ایمنی‌شناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

 

سیستم ایمنی بدن سیستمی پیچیده و در نهایت دقت می‌باشد که شامل اعضاء متنوع، با عملکردی متفاوت و مرتبط می باشند که در صورت کوچکترین تداخل و ناهماهنگی در انجام وظایف اعضاء آن امکان پیدایش اختلالات و ظهور عوارضی وخیم و بعضا غیر قابل برگشت وجود دارد.

از جمله اعضاء اصلی و فرعی این سیستم می توان به '''سلولها''' (مانند [[لنفوسیت]]ها، [[مونوسیت]]ها، [[ماکروفاژ]]ها و سلولهای فرعی و تخصصی دیگر) ، '''بافت ها''' (بافتهای لنفاوی، بافت پوششی و ...) و '''مولکول‌های محلول در خون''' (مانند [[آنتی بادی]] ها، [[کمپلمان]] و [[سایتوکاین]]ها و ... ) اشاره کرد.

== دفاع اختصاصی سیستم ایمنی بدن ==

در این مکانیسم، علاوه بر [[ماکروفاژ|ماکروفاژها]] نوعی از [[گلبول سفید|گلبول‌های سفید]] به نام [[لنفوسیت|لنفوسیت‌ها]] نقش دارند که از [[سلول بنیادین|سلول‌های بنیادین]] [[مغز استخوان]] (مغز قرمز استخوان) حاصل می‌شوند. لنفوسیت‌ها به طور اختصاصی عمل می‌کنند، یعنی یک نوع خاصی از عوامل بیگانه را شناسایی و از بین می‌برند. لنفوسیت‌ها پس از به وجود آمدن نابالغ هستند و برای کسب ویژگی‌های لازم برای شناسایی و مبارزه با میکروب‌ها، باید تکامل یابند. بر اساس محل کسب تکامل، لنفوسیت‌ها را به دو دستهٔ [[لنفوسیت‌های B]] و [[لنفوسیت‌های T]] تقسیم می‌کنند. لنفوسیت‌های B در مغز استخوان و لنفوسیت‌های T در [[تیموس]] تخصص یافته‌اند.

 

==ایمنی ذاتی==

ایمنی ذاتی، اولین خط دفاعی در برابر میکرب ها و عوامل خارجی می باشد. مکانیسم های ایمنی ذاتی، قبل از برخورد با میکروب ها و شکل گیری پاسخ های ایمنی اکتسابی صورت می گیرد. ایمنی ذاتی به لحاظ تکاملی، قدیمی ترین سازوکار دفاعی در برابر میکروب ها به شمار می رود و همگام با میکروب ها تکامل یافته تا از تمام جانداران پرسلولی، نظیر گیاهان و حشرات، در برابر عفونت ها محافظت نماید.

اهمیت ایمنی ذاتی در پاسخ اولیه به میکروب ها است، که مانع از بروز عفونت در میزبان شده و یا آن را کنترل و حذف می نماید. اهمیت ایمنی ذاتی در دفاع میزبان، در مطالعاتی به اثبات رسیده است که نشان می دهند مهار یا کاهش کارکرد هر یک از مکانیسم های ایمنی ذاتی، سبب افزایش چشمگیر استعداد ابتلا به عفونت ها می شود، حتی اگر سیستم ایمنی تطبیقی، سالم و دارای عملکرد باشد. بسیاری از میکروب های بیماری زا، راهکارهایی را برای مقابله با ایمنی ذاتی کسب کرده اند، و این راهکارها برای قدرت بیماری زایی میکروب های مذکور اهمیت حیاتی دارند. در عفونت با این قبیل میکروب ها، دفاع های ایمنی ذاتی می توانند عفونت را در حالت مهار شده نگه دارند تا پاسخ های ایمنی تطبیقی فعال شوند. پاسخ های ایمنی تطبیقی، که قوی تر و تخصصی تر هستند، قادر به از بین بردن میکروب هایی می باشند که در برابر مکانیسم های دفاعی ایمنی ذاتی مقاومت می کنند.

 

تمام روش‌های درمانی از جمله جراحی، قطع اندام، پرتو درمانی و شیمی درمانی دارای عوارض زیادی از جمله ریزش مو، تهوع، استفراغ، خارش پوست وافزایش احتمال عفونت به دنبال تضعیف سیستم ایمنی می باشد در حالی که روش های بیولوژیک، غیر تهاجمی و موثر می باشد. استفاده از ایمنی درمانی یا ایمونو تراپی در درمان سرطان یکی از روش‌های مورد مطالعه و موثر محسوب می‌شود که در این روش تمرکز بر روی تقویت سیستم ایمنی می باشد. تقویت سیستم ایمنی موجب کاهش رشد و جلوگیری از گسترش سلول های سرطانی می گردد. از جمله سلولهای موثر سیستم ایمنی بدن بر علیه سلولهای سرطانی سلولهای کشنده طبیعی(NK)می باشد که جزء سلولهای مهم ایمنی ذاتی در درمان سرطان به حساب می آید.<ref> سید احسان حسینی، نوروز دلیرژ. ناهید افضل آهنگران، اثر ژل رویال بر میزان سلول کشی سلول های تک هسته‌ای خون محیطی وسلول سرطانی رده K562. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج. دوره 18. شماره11. 869-878.</ref>

 

== منبع ==

* ایمونولوژی سلولی و مولکولی ابوالعباس؛ نویسنده: ابول عباس؛ ترجمه مهرداد رشدی بنام، احمد مسعود؛ ناشر: کتاب میر؛ شابک: 964-6449-14-X

{{پزشکی-خرد}}

{{پزشکی}}