آشپزی ارمنی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:مرتب‌سازی عنوان‌ها+املا+مرتب+تمیز+
خط ۲:
درباره [[تغذیه]] [[ارمنیان]] از دیرباز و از زمان حکومت [[اورارتو|پادشاهی آراراتیان]] اطلاعاتی در دست است. پایه و اساس این شیوه تغذیه را از رشته‌های مختلف [[کشاورزی]] می‌توان دانست. در [[ارمنستان]] باستان تاکستان‌های بزرگی وجود داشت و پرورش درخت [[انگور]] (مو) از اهمیت خاصی برخوردار بود.
 
حفاری‌های [[دژ]] [[وان]]،[[ملازگرد|مانازگرد]]،[[:w:en:Teishebaini|کارمیربلور]] و [[:w:en:Areni-1 winery|کارخانه شراب سازی آرنی-۱]]، گواه بر این امر هستند. در کنار کار [[زراعت]] و مرزعه داری انواع مختلف [[دامداری|دامداری‌ها]]‌ها نیز رواج داشت. محصولات مختلف کشاورزی و دامداری همراه با گیاهان طبیعی در دشت‌ها که به صورت خود رو در دسترس مردم سرزمین اَرمن بود. پایه و اساس شیوه خورد و خوراک و تغذیه آنان را فراهم کرد.
 
== تاریخ ==
انواع [[غلات]] و [[حبوبات]] توسط کشاورزان به دست می‌آمد در غذاهای ارمنی نقش ایفا کردند. بویژه [[گندم]]، انواع [[بلغور]]،[[باقلا]]،[[نخود]]،[[عدس]]،[[لوبیا]] و غیره.
[[هاون|هاون‌ها]]‌ها و [[آسیاب آردساز|آسیاب‌های دستی]] که در حفاری‌های باستان شناسی بدست آمده‌اند و نیز شواهد قوم شناسی در مورد تهیه انواع بلغور در نزد ارمنیان گواهی می‌دهند.
 
هاون‌های بدست آمده از سنگ [[بازالت|بازالتی]]ی مربع شکل بوده که سوراخ و حفره ایی قیفی شکل در آن تعبیه گردیده بود. دسته هاون نیز که از جنس سنگ یا چوب بود برای کوبیدن دانه‌های داخل هاون بکار می‌رفت و [[سبوس]] آنها گرفته شده نوع خاصی از بلغور به نام (کورکوت) بدست می‌آمد.
 
ابزاری دیگری نیز به همین شکل به نام (دینگ) وجود داشت که برای گرفتن سبوس [[برنج]] به کار می‌رفت. برای بدست آوردن بلغور ریزتر از آسیاب دستی استفاده می‌شد. نیز برای بدست آوردن انواع مختلف بلغور و [[آرد]] از پانزده نوع [[الک]] بهره می‌گرفته این گونه آسیابهای دستی از زمان باستان تا سده هشتم میلادی در ارمنستان به کار می‌رفت و از آن پس آسیاب آبی جایگزین شد.
خط ۲۷:
انواع اعلای آرد از گندم بدست می‌آمد که در ارمنی (ناشیه، خوراک به لاتین khurak و گِرماک)، نامیده می‌شدند و از آنها انواع نان و شیرینی تهیه می‌شد.
 
غذای اصلی روستایی ارمنی را نان گندم تشکیل می‌داد از این نان و شیرینی‌ها در [[تنور|تنورهای]]‌های گلین روستایی پخته می‌شد. نان لواش نان ملی ارمنی است که در تنورها (که با شاخ و چوب و تپاله گرم می‌شد)، تهیه می‌شود. بر اساس یافته‌های باستان شناسی نان پزی و شیرینی پزی در میان ارمنیان حداقل پیشینه دو و نیم هزار ساله دارد.
 
مایه خمیری که برای پختن شیرینی به کار می‌رفت،(خاش)، نام داشت. در تنورهایی که با چوب گرم می‌شد بر خلاف تنورهایی که با تپاله گرم می‌شد و نان لواش نازک بدست می‌آمد، نان دارای ضخامت بود و (بوکون) نام داشت. نان گردی که پخته می‌شود در نواحی جنگلی ارمنستان در لهجه‌های محلی (بومب)، نامیده می‌شود و در زبان باستان به آن (پان)، می‌گفتند.
خط ۱۱۰:
* اِسپاس تهیه شده از تخم مرغ و آرد پوره، خامه ترش، اضافه کردن پوسته گندم (گاهی اوقات بو داده)، عدس یا برنج، بعد از پخت غذا به آن گشنیز، اغلب، نعناع، آویشن اضافه می‌کنند.
 
تا امروز نیز ظروف خاصی به صورت بشکه سفالی یا چوبی باقیماندهباقی‌مانده است (از زمان اورارتو تاکنون) که توسط آن [[کره]] نیز بدست می‌آمد و از آن [[کشک]] خشک و غیره نیز تهیه می‌شد.[[پنیر]] ارمنی نیز دارای اهمیت و رواج خاصی بوده است و پژوهشهای باستان شناسی نشان می‌دهد که پنیر را از زمان اورارتو در ظرف سفالی نگهداری می‌کردند.
 
== غذاهای تهیه شده از حبوبات ==
خط ۱۵۷:
در ارمنستان از زمان‌های باستان تهیه انواع نوشیدنی‌ها رایج بوده است. از جمله [[آبجو]] دارای اهمیت شایان ذکر است. در کارمیربلور ظروف بلندی که در انتهای آنها حفره‌هایی تعبیه شده بدست آمده است و در داخل آنها آبجو تهیه می‌شد. از [[ارزن]] نیز آبجو تهیه می‌شد. توام با تهیه آبجو، انواع [[عرق]] و [[شراب]] نیز به علت وجود فراوان درختان تاک فراهم می‌آمد. انگور ارمنی انواع گوناگونی دارد و برخی از آنها از زمان اورارتو تاکنون رواج دارند مانند (وسکه هات و هاچاباش).
 
از همان دوران کهن در ارمنستان روغن [[کنجد]] تهیه می‌شد؛ و از زمان اورارتو تا سده بیستم فن و صنعت تهیه روغن گنجد تقریباً بدون تغییر باقی ماندهباقی‌مانده است. ارمنیان بویژه در نواحی روستایی از انگور انواع دوشاب‌ها ([[شیره]]) و [[کشمش|کشمش‌ها]]‌ها تهیه می‌کردند و در فصل سرمای زمستان می‌خوردند.
<center>
<gallery>
خط ۱۸۹:
 
[[رده:آشپزی ارمنستان]]
[[رده:آشپزی مدیترانه‌ای]]
[[رده:آشپزی عثمانی]]
[[رده:آشپزی مدیترانه‌ای]]
[[رده:ارمنستان]]
[[رده:ارمنی‌ها]]