مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Paiamshadi (بحث | مشارکتها) |
|||
خط ۱۴:
== کاربرد پزشکی ==
کاربرد اصلی اساسآرآیها در درمان افسردگی بالینی است. اساسآرآیها غالبا برای اختلالات اضطرابی تجویز میشوند، مانند اضطراب اجتماعی، اختلالات هراس، اختلال وسواس، اختلالات خوردن، درد مزمن و گاهی اوقات، اختلال [[اختلال تنشزای پس از رویداد|استرس پس از سانحه]] است. آنها همچنین اغلب
== انواع ==
خط ۲۸:
== تداخل دارویی ==
مصرف همزمان اس اسآرآیها با [[مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز]] (MAOIs) خطرناک است و ممکن است منجر به بروز [[سندرم سروتونین]] حاد شود. توصیه میشود که حداقل ۲ هفته بین مصرف آخرین دوز MAOI و شروع داروهای SSRI فاصله باشد.
سطر ۴۲ ⟵ ۴۱:
== اووردوز ==
این داروها سمیت کمی در هنگام مصرف با مقادیر بالا دارند و به همین جهت تجویز آنها برای بیمارانی که ممکن است با قرص [[خودکشی]] کنند انتخابیتر است. با این حال مواردی از خودکشی موفق با سیتالوپرام با دوزهای بسیار بالا (۸۴۰ تا ۱۹۶۰ میلیگرم) گزارش شده است.
== اختلال هراس ==
تحقیقات بر روی این داروها در بیماران مبتلا به [[اختلال هراس]] نشان میدهد که اساسآرآیها به ویژه [[پاروکستین]] و [[سیتالوپرام]] میتوانند به عنوان داروهای خط اول برای درمان حملات هراس استفاده شوند. در برخی تحقیقات هر دو این داروها مؤثرتر از سهحلقهایها از جمله [[کلومیپرامین]] بودهاند<ref>Antidepressants in panic disorder
by Wade AG Community Pharmacology Services Ltd,Clydebank, UK. Int Clin Psychopharmacol 1999 May</ref>.
|