اصل موضوع: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اصل''' یا '''بُنداشت''' يا '''بُن قانون'''<ref> گزينه ی « بُنداشت» گرچه زيبا و يک هجا کوتاه تر از « بُن قانون» اما دارای امکان مشکل است، زيرا در معنی « ثروت» در فارسی به آن واژه نياز هست (برگرفته از فارسی دری « بُندار» = « ثروتمند، مالدار»)، نيز در کاربرد فعل « بُنداشتن» = to axiomatise کاربردپذير نيست (البته بشيوه ی « بنداشت بخشيدن» میتوان بکار برد). برتری ديگر « بُن قانون» آن است که در کنار واژه ی «  بُنيادقانون» = « قانون اساسی» يک « گروه واژه های نزديک معنیِ هم ساختار» را برمی نهد (« قانون اساسی» = « آن چهارچوب قانونی که آغازگاه قانون های ديگر کشور است و خود از قانون ديگری مشتق نمی شود!» درست همان کارکردی که « بُن قانون» = axiom در زمينه ی دانش دارد). دريافت کاربران در آينده ميان اين دو گزينه ی کارآمد « بنداشت» و « بن قانون» داوری می بايد کرد. به  هر  روی، هر دو واژه بر واژه ی عربی « اصل»، که در زبان فارسی بسيار آشفته و در کاربردهای جدا و بی پيوست به هم بکار می رود، برتری دارند. </ref>، در [[فلسفه]]، [[ریاضیات]]، [[منطق]] و [[فیزیک]]، [[گزاره]]‌ای است که بدونِ [[اثبات]] و به شکل پیش‌فرض پذیرفته می‌شود و از رویِ آن سایر گزاره‌ها استخراج می‌شوند. اصولِ موضوعه می‌توانند بدیهی نباشد، اما به‌هرحال نقطهٔ آغازِ کار است و به همین دلیل نمی‌توان آن‌ها را از هیچ گزارهٔ دیگری استخراج کرد. گزاره‌ای که از یک یا چند اصلِ دیگر استنتاج شود [[قضیه]] (theorem) نام دارد.