سالواتوره شارینو: تفاوت میان نسخه‌ها

▲آهنگساز خودآموخته که در کنسرواتوارهای میلان، پروجا و فلورانس تدریس می کرد. اولین بار در دهه شست میلادی با آثاری مثل سونات برای دو پیانو 1966 (la sonata per 2 pianoforti) و برسیوز برای ارکستر 1967 (Berceus per orchestra) ویژگی های اساسی سبک بسیار شخصی زبان موسیقی خود را نشان داد.

▲بافت صوتی موسیقی شارینو فضایی غبارآلود، جادویی و خیالی است که حاصل استفاده و برجسته کردن اصوات حاشیه ای سازها می باشد که بواسطه تکنیک های مدرن نوازندگی، هارمونیک ها و مناطق صوتی غیرمعمول سازها و نت های تزئینی خاص، حاصل می شود.

▲از آثار مهم سازی شارینو می توان به سونات مجلسی برای ارکستر کوچک 1971 (Sanata da camera per piccola orchestra)، سرزمین بدون طلوع 76-1975 (Il paese senz'alba) و سرزمین بدون غروب 1977 (Il paese senza tramonto) برای ارکستر، از شب چه می دانی نگهبان؟ 1979 (?che sai, guardiano, della notte) برای کلارینت و ارکستر کوچک، مقدمه ای بر تاریکی 1981 (Introduzione all'oscuro) برای 12 ساز، از میان متون اختصاص یافته به ابر ها 1989 (Fra i testi dedicati alle nubi) آثار بسیاری برای فلوت، شش کوارتت کوتاه 1991 (sei Quartetti brevi) پنج سونات برای پیانو از 1960 تا 1995، نوولاریو (Nuvolario) برای آواز و پنج ساز 1995، باد و فرم برای ارکستر 1995 (Soffio e forma)، دفترچه خیابان 2003 (Quaderno di strada).

▲در تئاتر شارینو، اسطوره های دوران کهن را در یک پس زمینه سوررئالیستی و تا حدی سمبولیستی را به عنوان تم اصلی درام انتخاب کرد. از اپراهای او می توان به [[پسوخه و کوپیدو]] 1973 (Amore e psiche) اسپرن 1978 (Aspern) ونیتاس 1981 (Vanitas) کای و سارکوفاژ " پرده هابی برای موزه وسوسه ها" 1980 (Cailles en sarcophage) لوهنگرین "عمل نامرئی" 1983 (Lohengrin) پرسئو و آندرومدا 1991 (Perseo e andromeda). <ref>(Le Garzanti Musica (L'enciclopedia della musica - ترجمه روزبه رفیعی</ref>