مسعود سعد سلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

اشعار مسعود سعد سلمان متأثر از سروده‌های [[عنصری]] و [[منوچهری]] و [[ناصر خسرو]] و [[فرخی]] است. سه دیوان (فارسی و عربی و هندی) به وی نسبت داده‌اند. قصایدش که اغلب در مدح سلاطین غزنوی است ساده و روان است و چنین می‌نماید که به فلسفه و ریاضیات آشنا بوده‌است. در اشعارش برخی کلمات هندی دیده می‌شود. [[کمال‌الدین اسمعیل، معزی]] و [[ظهیرالدین نیشابوری]] از سبکش تقلید کرده‌اند. [[سنایی]] او را در شعر «پیشوای کیهان»<ref>گوید:{{شعر}}{{ب|چه دعا گویمت که خود هنرت|مرترا پیشوای گیهان کرد}}{{پایان شعر}}</ref> و [[رشیدی]] «تاج شاعران»<ref>عوفی در لباب‌الالباب (ج۲، ص۱۷۷) چند بیت از قصیدهٔ رشیدی را در مدح مسعود نقل کرده‌است، از آن جمله:{{شعر}}{{ب|رسید شعر تو ای تاج شاعران بر من|چو نوشکفته گل اندر بهار گرد چمن}}{{پایان شعر}}</ref> وی چند بار، در چند حصار زندانی شد و [[حبسیه|حبسیاتش]] هم از لحاظ سوز و احساسات و حسن معانی و هم از لحاظ لطف الفاظ و سلاست و تشبیهات طبیعی بی‌نظیرند و اهمیت خاصی دارند<ref>[[نظامی عروضی]] ([[چهار مقاله]]، ص۷۱) گوید: ارباب خرد و اصحاب انصاف دانند که حبسیات مسعود در علو به چه رسیده‌است و در فصاحت به چه پایه بود. وقت باشد که من از اشعار او همی خوانم، موی بر اندام من بر پای خیزد و جای آن بود که آب از چشم من برود.</ref> اشعار فارسی وی را برخی هجده هزار بیت دانسته‌اند.<ref>{{پک|سدارنگانی|۱۳۴۵|ک=پارسی‌گویان هند و سند|ص=}}</ref>

مسعود، دیوانی به زبان عربی و ظاهراً دیوانی نیز به زبان هندی داشته است که جز ابیاتی عربی در حدائق السحر، چیزی از دیوان عربی اش در دست نداریم و دیوان هندیش نیز به کلی مفقود است.

 

== نمونه شعر ==