگاه و تلقی خاص باعث شد تا سینما به کمک فیلم‌های او، وارد حوزه‌های تازه‌ای از روایت شود. رنه به آن چه «سینمای خالص» نامیده می‌شود اعتقاد چندانی نداشت و در اکثر آثارش سعی می‌کرد از ارتباط میان سینما و هنرهای دیگر استفاده کند. اما این نکته هیچ ربطی به شور و اشتیاق رنه برای فیلم ساختن ندارد.
رنه زمانی گفته بود: «فیلم ساختن خیلی خوب است، اما فیلم دیدن حتی از آن هم بهتر است». رنه که آشکارا به نمایش مضامینی چون خاطرات گذشته، تقدیر و تأثیراتی که گذر عمر بر انسان
آلن رنه در سال ۱۹۵۹ با فیلم ''[[هیروشیما عشق من]]'' در نخستین حضور خود در [[جشنواره فیلم کن]] توجهات را به خود جلب کرد و اگرچه موفق به دریافت نخل طلا نشد، اما به خاطر همین فیلم و نمایشش در کن به عنوان یک فیلمساز مولف تثبیت شد.
رنه با فیلم ''[[سال گذشته در مارین‌باد]]'' در سال ۱۹۶۰ جایزه شیر طلایی [[جشنواره فیلم ونیز]] را به دست آورد.
او در ۱۹۸۰ برای فیلم ''عموی آمریکایی من'' برنده جایزه بزرگ داوران جشنواره فیلم کن شد و در سال ۲۰۰۹ نیز جایزه یک عمر دستاورد این جشنواره را دریافت کرد. در سال ۲۰۰۹ [[جشنواره فیلم نیویورک]] با فیلم علف وحشی ساختة آلن رنه افتتاح شد
آخرین فیلم رنه ''[[هنوز هیچی ندیده‌ای]]'' به عنوان یکی از ۲۲ فیلم بخش مسابقه [[جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲]] برای کسب نخل طلا رقابت می‌کند.▼
▲
آخرین فیلم آلن رنه با نام [[زندگی ریلی]] برای اولین بار در [[جشنواره برلین سال ۲۰۱۴]] نمایش داده شده و [[جایزه آلفرد بائر]] را به دست آورد. این اثر بر اساس نمایشنامه‌ای از [[اَلن اِیکبورن]] ساخته شد که همراه با همسرش شاهدان مراسم ازدواج «آلن رنه» و «سابین آزما» بودند.
آلن رنه شامگاه شنبه، اول مارس ۲۰۱۴، در جمع اعضای خانواده خود در پاریس در سن ۹۱ سالگی درگذشت.▼
▲آلن رنه شامگاه شنبه، اول مارس ۲۰۱۴، در جمع اعضای خانواده خود در پاریس در سن ۹۱ سالگی درگذشت
== جوایز و افتخارات ==
* [[Prix Jean Vigo]]: ۱۹۵۴, برای ''Les statues meurent aussi''; و ۱۹۵۶, برای '''شب و مه'''
* [[جایزه سزار]]: 1977 [[César Award for Best Director|Best Director]] ۱۹۷۷, برای ''Providence''; و ۱۹۹۳ بهترین کارگردانی، برای '''دود کردن، دودنکردن'''
* [[Louis Delluc Prize|Prix Louis-Delluc]]: ۱۹۶۶, برای؛ ۱۹۹۳'''جنگ تمام شده‌است''', برای '''دود کردن، دودنکردن'''; و ۱۹۹۷, برای '''همان ترانه آشنا'''
* [[جشنواره فیلم ونیز]]: ۱۹۶۰ [[شیر طلایی]], برای '''سال گذشته در مارین باد'''; و ۲۰۰۶ [[شیر نقره‌ای]], برای '''قلب‌ها '''
