غنی‌سازی اورانیوم: تفاوت میان نسخه‌ها

روش لیزر جهت جداسازی ایزوتوپ ها ابتدا در دوران جنگ جهانی دوم در ابتدا مورد استفاده قرار گرفت . اگر بخواهیم در بین همة روشهای غنی سازی ، این روش را مورد مقایسه قرار دهیم ، باید اذعان نمود که نسبت به دیگر روشها توفیق زیادی را بدست نیاورده است . قابلیت تنظیم طول موج در لیزرهای رنگی ، امکان استفاده از این روش را برای جدا سازی ایزوتوپ های مختلف یک عنصر ایجاد کرده است . جابجایی بینابی ایزوتوپ های هر عنصری از جمله اورانیوم ، اساس جداسازی در روش لیزر را تشکیل میدهد . دو نوع متفاوت جدا سازی با لیزر وجود دارد یکی جداسازی اتمی و دیگری جداسازی مولکولی . برای جداسازی در روش اتمی ، فرایند یونش فوتونی چند مرحله ای بکار گرفته شده و در حین این مراحل ، بخار اورانیوم با لیزرهای با طول موج متفاوت یونیزه می شود و سپس اتمهای مورد نظر به روش الکترومغناطیسی جذب خواهند گردید . علت استفادة چند مرحله ای در فرایند جداسازی اتمی ، محدودیت بازده لیزرهای رنگی قابل تنظیم می باشد . در روش جداسازی مولکولی از فرایند های فاز گازی استفاده شده و از فاز های مایع و جامد که در آنها اثر ایزوتوپی تحت تاثیر گستردگی خطوط انرژی بیناب قرار می گیرد اجتناب گردیده است .