حالت استاندارد: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱:
'''حالت استاندارد ترمودینامیکی''' به حالتی از مواد می‌گویند که توسط IUPAC (اتحادیه جهانی شیمی محض و کاربردی) برای کاربردهای ترمودینامیکی استفاده می‌شود. این حالت عموماً پایدارترین شکل یک ماده خالص در فشار یک اتمسفر و دمای ۲۵ [[درجه سانتی گراد]] (۲۹۸٫۱۵ درجهٔ کلوین) می‌باشد.
به عنوان مثال حالت استاندارد عنصر کربن، حالت جامد گرافیتی و حالت استاندارد عنصر ید به حالت مولکول دو اتمی آن به حالت جامد می‌باشد.
لازم است ذکر شود که نباید شرایط استاندارد ترمودینامیکی را با [[شرایط استاندارد دما و فشار]] (STP) اشتباه گرفت.
برای نشان دادن حالت استاندارد از علامت (°) استفاده می‌شود. به عنوان مثال اگر میزان آنتالپی واکنش کربن با اکسیژن را با علامت (°) ذکر کنند، این به آن معناست که که همهٔ مواد در اندازه‌گیری این مقدار آنتالپی در واکنش به صورت استاندارد خود بوده‌اند. یعنی کربن به صورت گرافیت، اکسیژن به صورت O2 و [[کربن دی اکسید]] که از واکنش این دو به وجود می‌آید به صورت Co2 گازی در فشار ۱ اتمسفر و دمای ۲۵ [[درجهٔ سلسیوس]] وجود داشته‌اند.
== منابع ==
{{پانویس}}
[[رده:ترمودینامیک]]
[[رده:ویکی‌سازی رباتیک]]
| |||