* [[جشنواره بین‌المللی فیلم برلین|جشنواره فیلم برلین]]: [[44th Berlin International Film Festival|۱۹۹۴]] [[خرس نقره‌ای]] برای '''دود کردن، دودنکردن''';<ref name="1994Berlinale">{{cite web |url=http://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1994/03_preistr_ger_1994/03_Preistraeger_1994.html |title=Berlinale: 1994 Prize Winners |accessdate=29 December 2011 |work=berlinale.de}}</ref> [[48th Berlin International Film Festival|۱۹۹۸]] خرس نقره‌ای، برای '''همان ترانه آشنا''';<ref name="Berlinale1998">{{cite web |url=http://www.berlinale.de/en/archiv/jahresarchive/1998/03_preistr_ger_1998/03_Preistraeger_1998.html |title=Berlinale: 1998 Prize Winners |accessdate=1 January 2012 |work=berlinale.de}}</ref> [[64th Berlin International Film Festival|۲۰۱۴]] خرس نقره‌ای جایزه آلفرد باوئر برای ''''زندگی ریلی''''.<ref name="berlin2014" />
* [[جشنواره فیلم کن]]: [[1980 Cannes Film Festival|1980]] [[Grand Prix (Cannes Film Festival)|Grand Prix]], برای '''عموی آمریکایی من'''; و [[2009 Cannes Film Festival|۲۰۰۹]], جایزه دستاورد یک عمر.<ref name="festival-cannes.com"/>
== گزیده فیلم‌شناسی ==
[[پرونده:Alain Resnais Césars.jpg|200px|بندانگشتی]]
* ''
* ''
* ''شب و مه'' (کوتاه، ۱۹۵۵) ''Nuit et Brouillard''
* ''تمام خاطرات دنیا'' (مستند ۱۹۵۶)
* ''[[
* ''[[سال گذشته در مارین باد]]'' (۱۹۶۱) ''L'Année dernière à Marienbad''
* ''[[موری‌یل]]'' (۱۹۶۳)
* ''جنگ تمام شده‌است'' (۱۹۶۶) ''La guerre est finie''
* ''دوستت دارم دوستت دارم'' (۱۹۶۸)
* ''
* ''پروویدانس'' (۱۹۷۷)
* ''عموی آمریکایی من'' (۱۹۸۰) ''Mon oncle d'Amérique''
* ''
* ''
* ''ملو'' (۱۹۸۶)
* ''می‌خواهم به خانه بروم'' (۱۹۸۹) * ''دود کردن، دودنکردن'' (۱۹۹۳) ''Smoking/No Smoking''
* ''همان ترانه آشنا'' (۱۹۹۷) ''On connaît la chanson''
* ''نه روی دهان'' (۲۰۰۳)
* ''قلب‌ها'' (۲۰۰۶) ''Cœurs''
* ''علف‌های وحشی'' (۲۰۰۹)
* ''[[هنوز هیچی ندیده‌ای]]'' (۲۰۱۲)
* ''زندگی ریلی'' ''Aimer, boire et chanter''
== منابع ==
{{پانویس|چپ‌چین=بله}}
* {{یادکرد-ویکی|پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Alain_Resnais&oldid=493873480 |عنوان = Alain Resnais|زبان = انگلیسی|بازیابی = ۲۲ مهٔ ۲۰۱۲}}
* [http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/03/140302_l44_alain_resnais_dies.shtml آلن رنه، از پیشگامان سینمای مدرن، درگذشت]
* [http://www.bbc.co.uk/persian/arts/2014/03/140302_l93_renais.shtml خالق فیلم "هیروشیما، عشق من" درگذشت]
سطر ۹۸ ⟵ ۱۱۰:
* {{imdb name|شناسه=720297}}
* [http://www.newwavefilm.com/french-new-wave-encyclopedia/alain-resnais.shtml زندگی‌نامه آلن رنه] در دانش‌نامه سینمای موج نو (انگلیسی)
{{رده‌فرد|۱۹۲۲|۲۰۱۴|رنه، آلن}}▼
{{موج نو فرانسه}}
{{مستند کردن|VIAF=
[[رده:برندگان جایزه سزار بهترین کارگردانی]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۴ (میلادی)]]
| |||