اتحادیه کمونیست‌های ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

اتحادیه که حدود صد نفر از نیروهای خود را به جنگلهای اطراف آمل فرستاده و در اندیشه زدن جرقه یک قیام سراسری در کشور بود، در نظر داشت تا این رویداد تقریباً همزمان با عملیات مسلحانه مجاهدین خلق و فداییان اقلیت در شهریور و مهر آن سال در سایر نقاط کشور باشد اما اختلاف نظرها و بحثهای ایدئولوژیک رهبری آن، این اقدام را به تاخیر انداخت. نهایتاً اتحادیه تحت لوای «'''سربداران'''» تصمیم گرفت تا در زمستان سال ۱۳۶۰ به آمل حمله کرده و زمینه یک شورش همگانی را به وجود بیاورد. آنها تخمین میزدند که حکومت بتواند حدود ۳۰۰۰ نفر از نیروهایش (سپاه، ژاندارم و بسیج) را برای مقابله به منطقه بفرستد. گروه آخر (بسیج) به خاطر شور جنگی و جانفشانی اعضایش شناخته شده بود که تنها با از جان گذشتگی شورشیها قابل قیاس بود.<ref>Zabih, p163</ref>

 

 

اگرچه تلفات سنگینی به نیروهای حکومتی وارد شد، بیشتر شورشیان کشته و یا دستگیر شدند.<ref>Zabih, p163~170</ref> پس از دستگیری تعدادی از اعضای جنبش، با استفاده از اطلاعاتی که از دستگیر شدگان بدست آمد سایر افراد و بیشتر کمیته مرکزی گروه در عرض چند ماه بازداشت شدند. در زندان (طبق گفته سایر افراد سازمان، تحت شکنجه)، نظریه پردازان گروه توبه نموده و تقاضای بخشش نمودند. آنها حتی روح‌الله خمینی را به عنوان سدی علیه امپریالیسم ستودند. با اینحال بخششی در مورد این افراد صورت نگرفت. آنان در تهران محاکمه و به اعدام محکوم شدند. سپس به آمل منتقل شده و در سالگرد این واقعه، در مرکز شهر در ملاء عام اعدام شدند. اعضا و هواداران خوش اقبالی که دستگیر نشده بودند نیز از کشور گریختند.<ref>{{یادکرد|کتاب=The making of Iran's Islamic revolution: from monarchy to Islamic republic|نویسنده = Mohsen M. Milani|ناشر =Westview Press|چاپ= |شهر=|ویرایش= 2 , illustrated|صفحه=۱۹۰|سال=1994 |شابک= ISBN 0-8133-8476-1, 97808133}}