هلالی جغتایی: تفاوت میان نسخه‌ها

|توضیح_تصویر=

|تاریخ_مرگ=۹۰۸ [[خ.]]/۹۳۵۹۳۶ ق.

برجسته‌ترین اثر او [[مثنوی]] [[شاه و درویش]] (شاه و گدا) است که به [[زبان آلمانی]] نیز ترجمه شده‌است. اهمیت هلالی به خاطر غزل‌های لطیف و پرمضمون و خوش آهنگ اوست که مجموع آن نزدیک به ۲۸۰۰ بیت است. قصیده‌های هلالی کم‌ارزش هستند که یکی از آنها را در ستایش [[عبیدالله خان ازبک]] سردوه است که گویا از ترس بوده است.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، ص ۴۳۴ </ref>

هلالی استرآبادی [[شیعه]] بوده است، اما در تشیع متعصب نبوده و در درگیری‌های معمول میان [[سنی]] و شیعه در آن زمان دخالت نمی‌کرده است و همین باعث شده تا پیروان هر کدام از این مذاهب، او را بر مذهب دیگر بدانند.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، صفا، جلد ۴، صص ۴۳۲ تا ۴۳۸ </ref>

در هنگام محاصره هرات توسط [[عبیدالله خان ازبک شیبانی]] در زمان [[شاه تهماسب یکم]] که جزئی از [[ایران]] بود، هلالی نیز در هرات بود. در آن زمان از سوی سپاه ازبک [[مستزاد|مستزادی]] به درون شهر فرستاده شد با این محتوا:

{{ب|بستید بر اولاداولاًد علی نان و نمک |چون قوم یزید}}

{{ب|با این همه دعوی مسلمانیمسلماًنی چیست |کافر باشم گر تو مسلمانمسلماًن باشی}}

{{پایان شعر}}<ref>خلاصة التواریخ، احمد قمی، جلد ۱، صص ۱۹۱ تا ۱۹۴ </ref>