هرمان بورهاوه: تفاوت میان نسخه‌ها

هرمان فرزند کشیشی دهاتی و مفلس بود و خود او نیز می‌خواست شغل پدر را در زندگی پیشه سازد. او ابتدا در شهر «لیدن» به‌عنوان دانشجوی الهیات شروع به تحصیل کرد اما به‌زودی دریافت ریاضیات و شیمی و گیاه‌شناسی به‌مراتب بیش از الهیات به ذوق و سلیقهٔ او نزدیک است و پس از اندیشهٔ بسیار سرانجام تصمیم گرفت خود را به [[دانشکدهٔ پزشکی]] منتقل سازد ولی چون نمی‌خواست این تغییر تصمیم توجه دیگران را جلب کند به دانشگاه دیگری رفت و دیپلم پزشکی خود را از [[دانشگاه هاردویک]] گرفت و سپس به [[لیدن]] بازگشت و به‌عنوان طبیب در این شهر مستقر گردید.

حقیقت این است که در آغاز [[قرن هجدهم]] بوئرهاو بر تمام پزشکان جوان و دانشجویان پزشکی نفوذ و جاذبه‌ای اعمال می‌کرد که نظیر آن هرگز مشاهده نشده بود. تعداد مراجعان او سال به سال افزایش می‌یافت و طبق نوشتهٔ هالر هر روز از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۲ در محکمهٔ او از بیمارانی که قصد دیدن او را داشتند ازدحامی بود. زیرا فشار کار دیگر اجازه نمی‌داد که وی در خانهٔ بیماران به‌عیادت رود. غالباً هنگام صبح پذیرایی از بیماران بیش از وقت مقرر به‌طول می‌انجامید، به‌طوری که ساعت تدریس فرا می‌رسید بی‌آن‌که وی فرصتی برای غذا خوردن داشته باشد. در ساعت سه بعدازظهر بیماران دیگری به محکمه می‌آمدند.

در سال ۱۷۲۵ مبتلا به درد مفاصل شد و چنان از التهاب مفاصل رنج می‌برد که خواب و آرام نداشت. حملات نقرس آن‌چنان شدید و پی‌درپی شد که ناچار از قسمتی از کار خود دست کشید و در سال ۱۷۲۹ از تدریس شیمی و گیاه‌شناسی کناره گرفت تا این‌که در سال ۱۷۳۸ که هفتادمین سال زندگی وی بود رنج‌های او پایان یافت. مقبرهٔ او در کلیسای سنت پیترزکرک (Saint Pieterskerek) در شهر لیدن قرار دارد و هر بار که کنگره‌ای پزشکی در آن شهر برگزاربر‌گزار می‌شود [[بنای یادبود]] او را با گل می‌آرایند.

* {{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://pezeshkangil.com/?p=834 |عنوان=بوئرهاو: معلم طب بالینی/ دکتر بهمن مشفقی - پزشکان گیل | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}