هلالی جغتایی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: نیازمند بازبینی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز ویرایش Kourosh666kabir666 (بحث) به آخرین تغییری که Hosihagh انجام داده بود واگردانده شد |
||
خط ۲۹:
'''بَدرالدین (نورالدین) هِلالی جَغتائی اَستَرآبادی''' (مرگ [[۹۰۸]]) یکی از شاعران پارسی‌گوی سده ۹ [[هجری خورشیدی]] بود.
برجسته‌ترین اثر او [[مثنوی]] [[شاه و درویش]] (شاه و گدا) است که به [[زبان آلمانی]] نیز ترجمه شده‌است. اهمیت هلالی به خاطر غزل‌های لطیف و پرمضمون و خوش آهنگ اوست که مجموع آن نزدیک به ۲۸۰۰ بیت است. قصیده‌های هلالی کم‌ارزش هستند که یکی از آنها را در ستایش [[عبیدالله خان ازبک]] سردوه است که گویا از ترس بوده است.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، ص ۴۳۴ </ref>
وی اهل [[استرآباد]] ([[گرگان]] کنونی) و بزرگ‌شدهٔ این شهر بود و در نوجوانی به [[هرات]] رفت. نیاکان هلالی اصالتاً از ترکمن‌های [[جغتائی]] بودند که به گرگان هجرت کرده بودند.
هلالی از پرورش‌یافتگان امیر [[علیشیر نوایی]] و از هم‌نشینان [[سلطان حسین بایقرا]] [[تیموری]] بود. پس از سرودن مثنوی شاه و درویش، بدیع‌الزمان پسر سلطان حسین میرزا، [[غلام‌بچه|غلام‌بچه‌ای]] زیبا را که هلالی طلب کرده‌بود به عنوان انعام به وی داد.
هلالی استرآبادی [[شیعه]] بوده است، اما در تشیع متعصب نبوده و در درگیری‌های معمول میان [[سنی]] و شیعه در آن زمان دخالت نمی‌کرده است و همین باعث شده تا پیروان هر کدام از این مذاهب، او را بر مذهب دیگر بدانند.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، صص ۴۳۲ تا ۴۳۸ </ref>
== مرگ ==
| |||