تعلیق ناباوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تعلیق ناباوری''' یک اصطلاح در مطالعات ادبی و سینمایی است که در آن مخاطب یک متن دیداری، نوشتاری یا شنیداری به صورت ارادی ناباوری خود را کنار می گذارد تا بتواند با جهان متن هم آوایی کند. این اصطلاح را اولین بار فیلسوف و شاعر زیبایی شناس آمریکایی ساموئل تیلور کولریج در سال 1817 ضرب کرد. ما می دانیم که داریم نمایشی از یک فیلم تخیلی را می بینیم، اما به راحتی این جهان را به همان صورتی که ارائه می شود، به همراه قواعد، شخصیت ها و خطوط پیرنگی آن، می پذیریم.<ref>Lewis, J. (2014). Essential cinema: An introduction to film analysis. Boston, MA: Wadsworth, Cengage Learning. </ref>