شکافت هستهای: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
به نسخهٔ 13203793 ویرایش Dexbot واگردانده شد. (توینکل) |
|||
خط ۱:
[[پرونده:Nuclear_fission.svg|
'''شکافت هستهای''' {{به انگلیسی|Nuclear fission}} فرآیندی است که در آن یک [[اتم]] سنگین مانند [[اورانیوم]] به دو اتم سبکتر تبدیل میشود. وقتی هستهای با [[عدد اتمی]] زیاد شکافته شود، بر پایه [[همارزی جرم و انرژی|فرمول اینشتین]]، مقداری از [[جرم]] آن به [[انرژی]] تبدیل میشود. از این انرژی در تولید برق (در [[نیروگاه هستهای]]) یا تخریب ([[سلاحهای هستهای]]) استفاده میشود.
برای ایجاد شکافت هستهای نیاز به بمب باران نوترونی است. یعنی نوترونی را که سرعت آن با سرعت نور برابری میکند توسط [[آب سنگین|آبهای سنگین]] کاهش سرعت پیدا کنند تا بعد از ناپایدار شدن هسته اتم، انم نجزیه شود.(در [[اورانیوم]] پس از تجزیه عناصر باریم و کریپتون و
[[اتو هان|اوتوهان]] زمانی که قصد داشت از بمباران [[اورانیوم]] با نوترون آن را به [[رادیم]] تبدیل کند دریافت که به اتم بسیار کوچکتری دست یافتهاست. در تمام [[واکنش هستهای]] که تا ان زمان شناخته شده بود تنها ذرات کوچک از هسته جدا میشدند اما این بار یک تقسیم بزرگ رخ داده بود. [[لایز میتنر]] و [[اوتو فریش]] دریافتند که فراوردهٔ این بمباران نوترونی باریم است و جرم هر اتم اورانیم هنگام تبدیل شدن به ذرات کوچکتر به اندازهٔ یک پنجم جرم یک پروتون کاهش مییابد و این جرم مطابق رابطهٔ اینشتین E=mc² به انرژی تبدیل شدهاست. به خاطر شباهت این پدیدهٔ تقسیم هسته با [[تقسیم سلولی]] میتنر و فریش آن را شکافت نامیدند. مقالهٔ این یافته در یازدهم فوریهٔ ۱۹۳۹ در نشریهٔ [[نیچر]] با عنوان «واکنش هستهای نوع جدید» منتشر شد.
در تصویر اتم اورانیم-۲۳۵ دیده میشود که پس از برخورد یک نوترون متلاشی شده و پرتوهای [[پرتوزا|رادیو اکتیو]] از خود صادر میکند. سپس به دو عنصر باریم-۱۴۱ و کریپتون-۹۲ تقسیم شده و به پایداری میرسد و در ضمن
== منابع ==
|